Τολμησε ακομα και με την πιθανοτητα να πονεσειςΕτσι ει ναι η ζωη.εχει χαρα εχει και πονο
16.10.2017 | 06:06
...
Διαβαζω ξανα και ξανα αυτη την εξομολόγηση http://m.lifo.gr/confessions/view/320245 και καθε φορα συγκλονιζομαι απο τη δυναμη των λεξεων, τη δυναμη της αγαπης και του ερωτα. Σταθηκαμε οντως μικροι στην αγαπη αυτη. Ειδικά εγω. Υπηρχε οντως αγαπη αλλα και παθος. Δε μπορεσαμε ομως να το διαχειριστουμε για τους λόγους που εμεις ξέρουμε, κι εκει το χασαμε. Ξερεις, καλε μου, η αποσταση "σκοτωνει" το συναισθημα. Το εκφραζουμε μεν, απο μια "παγωμενη" οθονη δε. Το αγγιγμα, το φιλι και η αγκαλια δεν ηρθαν ποτε για εμας. Και το να περιμενεις κατι που ποθεις πολυ ειναι μαρτυριο. Πασχιζω να θυμηθω το βλέμμα σου. Μα δεν ξεχνω την ενταση των συναισθημάτων που μου προκαλουσε. Ισως είναι καλύτερα που αποφευγουμε αυτη τη συναντηση, γιατι διαισθανομαι οτι πιθανον να με σημαδεψει και επειτα δε θα μπορω να ζησω χωρις εσενα με ο,τι συνεπαγεται αυτο.
1
