ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχουν περασει 5 χρονια απο τοτε που τον γνωρισα. Στα ματια μου φανηκε ο τελειος ανθρωπος. Τον ερωτευτηκα με την πρωτη ματια. Το ιδιο και εκεινος. Τελικα μετα απο πολλα εμποδια καταφεραμε να ειμαστε μαζι!! Πραγματικα ηταν το ονειρο μου!! Απο την αρχη ημουν δικη του....Ακομα και τωρα.....τωρα που ειμαστε χωριστα..Εχουμε τσακωθει απειρες φορες , ομως παντα με αγαπουσε. Παντα μου υπενθυμιζε πως ηταν ερωτευμενος μαζι μου. Ομως καποια στιγμη χωρισαμε....επειτα απο 1,5 χρονο. Ηταν βαρυ πληγμα για μενα....Ακομα και για τον ιδιο...μου το εδειχνε με το ενδιαφερον του , με τον τροπο που μου μιλουσε....Και ας μην παραδεχοταν πως με αγαπουσε .. Ποτέ δεν το παραδεχτηκε...Το εδειχνε σε καθε ευκαιρια με τον δικο του μοναδικο τροπο....Δεν ειχε την δυναμη να με κοιταξει επιμονα στα ματια, παντα κατεβαζε το κεφαλι...Φτασαμε σε σημειο να μην μιλαμε. Να βλεπεις ο ενας τον αλλον και να γυρναει κεφαλι...Ετσι μετα απο καποιο χρονικο διαστημα προσπαθησα να του ξαναμιλησω ετσι ωστε να εχουμε , τουλαχιστον , μια τυπικη επαφη...Δεν αντεχα να λειπει απο την ζωη μου. Ευτυχως ανταποκριθηκε στο ''καλεσμα'' μου!!!! Αρχισαμε να μιλαμε ξανα...Εγω ομως ενοιωθα το ιδιο που ενοιωθα οταν τον πρωτοαντικρισα.... Ακριβως το ιδιο συναισθημα.....Δεν ξερω για εκεινον...Ηταν ουδετερος απενταντι μου.....Παντα ομως με εκανε να γελαω....Τωρα...ειναι στο εξωτερικο...εκει σπουδαζει....Μιλαμε σχεδον καθε μερα απο τηλ....και ρωταω τον εαυτο μου : "επρεπε να αλλαξει χωρα για να μου μιλαει κανονικα?" Το μονο σιγουρο ειναι οτι ειμαι ευτυχισμενη που ειναι αυτος χαρουμενος! και ας μην με θελει εμενα. Αν μου ζητησει να ξαναειμαστε μαζι πιστεψτε με θα ξαναπηγαινα....Τον σκεφτομαι συνεχεια...Μου λειπει πολυ....Τον αγαπαω.....Μακαρι και εκεινος.....(ετσι οπως το εννοω ..)