Έχω βρεθεί ακριβώς εκεί που βρίσκεσαι. Δεν είναι εύκολο, είναι επίπονο, και η μόνη διέξοδος είναι η συναναστροφή με άλλους ανθρώπους. Προσπάθησε να βγεις έξω να κανείς νέους φίλους, να διασκεδάσεις. Δεν είναι τόσο δύσκολο. Τώρα που ξαναβρέθηκα στην Αγγλία το ξανακανω κι εγώ :)Μην το βάζεις κάτω και πέρασε στην «αντεπίθεση»!
26.11.2017 | 06:05
Θελω την παλια μου ζωη πισω.
Καλησπερα,Ειμαι η Δ. και στα 18 μου χρονια αποφασισα να φυγω απο το σπιτι μου και να ξεκινησω ενα νεο κεφαλαιο στη ζωη μου. Αποφευγοντας λοιπον την διαδικασια των πανελληνιων, εκανα προετοιμασια και αυτη την στιγμη βρισκομαι 3 μηνες για σπουδες στην Αγγλια. Τα πραγματα δεν ειναι οπως τα περιμενα. Νοιωθω πολυ μονη μου, μου λειπει το σπιτι μου, η χωρα μου, οι ανθρωποι και η οικογενεια μου, Η ΖΩΗ ΜΟΥ. Οι μερες μετρανε αντιστροφα για να γυρισω πισω για Χριστουγενα και καθε βραδυ λεω 'μια ακομα μερα λιγοτερη' λες και με εχουν φυλακισμενη. Τελικα ισως και να ειμαι φυλακισμενη. Ξερω πως η ευκαιρια που μου εχει δωθει ειναι μοναδικη και πρεπει να την εκμεταλλευτω στο επακρο, αλλα πως? νοιωθω αδυναμη, νοιωθω πως εδω δεν εχω ζωη. Εκτος αυτου κατι που με στεναχωρει ακομα περισσοτερο ειναι πως νοιωθω οτι η απουσια μου απο το πατρικο μου δεν τους εχει ενοχλησει. Νοιωθω σαν να μην τους λειπω. Συγκεκριμενα, η μητερα μου ειδικα οταν της εκφραζω ποσο μονη νοιωθω εδω, οτι κουραστικα ηδη και πως μετραω τις μερες αντιστροφα, θυμωνει και μου απανταει παντοτε εριστικα και εντονα πως δεν ξερω τι λεω, πως πρεπει να συνελθω και πως τους εχω κουρασει ακομα κι απο εδω που βρισκομαι. Δεν νοιωθω καμια υποστηριξη. Ειναι πολυ δυσκολο αυτο που κανω, χρειαζομαι εναν ωμο να πιαστω, να μου δωθει ενα κινητρο να αγαπησω την ζωη μου εδω. Προσπαθω, ξεκινησα kick boxing κατι που μου αρεσει ειλικρηνα πολυ, αλλα δεν αρκει. Μου λειπουν οι γονεις μου, οι φιλοι μου, η ζωη μου πριν.
6
