ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μια ειναι η λυση...να φυγω, να καταφερω να φυγω απο αυτο το τοξικο περιβαλλον. Ανθρωποι ανευθυνοι, ανωριμοι, εγωιστες, με διαστροφες. Καθε μερα ειναι κοντα στο να σκοτωσει ο ενας τον αλλο. Τις τελευταιες μερες νιωθω πως απλα δεν αντεχω αλλο, βασικα τις τελευταιες μερες τρεμω απο το φοβο μου, κυριολεκτικα τρεμω οποτε συναντιουνται, εκει με εφτασαν. Εχω ζησει παρα πολλα ασχημα, μονο ασχημες αναμνησεις εχω απο την κακη και αρρωστη σχεση τους. Το τι ζω μαζι τους, το ξερω μονο εγω. Τελευταια νιωθω την αναγκη να τα πω καπου, να τα βγαλω απο μεσα μου, να μιλησω για αυτα σε ενα ατομο εμπιστο. Η λυση ειναι να φυγω μακρια, το ξερω αυτο. Προσπαθω να το καταφερω. Ομως, πραγματικα, τον τελευταιο καιρο νιωθω πολυ εντονα την αναγκη μονο να τα πω σε καποιο ατομο και να με ακουσει. Δεν ξερω γιατι. Να παω σε ψυχολογο; Θελω να μιλησω, να μιλησω, να τα πω ολα, ολα αυτα τα ψυχανωμαλα που εχω βιωσει, να τα πω και ας μην μου πει τιποτα. Μονο να ακουσει τον πονο μου. Και οι δυο τους ειναι για ψυχιατρειο. Φοβαμαι πως εχω καταθλιψη. Με εχουν διαλυσει ψυχολογικα. Δεν αντεχω ουτε λεπτο κοντα τους. Να παω σε ψυχολογο η αφου ξερω τη "λυση" δεν εχει και νοημα; Ελπιζω να μπορεσω να φυγω και συντομα.