Παλιά όταν ήμουν κάποιο καιρό Θεσσαλονίκη είχα την ελπίδα ότι θα βρω και γω δουλειά κάπου βλέποντας καθημερινά ένα σωρό αγγελίες, όπου τελικά δεν βρήκα τίποτα εκεί. Νόμιζα ότι κάτι θα βρω έστω και προχειροδουλειά και έφυγα απογοητευμένη. Γύρισα πίσω στο ζαβόνησο που ζω και εδώ τίποτα. Κάποιος που μένει σε νησί θα νομίζουν οι άλλοι που ζουν σε πόλη ότι τα νησιά έχουν ζωή και δουλειές. Μεγαλύτερη απάτη δεν υπάρχει. Είναι μόνο εποχιακά ( σερβιτόροι, μάγειρες κτλ) και το χειμώνα μαύρη ερημιά. Βρίσκεις μόνο με προϋπηρεσία πάνω σε αυτό και μόνο με γνωστούς. Στις πόλεις ( Αθήνα, Θεσσαλονίκη) υπάρχουν καθημερινές αγγελίες και έχεις τη ψευδαίσθηση ότι κάτι θα βρεις αλλά ψέμματα και εκεί. Παντού ισχύει να έχεις γνωριμίες είτε είσαι απόφοιτος δημοτικού, λυκείου ή πανεπιστημίου. Και όσον αφορά το εξωτερικό ως έσχατη λύση δεν είναι για όλους. Για να πας εκτός από κάποιο κομπόδεμα, πρέπει να έχεις κάποια στήριξη έστω καλού φίλου ή συγγενή και να μη πηγαίνει κανείς ραντεβού στα τυφλά.
2.10.2017 | 00:00
Αδιεξοδο
Είμαι 28 χρόνων κοπέλα από Θεσσαλονίκη και δεν βρίσκω με τίποτα δουλειά. Η φοβάμαι να ψάξω και δεν έχω αυτόπεποιθηση λόγω των οικογενειακων προβλημάτων. Είχα χρόνια δυσπνοια Κ Αϋπνία. Άρχισα τώρα φαρμακευτική αγωγή. Θέλω να φύγω από εδώ. Να κατέβω Αθήνα η σε άλλη χώρα για να βρω δουλειά. Ερώτηση:μιας Κ δεν τ έχω ξανακάνει να το κάνω; η θα αγχώθω πιο πολύ; επίσης μπορεί να με βοηθήσει κάποιος από Αθήνα που να ψάξω;
4