ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω την εξομολόγηση σου και την εξομολόγηση της Minor και μόνο θυμός μου βγαίνει!! Θυμός για αυτά τα ανώμαλα δίποδα που τραυματίζουν αθώες παιδικές ψυχές,ψυχές που μεγαλώνουν με αυτή την πληγή.Δεν μπορώ να σου δώσω απάντηση στο ερώτημα σου,η Minor που δυστυχώς το έζησε νομίζω σε κάλυψε,το μόνο που θα πω είναι μιλήστε!!!!μην αφήνετε να ξαναζήσει όλο παιδί αυτή την φρίκη!!Τιμωρία σ αυτά τα τέρατα!!!όχι φυλακή,θανατική ποινή να ξεβρωμισει ο τόπος!!!!Λυπάμαι πολύ...σας εύχομαι τα καλύτερα...

Η ψυχολόγος μου, όταν πια αποφάσισα να μιλήσω, μου είπε δύο φράσεις τις οποίες ακόμα έχω στο μυαλό μου μετά από τόσα χρόνια. Πρώτον, είναι μια από τις πληγές που δε φεύγουν ποτέ. Πάντα θα υπάρχει και πάντα θα το σκέφτεσαι. Ξέρεις, σαν αυτά τα τραύματα που αφήνουν μια ουλή και θυμάσαι πάντα πώς την απέκτησες. Δεύτερον, είναι από αυτά τα τραύματα, τα οποία όσο και να προσπαθήσεις να τα «γιατρεύσεις» γρηγορότερα, θέλουν τον χρόνο τους. Άσε λοιπόν τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του και δούλεψε το μέσα σου. Στη δική μου περίπτωση συνέβη επίσης στο οικογενειακό περιβάλλον στην ηλικία των 7. Είχα πολύ καιρό μπροστά μου να περάσω όλα τα στάδια αντίδρασης. Μέχρι που έφτασα στο ενοχικό στάδιο. Κι εκεί τα έβαλα με τον εαυτό μου. Τότε ήταν που αποφάσισα να βρω βοήθεια. Αλλά έφτασα στο παρά πέντε. Δεν έπρεπε! Πλέον, και σε παρακαλώ μην το πάρεις στραβά, είμαι περήφανη για την «ουλή» μου. Ναι, μου στέρησε και μου στερεί πολλά. Δεν έζησα παιδική αθώα ηλικία. Δεν έχω ζήσει «έρωτα» όπως τον βιώνουν όσοι δεν έχουν περάσει ένα τέτοιο γεγονός. Αλλά!! Ότι έγινε, έγινε. Δεν μπορώ να το αλλάξω. Προχωράω μπροστά και δεν παραμένω στη θέση του θύματος. Είμαι πολύ πιο δυνατή, από τη στιγμή που με αγάπησα όπως ακριβώς είμαι. Βλέπω πόσο δυνατή είμαι, όταν σε πολλές καταστάσεις άλλοι πανικοβάλονται και κρύβονται. Δεν με φοβίζουν πολλά πλέον, γιατί ξέρω πως θα τα διαχειριστώ, ακόμα και αν με πονάνε. Σαφώς και έχει αφήσει κατάλοιπα. Αλλά δεν με ενοχλούν. Πάνε με το πακέτο. Τα διακρίνω, τα χειρίζομαι και τα εκλογικεύω. Και αν δεν μπορώ να τα αποφύγω, τότε εξηγώ στους γύρω μου πως έχω μια μικρή ουλή, η οποία ναι μεν δεν είναι ορατή, αλλά οφείλω να την σεβαστώ και να την προσέξω. Αυτά... μην φοβάσαι. Είσαι δυνατός. Πιο δυνατός από ότι νομίζεις. Αλλιώς πως θα είχες το θάρρος να γράψεις μια εξομολόγηση και να ζητήσεις απόψεις, ακόμα και ανώνυμα. Φιλιά πολλά και μην διστάσεις να μιλήσεις με κάποιον που μπορεί να σε βοηθήσει να βάλεις τις σκέψεις σου σε τάξη. Όσο για το οικογενειακό περιβάλλον, προσωπικά απέφυγα να έρχομαι σε επαφή. Δεν έχω ανάγκη να αποδείξω τίποτα. Αν δεν θέλω, δεν χρειάζομαι να το πολυσκεφτώ. Απλά δεν θέλω να δω το συγκεκριμένο άτομο και όποιος έχει απορίες να τις κρατήσει για τον εαυτό του.

Να μιλήσεις, να το βγάλεις από μέσα σου, να μη σε βαραίνει άλλο. Να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο για να σε βοηθήσει να το επεξεργαστείς. Να ξέρεις ότι δεν έφταιγες εσύ, ούτε είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι. Να μιλήσεις για να μπορέσεις να έχεις στο μέλλον μία σχέση με αγάπη, αλληλοσεβασμό, κατανόηση, εμπιστοσύνη. Να μη φοβάσαι να ερωτευτείς. Να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο και, αν το αποφασίσεις, να μιλήσεις και στην αστυνομία.