Σχεδόν στην ίδια κατάσταση και εγώ. Και μάλιστα στα 31 μου. Αν και έχω μερικούς φίλους, είναι η αλήθεια. Κι εγώ είμαι ανοιχτός στο να γνωρίσω καινούρια άτομα, όπως είπε και η Ελένη πιό πάνω. Εγώ κοιτάω να γεμίζω τον χρόνο μου κυρίως με δουλειά και χόμπι, πάντως. Αλλά γενικά δεν είχα πολλους φίλους από τα φοιτητικά μου χρόνια και μετά. Λίγους/ες και καλούς/καλές. Στείλτε μου email αν θέλετε να κανονίσουμε τίποτα. Αυτά, καλή μέρα και hang in there.
28.10.2017 | 11:52
Είμαι 27
Και όλοι μου οι φίλοι σχεδόν σκόρπισαν απ τα φοιτητικά χρόνια και μετά. Τώρα μου έλεγε πως και η μια κολλητή μου σκέφτεται να φύγει εξωτερικό μόνιμα. Πανικοβάλλομαι και μόνο στην ιδέα. Αν φύγει και αυτή, πραγματικά μένει άλλη μία στενή μου φίλη εδώ και μετά κάνεις. Πως έγινε αυτό ρε γαμωτο; είχα 7 φίλες στενές και κατέληξα με 2 εδώ. Θα φύγουν και αυτές και θα μαι μόνη μου; δεν θα χω έναν άνθρωπο να μιλήσω για τα εσωψυχα μου σε έναν καφέ, πες οτι μου συμβαίνει κάτι! Δεν θα χω κανέναν να με πάρει μια αγκαλιά, κάτι! Πως σκατά παίρνουν αποφάσεις όλοι μακριά απο αγαπημένους τους ανθρώπους;; γιατί νιώθω ανίκανη να ζήσω μακριά απ τους δικούς μου; όλοι συγκατοικούν. Εγώ ακόμα μένω με γονείς λόγω οικονομικών. Νιώθω οτι μένω πίσω και παράλληλα φοβάμαι οτι θα μεινω μόνη μου... Πως το διαχειρίζεστε εσείς σε αυτή την ηλικία;
2
