ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ας ξεκινησω απο την αρχη. Ενιωσα μια αδιαθεσια και πηγα στον γιατρο, εκει με εξετασε και μου ειπε πως εχω θυροειδη και μαλιστα πολυ μεγαλο 7 εκ η πρωτη σκεψη μου ηταν τι θα γινει τωρα και τι θα κανω...αμεσως ειπε ο γιατρος πως πρεπει να γινει αμεσα χειρουργιο. Κι ετσι εγινε λογω ηλικιας και λογω μεγεθους του θυροειδη με πηραν κατευθιαν την επομενη εβδομαδα για χειρουργιο. Αφου εγινε το χειρουργιο και ειπε ο γιατρος οτι ολα πηγαν μια χαρα ταυτοχρονα περιμεναμε να βγει η βιοψια... περασαν 2 εβδομαδες αγωνιας και ετσι βγηκε και εδω θελω να συμπληρωσο πως ολοι η δικοι μου συγγενοις μου ελεγαν ψεμματα πως δεν ηταν κατι σοβαρο και εκαναν οτι δεν ηξεραν , ενω ηξεραν... βγαινει και η βιοψια και μαθενω οτι ειχα καρκινο του θυροειδους καλοηθη ομως και οτι τελικα αυτο που ειχα ηταν ενας καλοηθης ογκος! Επεσα απο τα συννεφα αποτομα γιατι ο γιατρος μας ειπε πως ειχε πει στους συγγενεις μου οτι ηταν ογκος και αυτη δεν μας ειπαν τιποτα... Ο γιατρος συμπληρωσε πως αν δεν γινοταν αμεσα το χειρουργιο συγουρα θα δημιουργουσε εναν κακοηθη ογκο διοτι κατεβενε προς την τραχεια και ευτυχως οπως ειπε ο ιδιος ειχαμε αγιο που μας πηραν κατευθιαν για την χειρουργικη επεμβαση... Τωρα μετα απο ολο αυτο το ξαφνικο που μου ετυχε που ημουν μια χαρα και ξαφνικα βρεθηκα σε νοσοκομια , γιατρους σε μια κατασταση που δεν καταλαβενα τι γινοταν ημουν πολυ ηρεμη και πολυ ψυχραιμη και τωρα ετσι ειμαι σαν να μην συνεβει τιποτα....