ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συμφωνώ με τους σχολιαστές. Να συμπληρώσω όμως πως οτιδήποτε γινεται με πίεση, γάμος, σχέση, δίαιτα κλπ, ειναι καταδικασμένο να αποτύχει.

Μίσος προς το παιδί;γιατι;σε καμία περίπτωση!! Υπάρχουν φορές που νιώθω να μου λείπουν πράγματα που θα ήθελα να ζήσω,φορές που πιέζομαι,φορές που αναζητώ την μοναξιά αλλά σε καμία περίπτωση δεν αισθάνομαι κακία ή μισός προς τον άντρα μου ή τα παιδιά μου.Εξάλλου ήταν επιλογή μου η δημιουργία οικογένειας.

Εξαρτάται το άτομο.

Εγώ μπορώ να σου απαντήσω μόνο εν μέρει. Έγινα μαμά πριν ένα χρόνο κοντά στα 34 μου. Τον άντρα μου τον είχα γνωρίσει λίγους μήνες πριν. Είχα ζήσει τις σχέσεις μου, τις ερωτικές μου απογοητεύσεις, τα ξεφτιλίκια μου, τα κλάματά μου, τα ξενύχτια μου, τα όλα μου. Όμως να σου πω κάτι; Δε νομίζω ότι τελικά όλα αυτά συγκρίνονται με την ηρεμία της οικογενειακής ευτυχίας. Να έχεις τον άνθρωπό σου και το παιδάκι σου αγκαλίτσα. Και στη τελική μία που θα γίνει στα 22 της π.χ. μαμά, θα έχει μεγάλα παιδιά, που δε τη χρειάζονται πια, πολύ νέα, 39-40 χρονών κοπέλα. Θα έχει τότε την ευκαιρία με τον άνθρωπό της να συνεχίσουν να ζουν τα νιάτα τους και τις διασκεδάσεις τους και τις ποτάρες τους και τα πάντα. Εγώ για παράδειγμα, τέτοια ευκαιρία δεν θα την έχω.