ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την προηγούμενη εβδομάδα είδα μια φίλη που είχα να δω καιρό. Την είδα κλαμένη, συγχυσμένη, δεν την χωρούσε ο τόπος. Ο λόγος? Είχε μάθει το προηγούμενο βράδυ ότι ο καλός της την είχε κερατώσει, όχι μια αλλά πολλάκις, όχι μόνο με κοπέλες που ψάρευε από εδώ και από εκεί αλλά και με επαγγελματίες του είδους. Ο καλός της, δε, είχε το θράσος να της το αποκαλύψει διότι την αγαπούσε πολύ και ήθελε η σχέση τους να πάει "σε άλλο επίπεδο".Όταν με ρώτησε τι να κάνει, τη είπα φυσικά να χωρίσει. Σχέση με κεράτωμα αβέρτα φυσικά δεν γίνεται, όπως και αγάπη δεν γίνεται χωρίς σεβασμό. Η φίλη μου συμφώνησε,μου είπε ότι όντως ένιωθε ηλίθια, είχε επενδύσει πολλά σε έναν κρετίνο, δεν ήθελε να τον ξαναδεί μπροστά της κλπ.Αυτή τη βδομάδα είχαμε πει να βρεθούμε πάλι με την φίλη μου. Ένιωθα την ανάγκη να της σταθώ σε αυτή τη δύσκολή στιγμή. Ενώ την περίμενα στην έξοδο του μετρό, να σου η έκπληξη: σκάει μύτη αγκαζέ με τον κρετίνο!!Δεν είπα τίποτα, έκανα σαν να μην συμβαίνει τίποτα, και συνεχίσαμε την βόλτα μας. Όταν ο κρετίνος πήγε προς νερού του η φίλη μου, με φανερά απολογητική διάθεση, μου είπε: μωρέ κάθισα και σκέφτηκα ότι το αγόρι μου δεν θα παραδεχόταν τις πομπές του αν δεν με αγαπούσε. Έγνευσα με συγκατάβαση, ήπια μια γουλιά καφέ, και αλλάξαμε θέμα. Τι να πω, νιώθω τόσο άσχημα για την φίλη μου. Όχι γιατί υπήρξε θύμα κερατώματος, όλοι μπορεί να το έχουμε πάθει ή να το πάθουμε, αλλά γιατί το έμαθε και το αποδέχτηκε. Συνθηκολόγησε με τον κρετίνο όταν είναι μόνο 25 με όλη τη ζωή μπροστά της. Που πήγε πια η γυναικεία αξιοπρέπεια και πώς να συνεχίσει αυτή η κοπέλα μια σχέση βασισμένη στην εξαπάτηση?Κάτι τέτοια σκέφτομαι, δεν με πιάνει ύπνος και αργώ μετά στη δουλειά...