ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εισαι πολυ μικρη για να καταλαβεις ποσοι ψυχικα ασθενης ειναι γυρω σου...Να εκτιμας οτι γνωριζεις τι σου συμβαινει κ να μεινεις πιστη στν θεραπεια σου...ολα τα καλα θα ερθουν...υπομονη!!!

Γεια σου! Λυπαμαι πολυ για οσα περασες αν και ειμαι σιγουρη οτι ηταν για καλο σου: οτι προοδευσες και το θεμα της υγειας σου εξελιχθηκε θετικα! Μπραβο για την υπομονη και προσπαθεια σουΑΚριβως επειδη εισαι τοσο μικρη, εχεις την δυνατοτητα να ασχοληθεις με πολλα πραγματα και πολλες δραστηριοτητες. Αν εισαι φοιτητρια ο "δρομος ειναι στρωμενος" για να ξεκινησεις να κοινωνικοποιεισαι αφου "αναγκαστικα" θα συναναστρεφεσαι με συνομηλικους. Διαφορετικα ξεκινα μια δραστηριοτητα ειτε οργανωμενα (σε καποιο συλλογο ή ομαδα ή σχολη) ή ατομικα τυπου περπατημα καθε μερα κτλπ ετσι ωστε να βρισκεσαι συνεχως γυρω απο ανθρωπους. Αν δημιουργεις στο μυαλο σου συχνα ανασταλτικους λογους για να μην το κανεις, συζητησε με τον ψυχιατρο σου και βρειτε τροπο να ξεπερνας τα "εμποδια".Η αδερφη σου εχει παρεες, μπορεις να ακολουθεις (καμια φορα/πολλες φορες/οσες θελει και θες) στις εξοδους ωστε να αρχισεις να ξετριβεις παλι και να εξασκεις τις κοινωνικες σου δεξιοτητες. Με τον καιρο θα δημιουργησεις δικο σου κοινωνικο κυκλο και θα μπορεις να εφαρμοσεις τις δεξιοτητες αυτες που κατεκτησες χωρις να φερεσαι .."αδεξια".Γενικα, αυτο ειναι ενα θεμα που πρεπει (και ελπιζω οτι το κανεις εκτεταμενα) να συζητησεις με τον ψυχιατρο σου. Αυτος σε ξερει καλυτερα απο τον οποιονδηποτε (ποσο μαλλον απο καθε εναν απο εμας μεσα στη στηλη) και μπορει να σε βοηθησει ουσιαστικα και πρακτικα!Καλη συνεχεια στην ζωη σου, κυνηγησε και δημιουργησε την ευτυχια σου!!

Μη μασάς!Ακριβώς επειδή είσαι 20 ετών, θα τα ξεπεράσεις όλα και θα έχεις τέτοια δύναμη που δε θα σε λυγίζει τίποτα. Να είσαι καλά!