Βασικά, ότι μας αρέσει, μας είναι δύσκολο να το αποχωριστούμε. Επειδή μας προκαλεί ή προκαλούσε πολύ ευχάριστα συναισθήματα ή μας μετριάζει τα άσχημα. Δεν είναι ότι αγαπάμε τον άλλο (τουλάχιστον όχι απαραίτητα, αν και συμβαίνει και αυτό καμιά φορά) αλλά, ίσως, πιο πολύ, αγαπάμε το πως νιώθουμε ή νιώθαμε εμείς όταν τα πράγματα ήταν καλά μαζί του ή μαζί της. Είναι θέμα ανασφάλειας, και για κάποιο λόγο μας ωθεί να το διατηρούμε στο μυαλό μας. Και φοβόμαστε να το χάσουμε αυτό, ακόμη και αν ξέρουμε πως η ιστορία έχει τελειώσει. Φυσικά, δεν γίνεται πάντα να το ελέγχουμε αυτό. Απλώς, κάποια στιγμή, πρέπει να προχωράμε, αλλιώς το μόνο που μας μένει είναι ο πόνος μας και η πικρία μας, καθώς και αρκετός χαμένος χρόνος.
31.10.2017 | 20:35
Κριμα
Ο ενας προχωραει τη ζωη του με αλλο προσωπο και ο αλλος να κολλαει, να βασανιζεται, να αναρωτιεται γιατι και να περναει η ζωη του... Γιατι να κολλανε καποιοι ανθρωποι;
4