ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λενε καποιοι πως η μοναξια , ο πονος εχει τη δικη του ομορφια. Α ς μου τη βρει καποιος . Θελω να ζησω και τρεμω. Γιατι τρεμω; Μπορει να πονεσω, τωρα δεν ποναω. Ειμαι μουδιασμενη απο τη ρουτινα της καθημερινοτητας. Ας μιλησουμε για κατι αλλο. Η φιλια. Εχω φιλους; Ναι! Που ειναι; Γιατι δεν μπορω να κλαψω μπροστα τους; Γιατι δεν μπορω να πω για εμενα; Που ειμαι; Τους αγαπω. Αληθεια ειναι καλα ατομα. Δεν ειναι μοναξια , επιμενω πως η μοναξια εχει αλλο προσωπο. Ας περασουμε σε αλλο θεμα . Στον ερωτα. Δεν υπηρξα αθεραπευτα ρομαντικη. Μην με ρωτησετε για εμφανιση, δεν ξερω καν αν εχει σημασια . Ξερω πως αμοιβαιο αισθημα δεν εχει υπαρξει. Με ποναει και με φοβιζει η καταληξη μιας ερωτικης μοναξιας. Καταληγω πως την ευθυνη την εχει η ρηχοτητα του χαρακτηρα μου. Ας παω καπου αλλου. Γιατι σκοτωνω ετσι την ωρα μου; Που εχω υπαρξει σαν ανθρωπος; Απαιτω και γκρινιαζω . Γινομαι εγωιστρια για πραγματα χωρις ουσια.Βαρεθηκα να ειμαι με το παραπονο. Δεν μεγαλωσα σε οικογενεια με αγαπη. Δεν υπηρξα ποτε πρωτη επιλογη και γνωριζω πολυ καλα πως ολοι δινουμε αγωνες μα να ειναι κατι τετοιες μερες οπως σημερα που ειμαι λιγο πεσμενη , που δεν νιωθω καλα χωρις λογο, που θα ηθελα καποιον ειτε ειναι συντροφος ειτε ειναι φιλος ειτε συγγενεις και χωρις επικριτικο βλεμμα να με αγκαλιαζει και να μην μου πει τιποτα να μην μου δωσει καμια υποσχεση.