Πιστεύω πως δεν υπάρχει ρίσκο χωρίς φόβο. Πάντα σε ότι κάνεις, αν είσαι έξυπνος άνθρωπος, είσαι σε θέση να εκτιμάς τα θετικά και τα αρνητικά. Τα θετικά τα "ευελπιστείς", τα αρνητικά τα φοβάσαι. Όλοι φοβόμαστε και παραπάνω από όσο έχεις το θάρρος να ομολογήσεις. Μην φοβάσαι να φοβάσαι. Είναι φυσιολογικό και σε φυλάει από πολλά στραβά. Ο φόβος όμως, είναι ένα συναίσθημα και όπως πολλά συναισθήματα δεν μπορούμε να ελέγξουμε την ένταση του πάντα, ούτε να τον εκλογικεύσουμε πλήρως. Το να μένεις αδρανής είναι μια απόφαση λοιπόν που την βασίζεις σε ένα συναίσθημα αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα (χαρά, επιθυμία, ολοκλήρωση, έρωτα κλπ) και τα γεγονότα που ίσως να σε βοηθούσανε να κρίνεις μια κατάσταση αλλιώς. Γιατί δεν το δέχεσαι απλά πως έτσι είναι, θα φοβάσαι. Μαγκιά σου! Απλά φοβάσαι :-) δεν έκανες έγκλημα! πώς θα καταστρώσεις έναν τρόπο να αναλύεις μια κατάσταση πιο σφαιρικά, ώστε να δώσεις απαντήσεις στους φόβους σου; ίσως έτσι να δεις να υποχωρούνε μερικοί. Φοβάμαι και τα θρίλερ αλλά και τις αράχνες, τον έρωτα, το ύψος, τα ζωύφια που κάνουν μπζζζζζζ αλύπητα, την μάνα μου μόλις έρχεται για επίσκεψη και δεν έχω σιδερώσει, (μπορώ να κάνω κατάλογο μεγαλύτερο από αυτόν του ΙΚΕΑ).... :-)
9.10.2017 | 03:04
Φοβαμαι να ζήσω
Σε γενικές γραμμές φοβάμαι αρκετά πράγματα οχι σε επιπεδο οτι φοβάμαι τις κατσαρίδες και τέτοια μιλάμε για πιο βαθιά πράγματα.Φοβαμαι να βγαινω εξω μονη μου ειδικά βράδυ γιατι φοβαμαι συνεχως η οτι θα με κλέψουν η θα με απαγαγουν η θα μου κάνουν χειρότερα πχ βιασμο.Φοβάμαι ακόμα και οταν ειμαι στο σπίτι οτι θα μπουν κλεφτές γενικα φοβάμαι οτι δηποτε περιέχει βια και αίματα.Προσπαθώ χρόνια να το ξεπεράσω καθως μιας και εχω μεγαλώσει πια αλλα ειναι πολυ δύσκολο.Επίσης δυσκολεύομαι πολυ να εμπιστευτω τους ανθρώπους και για αυτο ποτε δεν εχω κάνει σχέση.Εχω χαμηλή αυτοεκτίμηση απο οταν διαχνωστικα οτι εχω σκολιωση στη πλάτη στην εφηβική μου ηλικία και αυτο εχει επηρεάσει τη ζωη μου σε πολυ μεγαλο βαθμό μέχρι και σημερα ενας λογος για τον οποίο δεν θελω να κανω σχέση ειναι οτι επειδή εχω αυτο το πρόβλημα φοβαμαι την αντίδραση του αλλου οταν το μαθει και επειδή εγω δεν νιωθω άνετα με το σωμα δεν θα υπαρξει ποτε περίπτωση να νιωσει και ο αλλος.Εχω παει σε ψυχολόγο για 3 χρόνια αλλα δεν νιώθω οτι βοηθηθηκα πολύ.. Μεχρι και σε ψυχιατρο πηγα αυτο που μου ειπε ειναι οτι εχω μεγαλο άγχος και μεγαλοποιω τις καταστασεις σε υπερβολικό βαθμο στο κεφάλι μου και οτι δεν χρειάζομαι ουτε φάρμακα ουτε τίποτα και οτι πρεπει να παίρνω ρίσκα χωρίς να φοβάμαι.... Αλλα αυτο για εμενα ειναι σχεδον ακατόρθωτο.
3
