ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μία φίλη με την οποία κάνουμε παρέα περίπου 10 χρόνια. Πριν ένα χρόνο, έγινε κάτι και τσακωθήκαμε. Με κατηγορούσε άδικα για κάτι που δεν είχα κάνει. Είχαμε να μιλήσουμε ένα μήνα περίπου. Σιγά σιγά ξεκινήσαμε να μιλάμε. Κάποια στιγμή που μιλούσαμε στο τηλέφωνο, μου λέει ότι της έλειψε η παρέα μου κτλ, το ίδιο της είπα και εγώ. Μετά, μου λέει, ότι αυτό που έγινε δεν θα ξεχάσει ποτέ, δεν γίνεται και ότι θα μείνει για πάντα μέσα της, αλλά παρόλα αυτά, θέλει να συνεχίσουμε την φιλία μας, να κάνουμε ταξίδια κτλ. Εγώ τα πήρα στο κρανίο, και την ρώτησα τι σόι φιλία θα είναι αυτή και ότι καλύτερα να το διαλύσουμε εντελώς αν είναι έτσι. Παρόλα αυτά, συνεχίσαμε να μιλάμε και το προσπέρασα. Πέρασαν οι μήνες και η σχέση μας είχε γίνει όπως τον παλιό καλό καιρό. Μέχρι που πριν λίγους μήνες τον Αύγουστο, έγινε κάτι πάλι και ξανατσακωθήκαμε. Πιο άσχημα αυτή την φορά. Σε ένα πράγμα είχε δίκιο για μένα και το παραδέχτηκα. Τώρα αυτό που έκανα, ήταν να δεχτώ κάποια "κακά" μηνύματα από την θεία της για την ίδια και την οικογένεια της. Θα έπρεπε να την είχα σταματήσει εξ αρχής. Δεν συμφώνησα αλλά ούτε διαφώνησα. Το άφησα έτσι γιατί δεν ήθελα να επεκτείνομαι και δεν είπα τίποτα στην φίλη μου. Αυτό ήταν το λάθος μου. Εκείνη όμως συνέχιζε τις ανωριμότητες της, το έπαιζε "μάγκας" όπως νόμιζε αλλά με αυτά που έλεγε με πρόσβαλλε και της το είπα. Με έβγαλε από το φβ. Μετά ένα δύο μήνες, με κάνει add και στέλνει μήνυμα, και καλά να συναντηθούμε για να ανταλλάξουμε φωτος από ταξίδια κτλ. Εγώ είμαι τυπική και απόμακρη απέναντί της. Δεν ξέρω πως να φερθώ. Είχε πει κάποια πράγματα που αν και δεν τα παραδέχτηκα, καταβάθος ήταν η μισή αλήθεια αλλά είμαι σίγουρη πως αυτό ισχύει και από την δική της πλευρά. Γενικά τον τελευταίο καιρό επιδιώκει να επικοινωνήσει μαζί μου. Μου έστειλε και μήνυμα στο κινητό, από αυτές τις πλάκες που συνηθίζαμε να κάνουμε μεταξύ μας αλλά δεν της απάντησα. Δεν ξέρω... Έχω ξενερώσει απίστευτα... Μία με αυτό που είχε πει την πρώτη φορά, ότι δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Εγώ ήμουν διατιθεμένη να το ξεχάσω για χάρη της φιλίας μας όλων αυτών των χρόνων, μέχρι που είπε εκείνη ότι δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Απλά τώρα έγινε το μπαμ και τώρα δεν μπορώ εγώ να το ξεχάσω. Και μία, το ότι σε μερικά από αυτά που είπε υπάρχει κάποια δόση αλήθειας (αν και δεν είναι πολύ σοβαρό) και πιστεύω πως αν είναι έτσι καλύτερα να μην συνεχίσουμε γιατί είναι κοροϊδία. Μπορεί η φιλία μας να μην ήταν τόσο πολύ δυνατή και πραγματική αλλά είχαμε γενικά μία καλή σχέση και είχαμε πολλή χημεία, που δύσκολα τη συναντάω σε άλλους ανθρώπους. Τι λέτε ρε παιδιά; Να προσπαθήσω; Εκείνη έχει κάνει τις προσπάθειες της και τώρα είναι η σειρά μου. Στον εαυτό μου έχω πει ότι δίνω μέχρι 3 ευκαιρίες... Εσείς τι θα κάνατε;