ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρκετοί λένε πως το παρελθόν μπορεί να ξεχαστεί και να πάμε παρακάτω...Πως γίνεται όμως αυτό...Δυστυχώς είναι εκεί και μας τρώει τα σοθικά...Το να κρατάς πράγματα μέσα σου δεν είναι καλό σε πνίγουν και καταστρέφεσαι μέρα με την μέρα...συμβουλή που δίνω σε όλους αλλά δεν το κάνω πράξη εγώ...Μπορεί να θεωρούμε το ποιο κοινωνικό και χαμογελαστό πλάσμα και να μου λένε όλοι να μην χάσω ποτέ αυτό το χαμόγελο...Αλλά γυρνώντας σπίτι το χαμόγελο γίνεται πόνος,θυμός γιατί επέτρεψες να σου συμβούν κάποιες καταστάσεις και δεν αντέδρασες...Το πιο στενάχωρο όμως είναι πως ποτέ κανένας απο την οικογένεια σου δεν σε ρώτησε τι κάνεις? είσαι καλά? σε προβληματίζει κάτι ? μας ένοιαζε μια ζωή τι θα πει ο κόσμος (ίσως επειδή ήμασταν μικρή πόλη)...ζούσαμε και ζούμε σε ένα γυάλινο κόσμο που δυστυχώς δεν λέει να σπάσει...Μπορεί να μεγαλώσαμε με αγάπη και ηρεμία αλλά η απουσία της τρυφερότητας και της στοργής ίσως να έφταιγε για αυτό...Και τώρα 3ο έτος φοιτητής μακριά από όλους και όλα...ακόμα και αυτό που σπουδάζω το σνομπάρουν και το δείχνουν (ίσως επειδή δεν έχουν σπουδάσει αυτοί μπορεί να φταίει αυτό μιας και είμαι τ μόνο άτομο που μπήκε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση)προσπαθώ να τα δικαιολογήσω αλλά δεν ξέρω αν έχω δίκιο...Δεν θέλω γυρίσω πίσω ξανά εκεί όσες όμορφες αναμνήσεις και να έχεις η κούραση της ψυχής νομίζω δεν μπορεί να γιατρευτεί....Αυτά είχα να πω έστω και ανώνυμα μπόρεσα να εκφράσω κάποια από αυτά που νιώθω...περιμένω τις συμβουλές σαςΑπο μια νεκρή ψυχή...