ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή μια πρόσφατη δημοσίευση που διάβασα σχετικά με τα λόγια που είπανε σε κάποιο παιδί για τον πατέρα του μετά θάνατον, ήθελα πολύ να γράψω κι εγώ τη δική μου εξομολόγηση.Ο μπαμπάς μου είναι σήμερα ηλικιωμένος.Ανέκαθεν υπήρξε ένας άνθρωπος που ξεκίνησε από μια φτωχή και αγαπημένη οικογένεια, σπούδασε με πολλές στερήσεις και δουλεύοντας σκληρά και εργάστηκε σε όλη του τη ζωή τίμια και διακριτικά. Στις κοινωνικές του σχέσεις ήταν και παραμένει άψογος, ένας μερακλής και αγνός άνθρωπος, που ενεργεί πρωτίστως δίκαια και με πολύ μεράκι. Γνώρισε τη μητέρα μου, παντρεύτηκαν από αγάπη και δημιούργησαν μια φυσιολογική οικογένεια, όπου δεν μας έλειψε ποτέ τίποτα και μπορώ να πω ότι ζούσαμε με ανέσεις τις καλές εποχές. Η οικογένεια της μάνας μου (όπου χαρακτηρίζεται από πολλά κόμπλεξ/ψυχολογικά από γενιά σε γενιά και η μάνα μου κατά τύχη υπήρξε εξαίρεση, την οποία ζήλευαν οικτρά ακόμη και η μάνα της και τα αδέρφια της) ποτέ δεν είπε καλή κουβέντα για τον μπαμπά μου. Ο οποίος τους ενίσχυε επαναλαμβανόμενες φορές οικονομικά, δεν ζήτησε ποτέ τίποτα, και τους φέρθηκε πιο στοργικά και φιλότιμα από τον οποιονδήποτε.Έχασα την μαμά μου πριν πολλά χρόνια από έμφραγμα. Η οικογένεια της μάνας μου, αντί να μας στηρίξει, μόλις μάθανε για την απώλεια, μπροστά σε όλους κατηγόρησαν χωρίς καμία απόδειξη τον πατέρα μου κι άρχισαν να φωνάζουν ότι ευθύνεται για το θάνατο της μάνας μου. Ότι κακοπερνούσε μαζί του, ότι την πίεζε, ότι την χτυπούσε κλπ. Ένας άνθρωπος ο οποίος σε όλη του τη ζωή δεν έχει πει κακιά κουβέντα για κανέναν, δεν έχει πατήσει ούτε μυρμήγκι στο δρόμο, βρέθηκε να δίνει κατάθεση στο τμήμα προτού προλάβει να πενθήσει, φυσικά χωρίς να υπάρξει περαιτέρω εξέλιξη. Ζητήσαμε οικογενειακώς ιατροδικαστική εξέταση ώστε να βγάλουν το σκασμό.Αυτό που έμαθα από τους ίδιους εν αγνοία τους (είναι και αφελείς και τους ξεφεύγουν) ήταν ότι επί χρόνια πιπίλιζαν την μάνα μου να χωρίσει με τον πατέρα μου (τα δυο αδέρφια της μάνας μου είναι ανύπαντρα και την θεωρούσαν υπεύθυνη που δεν τα...αποκατέστησε!).Αποτέλεσμα: επειδή στην οικογένεια μου μεγαλώσαμε με κύριες αρχές την ειλικρίνεια, το δίκαιο και την αλήθεια, αφού τους ΚΟΨΑΜΕ ΤΟΝ ΑΕΡΑ με μια κοφτερή συζήτηση έξω από τα δόντια, σταματήσαμε να έχουμε επαφές μαζί τους. Εδώ και χρόνια δεν μιλάμε πλέον. Και οι υπόλοιποι συγγενείς μας έχουν σταματήσει να τους μιλούν. Ευτυχώς μας έχει στηρίξει ψυχολογικά πολύς κόσμος και όλοι αναγνωρίζουν την τεράστια αδικία στο πρόσωπο του μπαμπά μου. Ο οποίος υπήρξε μάνα και πατέρας για εμάς. Έμαθε ακόμη και να φτιάχνει ό,τι φαγητό μας έκανε η μαμά, για να μη μας λείψει ακόμη κι αυτή η ανάμνηση. Σας μιλώ για τον μπαμπά μου αυτή τη στιγμή και βουρκώνω. Κι εγώ και η αδερφή μου έχουμε πλέον κάνει δικές μας οικογένειες και δεν θα πάψουμε ποτέ να στηρίζουμε τον μπαμπά μας. Κι αυτοί που θέλουν το κακό μας, ας μείνουν στον κόσμο τους. Εμείς δεν θα γίνουμε μικρόψυχοι. Σκεφτείτε ο μπαμπάς μου λέει ''τους συγχωρώ και να έχουν την υγεία τους'' (ενώ αυτοί παλιά μου έλεγαν ''δεν θα στενοχωριόμασταν καθόλου αν πέθαινε κι ο πατέρας σου'') ενώ εγώ δεν μπορώ να το πω ακόμη. Και οι δυο γονείς μου είναι τα πρότυπα μου και δεν θα συγχωρήσω ποτέ σε αυτούς τους ΑΠ-ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ τον ψυχολογικό/συναισθηματικο εκβιασμό που κάνανε σε εμένα και την αδερφή μου να πάρουμε το μέρος τους και να κατηγορησουμε τον μπαμπά μας.Ο κόσμος είναι κόσμος...και πάντοτε θα έχει κάτι κακό να πει... κρατήστε δίπλα σας μόνο όσους σας αγαπούν... και στους υπολοίπους κόψτε τον αέρα όσο είναι νωρίς.ΜΠΑΜΠΑΚΑ ΜΟΥ...ΑΝ Η ΜΑΜΑ ΗΤΑΝ ΕΔΩ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ... ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ Η ΨΥΧΟΥΛΑ ΤΗΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΕΔΩ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΜΟΝΙΜΩΣ ΕΔΩ, ΠΑΝΤΟΤΕ, ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΜΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙΣ...ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΤΕ... ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ ΠΟΛΥ...Πείτε στους γονείς σας ότι τους αγαπάτε...ένα φιλί και μια αγκαλιά είναι γι'αυτούς όλος τους ο κόσμος...