Στο σημερινό «Α μπα»: έχω λίγο σκουριάσει

Στο σημερινό «Α μπα»: έχω λίγο σκουριάσει Facebook Twitter
80

__________________

1.

 

Αγαπητή Α μπα, είμαι με έναν άνθρωπο εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια, γυρίσαμε στο χωριό μου όπου και οι δύο έχουμε τις δουλειές μας και φτιάξαμε ξαφνικά( έμεινα έγκυος) την οικογένεια μας! Η αλήθεια είναι ότι με τον άνθρωπο μου δεν έχουμε τίποτα κοινό αλλά παρόλα αυτά περνάμε υπέροχα! Όσο περνάνε τα χρόνια που είμαστε μαζί τον αγαπάω ακόμα περισσότερο! Το πρόβλημα μου είναι το εξής, ο άντρας μου ποτέ δεν με ρώτησε για το παρελθόν μου και γω ποτέ δεν του είπα φυσικά( ξέρεις αυτά τα βράδια που μεθάς και έχεις διάθεση εξομολογητική)! Τώρα που γυρίσαμε στο χωριό έτυχε λόγο δουλειάς να χρειαστεί να συνεργαστώ με έναν πρώην που αγαπηθήκαμε πολύ και πολλές φορές νιώθω αυτήν την αμηχανία! Επίσης έτυχε πολλές φορές λόγο κοινών φίλων να βγούμε με τις οικογένειες μας μαζί και μάλιστα να συμβουλεύει και τον άντρα μου σε σχέση με το παιδί μας! Πολλές φορές όταν τύχει να είμαστε στον ίδιο χώρο νιώθω το βλέμμα του να είναι όπως τότε! Και το ερώτημα είναι το εξής: θεωρείς σωστό να μιλήσω στο σύζυγο για το παρελθόν μου και συγκεκριμένα για αυτόν τον άνθρωπο; ξέρω αν και δεν το παραδέχεται ότι είναι ζηλιάρης αλλά τώρα που έχουμε την οικογένεια μας ίσως να είναι καλό να μην υπάρχουν μυστικά ανάμεσα μας;
- ανώνυμη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω γιατί θεωρείς τόσο φυσικό να μη λες τίποτα για το παρελθόν σου. Αν δεν σε ρώτησε ποτέ μπορεί να μη θέλει να μάθει, αλλά δεν είναι και ακριβώς «φυσικό» να πρέπει να μεθύσεις για να αναφέρεις τον Σούλη που τα είχατε στο τρίτο έτος της φιλοσοφικής. Ελπίζω να μην είναι από αυτούς που δεν αντέχουν στην ιδέα ότι η γυναίκα τους δεν ήταν παρθένα όταν την παντρεύτηκαν, αν και με το «φυσικά» αυτό καταλαβαίνω. Οι διαφανείς διαδικασίες σε ένα ζευγάρι είναι σημαντικές και χωρίς να υπάρχουν παιδιά, και επίσης, οικογένεια είναι και τα ζευγάρια, χωρίς να κάνουν παιδιά. Οπότε, για μένα, εφόσον έχετε σχέση, μου φαίνεται παράξενο να μην λες ότι ξέρεις κάποιον από παλιά, όπως και αν τον ξέρεις. Τώρα το βλέμμα του πρώην που είναι όπως τότε, τον εαυτό σου πρέπει να κοιτάξεις για αυτό που λες και όχι αυτόν, γιατί το βλέμμα όπως θέλεις το διαβάζεις.


Αλλά εδώ που τα λέμε, αυτό που έχει σημασία για τη ζωή σου δεν είναι ο Σούλης, αλλά ότι λες ότι δεν έχεις τίποτα κοινό με τον άντρα σου. Εύχομαι πάντα να περνάτε όσο υπέροχα περνάτε τώρα.

__________________
2.

Φίλη αμπα, καήκαμε. Ο πατέρας μου μόλις μου είπε ότι απατάει τη μάνα μου. Και αυτό γίνεται χρόνια τώρα, με πολλές διαφορετικές γυναίκες. Το παρουσίασε ως κάτι φυσικό, άσε που μου το είπε σε πλαίσιο αντροκουβέντας πατέρας γιος, τρομάρα του. Έχω πάθει σοκ. Δεν ξέρω αν θέλω να κλάψω ή να γυρίσω στο σπίτι μου στην Αθήνα, όπου σπουδάζω (ήρθα στο πατρικό για λίγες μέρες, που να μην έσωνα). Άλλο να το ακούς απλά και άλλο να γίνεται στο σπίτι σου. Να το πω στα αδέρφια μου ; Να μην το πω σε κανέναν, για να μη στενοχωρηθούν; Τη μάνα μου σκέφτομαι, που χαράμισε τη ζωή της με ένα τέτοιο ζώο. Εσύ τι θα έκανες στη θέση μου; Θα έλεγες στη μάνα σου την αλήθεια ή θα την άφηνες χαρούμενη στην άγνοιά της ;
- Γιάννης


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αχ βρε Γιάννη, τι έπαθες. Τρομάρα του, πράγματι. Αν υπάρχει κάτι θετικό στην ιστορία είναι ότι αυτές οι «αντροκουβέντες» δεν έχουν περάσει στην επόμενη γενιά ως φυσιολογικές. Παρηγοριά στον άρρωστο, το ξέρω. Καλύτερα να μην σου είχε πει τίποτα, αλλά να ξέρεις, δεν του ξέφυγε τίποτα, και δεν του φαίνεται όσο φυσιολογικό παριστάνει ότι είναι. Σου το είπε για να σε κάνει συνένοχο, για να ελαφρύνει τις τύψεις που σίγουρα έχει. Οπότε αν έχεις όρεξη για κουβέντα, χρησιμοποίησε το σοκ για να τον βάλεις στη θέση του. Πες του ότι δεν πρόκειται να μείνεις με αυτό το βάρος και αν το θεωρεί τόσο φυσιολογικό, γιατί δεν το λέει στη γυναίκα του; Είναι φυσιολογικό να είναι ανέντιμος;


Αν δεν θέλεις την αντιπαράθεση σε καταλαβαίνω, αλλά με κάποιον τρόπο πρέπει να καταλάβει ότι δεν θα είσαι ο φύλακας του μυστικού του και ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που σε χρησιμοποίησε έτσι. Δεν μπορώ να σου πω τι θα κάνεις γιατί η δυναμική της οικογένειας σου είναι γνωστή μόνο σε σένα. Όμως κάτι τελευταίο: μην είσαι σίγουρος ότι η μητέρα σου είναι χαρούμενη στην άγνοια της. Οι γονείς σου υπήρχαν και πριν κάνουν εσάς, τα παιδιά, και η μαμά σου ζει πολλά χρόνια παραπάνω από σένα. Πολλά έχουν δει τα μάτια της – και τα περισσότερα δεν θέλει να ξέρεις ότι τα έχει δει.


__________________
3.

Γεια σου αγαπημένη Ά μπα!
Θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σας κ φυσικά θέλω την γνώμη σου κ των αναγνωστών μας! Σαν πρόλογο να αναφέρω πως ειμαι πρακτικός άνθρωπος, πιστεύω στην δύναμη του κάθε ανθρώπου κ Όχι στην μοίρα κ ότι εμείς επιλέγουμε τι θα μας συμβεί! Μέχρι εδώ καλά! Έλα όμως που όταν χώρισα από μεγάλη σχέση, έπεσα στα πατωματα κ έκανα πράγματα που δεν πίστευα! Κλάμα υστερίες κτλ. Και κάποια στιγμή, μέσα στα μαύρα χάλια, αποφασίζω να πάω σε μια χαρτορίχτρα. Κάτι που κορόιδευα όλη μου την ζωη. Πάω λοιπόν η δικια σου, και οκ, ειμαι περιλυπη αλλά όχι χαζη! Δεν θα πω λέω τίποτα για μένα, δεν θα δώσω πληροφορίες. Και το τήρησα. Βρε Α μπα, τα βρήκε όλα! Είχα πάθει σοκ! Ότι συνέβαινε εκείνο το διάστημα αλλά ότι συνέβη και 1 - 2 χρονια μετά. Με λεπτομέρειες! Και πραγματικά ήταν πράγματα που εγώ δεν θα μπορούσα να πιστέψω ποτέ ότι θα συμβούν. Ούτε εγω ούτε οι φίλοι μου, άνθρωποι που ήξεραν και τον πρώην καλά. Οπως επισης να αναφερω πως ηταν δυσαρεστα πραγματα που δεν ηθελα να συμβουν και το εβλεπε αυτη η γυναικα, οποτε δεν ηταν κατι που ισως να ηθελα να ακουσω και το ειπε γι αυτο τον λογο. Μου είπε μαλιστα πως θα συμπεριφερθω εγω αρχικά και πως μετέπειτα! Και όλα έγιναν έτσι κατά γράμμα... ήταν σοκαριστικό! Το είπα στην ψυχολόγο που πήγαινα τότε (Ναι, δεν είχα εναποθέσει όλες μου τις ελπίδες για την σωτηρια της ψυχης μου στα χαρτιά) και προς μεγαλη μου εκπληξη ειπε οτι υπαρχουν ανθρωποι που βλεπουν το παρόν και το μέλλον! Και σε ρωτάω, τι γνώμη έχεις για αυτό?? Και αν ισχύει, εμείς δεν έχουμε την επιλογή των πράξεων μας τελικά? Ευχαριστώ εάν μπορέσεις να μου απαντήσεις!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πώς θα γίνει να βρούμε το όνομα αυτής της ψυχολόγου για να προειδοποιήσουμε τον κόσμο;


Όσο για σένα, φίλη, ξεκίνα από τα βασικά και από μένα, ένα σχόλιο: ούτε είναι αποκλειστικά στα χέρια μας το μέλλον μας, ούτε στην αόρατη τύχη. Περί συνδυασμού πρόκειται. Είναι πολύ δύσκολο να μην μπορείς να βασιστείς σε περισσότερα, το ξέρω, όλοι μας αυτό το πρόβλημα αντιμετωπίζουμε. Αλλά το να πας σε χαρτορίχτρα είναι το πιο λυπηρό δεκανίκι από όλα. Είναι κρίμα να αφήνεις να σε εκμεταλλεύονται με τέτοιο τρόπο επειδή δεν μπόρεσες να διαχειριστείς έναν χωρισμό. Σε θερμοπαρακαλώ να πας σε άλλη ψυχολόγο.


__________________
4.

Μπαίνω κατ'ευθείαν στο ψητό.. Πρόβλημα συναισθηματικής φύσεως φυσικά, στα late 20s εγώ, early 30s αυτός, χωρίζουμε μετά από 4 χρόνια σχέσης, με πολλά προβλήματα και σκαμπανεβάσματα. Ο λόγος; Δεν πήγαινε ούτε παρακάτω, ούτε μπροστά, ούτε πίσω, ούτε πουθενά. Έλλειψη εμπιστοσύνης και ζήλια από μεριάς μου καθώς υπήρξε απιστία την οποία έμαθα, την συγχώρεσα αλλά μόνο στα λόγια και όχι εμπράκτως. Αντίστοιχα έλαβα μια συγνώμη στα λόγια και οι πράξεις κάπου χάθηκαν στο δρόμο. Στο σήμερα: Χωρισμένοι 4 μήνες, μαθαίνω ότι μετακόμισε, ζει πλέον μόνος - εμείς δεν συγκατοικήσαμε ποτέ- πολύ κοντά στο σπίτι μου, - όσο ήμασταν μαζί μέναμε στα δύο άκρα της πόλης- και συνειδητοποιώ τα εξής: Το πρόβλημα ήμουν εγώ.. Δεν ήθελε προχωρήσει μαζί μου. Βλέπω τα πράγματα με άλλο πλέον μάτι και απορώ με τον εαυτό μου που όλα φώναζαν από χιλιόμετρα και εγώ ήμουν στο συννεφάκι μου. Και το χειρότερο; Αυτός ο άνθρωπος ήταν επιλογή μου. Και σε ρωτάω, υπάρχει χάπι για τον πληγωμένο εγωισμό ή πρέπει όλα να τα αφήσω στον γιατρό χρόνο; Είμαι τελείως ανώμαλη που με κυριεύει ο θυμός μου και η ανάγκη μου να επαληθευτεί η λαϊκή ρήση για τον
τροχό τον φτωχό και το λαό;;
#ανώμαληπροσγείωση
- Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ο θυμός σου είναι απέναντι στον εαυτό σου που δεν έβλεπες αυτά που βλέπεις τώρα. Χάπι για αυτό δεν υπάρχει, αλλά μην αφήνεσαι και στο χρόνο, από μόνος του, αν δεν κάτσεις να σκεφτείς, τίποτα δεν θα καταφέρει. Δεν βλέπεις πόσοι κάνουν ξανά και ξανά το ίδιο λάθος, όσος χρόνος κι αν περάσει;


Οπότε, σκέψου, όσο και αν θυμώνεις: γιατί δεν έβλεπες αυτά που βλέπεις τώρα; Από τι αποτελείται αυτό το συννεφάκι; Πού είναι αυτό το συννεφάκι τώρα; Είσαι σίγουρη ότι δεν το έχεις βάλει στην άκρη για να το χρησιμοποιήσεις στον επόμενο που θα συναντήσεις;


Όταν κάποιος δεν σε επιλέγει, το πρόβλημα δεν είσαι εσύ. Δεν είναι καν πρόβλημα να μην ταιριάζουν δύο άνθρωποι, είναι απείρως πιο πιθανό από το να ταιριάξουν. Πρόβλημα είναι να μην καταλαβαίνεις ότι όταν κάποιος δεν σε επιλέγει, δεν μπορείς να τον επιλέξεις.


__________________
5.

Αγαπητη Α μπα μου και αναγνωστες,
Εχω μια απορια: ολοι εσεις που ξεσηκωνετε αγγλικες εκφρασουλες τυπου first world problem, negging και γενικα εκφρασεις στα αγγλικα οι οποιες ως πολυ γνωστον δε μαθευτηκαν σε κανενα βιβλιο για εξετασεις, απο που τις μαθαινετε; πηρα το proficiency του cambridge πιο παλια με επαινο, εκανα και μεταπτυχιακο με αριστα σε ολα στην Αγγλια και στη διπλωματικη( στην αγγλικη λογοτεχνια), γενικα μου λεγανε απο μικρη οι καθηγητες οτι πεταω στα Αγγλικα ( στις αλλες γλωσσες ψιλοσκραπε) και παρολα αυτα τα περισσοτερα απο τα διαμαντακια που βλεπω εδω πρεπει να τα αναζητησω! Τι γινεται; εχω ανησυχησει λιγο γιατι νιωθω μειονεκτικα στον τομεα αυτο επειδη, παρολο που η εργασια μου ειναι ψιλοασχετη με αγγλικα πλεον. Να τονισω οτι μιλαω οχι για εκφρασεις σλανγκ η καθομιλουμενης αλλα για διαμαντακια λεξουλες και εκφρασουλες που ακουγονται εδω οπως αυτες που προανεφερα. Ξερω οτι το ακαδημαικο μου επιπεδο δεν εχει σχεση με αυτες τις λεξεις, αλλα ρε συ Α μπα, μεχρι και σαρανταρηδες και πενηνταρηδες σε κομμεντς στο φεις και εδω ξερουν κατι λεξεις που με στελνουν αδιαβαστη. Το παρατηρω στη στηλη αυτη και σε ενα δυο ατομα που ακολουθω στο φεισμπουκ των οποιων οι σχολιαστες χρησιμοποιουν συνεχεια διαμαντακια. Αισθανομαι μεγαλη κομπλα και θελω και γω να μπορω να χρησιμοποιω τετοιες εκφρασεις, οχι για να εντυπωσιασω, αλλα γιατι οντως νιωθω μειονεκτικα και λιγο πισω απο τις αρκουδες. Απο που να ξεκινησω, περα απο τη δικη σ στηλη που διαβαζω; και σεις αναγνωστες, απο που τις μαθαινετε αυτες τις εκφρασεις; δε θυμαμαι αλλες τωρα για να ειμαι πιο σαφης, αλλα σε αρκετα ποστ σου, ισως και καθημερινα, εμφανιζονται τετοιες εκφρασεις, οποιος διαβαζει τη στηλη σου το γνωριζει αυτο. pls help
- Heidi


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν λες αρκετές λέξεις για να καταλάβω τι εννοείς, αλλά αυτό που καταλαβαίνω από τις δύο που αναφέρεις δεν είναι ζήτημα αγγλικών, ούτε ζήτημα σλανγκ, είναι ζήτημα ενασχόλησης με την πολιτική. Πρέπει να σε ενδιαφέρει η πολιτική για να ξέρεις αυτές τις λέξεις, και όταν λέω πολιτική, δεν εννοώ το τελευταίο διάγγελμα του πρωθυπουργού, εννοώ τα κοινωνικά θέματα, την τρέχουσα ειδησεογραφία, αυτή που μια άλλη πλευρά αποκαλεί υπερβολικά πολιτικά ορθή ή ελιτίστικη (επειδή δυσκολεύεται ή αδυνατεί να ταυτιστεί). Για να σε διευκολύνω, ξεκίνα να διαβάζεις τις ειδήσεις στο σάιτ του New Yorker.


__________________
6.

Αμπιτσα μου εισαι τρομεροτατη καθε πρωι στη δουλεια εισαι το αγαπημενο μου διαλειμμα δε μου μιλαει κανεις οταν διαβαζω αμπα ειναι κανονας χαχα.λοιπον στο ζητουμενο ειμαι 28 ο δικος μου 32 και εχω το εξης ζητηματακι.Μου αρεσει ενας αλλος εκτος απο τον δικο μου. Ιστορια συνηθισμενη οσο ο καφες το πρωι.Και κανουμε παρεα και βγαινουμε και τα λεμε στο φιλικο για τις δικες του και για το δικο μου και ξερει οτι ειμαι καλα στη σχεση μου και τη βλεπω σοβαρα κλπ κ ξαφνικα χωρις εμφανη λογο πιανω ενα κοιταγμα πιο ερωτικο και μετα αλλαζει ολο το κλιμα οχι σε κατι τρομερο αλλα μετα παιζει αμηχανια ηλεκτρισμος και τα λοιπα.οσο δε γινεται τιποτα σου φαινεται κακο να το συντηρω αυτο ρο κλιμα εως εκει;μ αρεσει προφανως και με εξιταρει. Οταν σκεφτομαι το δικο μου νιωθω παντα τρυφεροτητα και ελξη και λοιπα δηλαδη δεν εχω βαρεθει αλλα οπως κ να το κανουμε αυτο το κλιμα που δεν εχεις κανει ακομα κατι με.τον αλλον ειναι φοβερο και δεν μπορεις να το εχεις με τη σχεση σου κι ας μπορεις να εχεις 500 άλλα καλα συναισθηματα η καλυτερα. Καμια φορα εχω ενοχες αλλα μετα σκεφτομαι οτι αν ηθελα θα ειχα προχωρησει την κατασταση καιρο αλλα δεν το κανω. Και ενταξει δεν κρυβομαι πισω απο το δαχτυλομου. Ο λογος που δεν προχωραω δεν ειναι μονο για λογους ηθικης ουτε καν κυριως γι αυτους.ειναι και γιατι δε θελω να αντιμετωπισω τις συνεπειες που θα προκυψουν, οσο ηπιες και αν ειναι θα εχει αλλαξει κατι πολυ βασικο και καπως θα πρεπει να το χειριστω.αυτα. η ερωτηση ειναι αν το να συντηρεις μια τετοια κατασταση δειχνει κατι προβληματικο για τη σχεση σου για σενα ως ανθρωπο κλπ κλπ. Φανταζομαι δε θεωρειται απατη με καποιο τροπο αλλα καμια φορα γιατι νιωθω πως κατι τετοιο ειναι; μηπως πρεπει να σοβαρευτω γιατι κοντευω 30 και τα προβληματα μου ειναι φοιτητριας;

Υ.γ. οι πιθανοτητες να κανει κινηση ο αλλος στο σημειο που βρισκομαστε εδω και τοσο καιρο ειναι παρα πολυ μικρες καθως περιμενει καποιο σημαδι απο μενα οτι θελω, πραγμα που δε συμβαινει.
- Ταρατσα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σίγουρα κάτι λέει για την σχέση σου, αλλά και για σένα, να συντηρείς κάτι τέτοιο για καιρό, αλλά δεν ξέρω τι. Πρέπει να πεις πολλά ακόμα, που δεν μπορώ να ρωτήσω εδώ, αλλά νομίζω ότι ξέρεις και ποιες είναι οι ερωτήσεις, και ποιες είναι οι απαντήσεις. Το επίκεντρο είναι ότι πιστεύεις ότι αυτό το χάι του φλερτ είναι καλύτερο από τα συναισθήματα της σταθερής σου σχέσης. Λες να το πιστεύεις αυτό για όλες τις σταθερές σχέσεις (άρα δεν θέλεις σταθερή σχέση αυτή την περίοδο, ή όχι ακόμα στην ζωή σου γενικότερα) ή για την συγκεκριμένη (οπότε έχεις πιεστεί να τη δεις «σοβαρά» κάτι επειδή τσεκάρει όλα τα κουτάκια των άλλων ανθρώπων, αλλά όχι τα δικά σου);


Για να καταλάβεις καλύτερα τι εννοώ, όσοι είναι όντως εντάξει στην σταθερή τους σχέση, αντί να βγουν αναγνωριστικά ραντεβού για φλερτ με αγνώστους για να αρχίσουν τα «τι είσαι/τι είμαι/και τι ποτό πίνεις και γιατί», προτιμούν να καταπιούν έναν κουβά σπασμένα γυαλιά.

 

_________________
7.

 

Γεια σου Αμπα!!! Έχω μια ερώτηση για σένα και την παρέα σου. Όταν είμαι σε κάποιο μπαρ και μου αρέσει ένα γκομενάκι θέλω να πάω να το γνωρίσω. Συνήθως τυχαίνει όμως να είναι σε μεγάλη παρέα αντρών ή και μεικτή. Σε αυτές τις περιπτώσεις τι μπορώ να κάνω ως κοπέλα? να πέσω πάνω του και να πω "ω συγγνώμη ήταν τυχαίο"? πώς μπορώ να εισχωρήσω στην παρέα (ειδικά όταν όλες οι φίλες μου είναι πιασμένες)?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτό με τα κερασμένα σφηνάκια δεν ισχύει πια;

 

80

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#5. Η πιθανότερή εξήγηση είναι οτι εκτίθεσαι πολύ λίγο σε media επηρεασμένα από τη βορειοαμερικανική διαδικτυακή και γενικά pop κουλτούρα. Αυτά μπορεί να είναι από σειρές, μέχρι κανάλια στο youtube - Τσέκαρε λ.χ το PBS Idea Channel που το παρουσιάζει ο εξαιρετικός Mike Rugnetta - μέχρι παιδαριώδη 'meme blogs' όπως το 9gag. Ίσως ο ταχύτερος τρόπος να εκτεθείς είναι το...9gag αλλα πρέπει να σε προειδοποίησω οτι η αγγλική γλώσσα κακοποιείται εκεί μέσα σε άγριο βαθμό. Παρ'ολ'αυτά, με λίγη κριτική σκέψη μπορείς απο εκεί να εξαγάγεις τι θεωρείται στο internet 'trendy' όσον αφορά εκφράσεις, ιδιωματισμούς κτλπ.
#5.Πολλές λέξεις,εκφράσεις,παραδείγματα,παρομοιώσεις αφορούν συγκεκριμένους τομείς,αλλά και την κουλτούρα μιας ομάδας ανθρώπων.Μια κουβέντα με ανθρώπους αριστερής φιλοσοφίας,ας το πω έτσι,πολλές φορές δυσκολεύομαι να την παρακολουθήσω.Τι κι αν μιλάνε ελληνικά,που νομίζω ότι και τα δικά μου δεν είναι κι άσχημα;Δεν έχω επαφή με τα αναγνώσματα τους,με τις ιδεολογικές τους αναζητήσεις,με το στενό κύκλο μέσα στον οποίο συνδιαλέγονται.Ξέρω τις λέξεις,όχι κι όλες,αλλά είναι μια άλλη διάλεκτος για μένα,της οποίας τα νοήματα μάλιστα δεν τα αντιλαμβάνομαι πάντα.Στο δικό μου κόσμο και στη γλώσσα,που χρησιμοποιώ,μπορεί να μην είναι σχηματισμένα με τον ίδιο τρόπο ή και να μην υπάρχουν.Οι άνθρωποι,που αναφέρεις,κινούνται κι αυτοί στο δικό τους κύκλο.Αν δε μένουν μόνιμα στο εξωτερικό,έχουν σπουδάσει σε αγγλόφωνες χώρες και πιθανόν να έχουν και επαγγελματικές σχέσεις σε αυτές,ενημερώνονται καθημερινά από ξένα μέσα,είναι σε επαφή με τη σύγχρονη κουλτούρα,έχουν κοινά ενδιαφέροντα για τα οποία συζητάνε.Αυτά διαμορφώνουν έναν κώδικα επικοινωνίας ανάμεσα τους.Για να τον αποκτήσεις και να μπορείς να τον χειρίζεσαι εξίσου καλά,θα πρέπει να έχεις την αντίστοιχη κουλτούρα,καθώς και τριβή με τέτοια άτομα.Η μόρφωση και το καλό επίπεδο αγγλικών δεν αρκούν.
#3Κοπελιά, η άποψη της ψυχολόγου σου για το το θέμα της χαρτορίχτρας/μάντισσας/διορατικής κλπ, δεν είναι θέμα καλού ή κακού επαγγελματία, αλλά προσωπικών πεποιθήσεων. Σε τελικό επίπεδο ανάλυσης, φτάνει και αγγίζει το θέμα του θεού. Αν η ψυχολόγος σου πιστεύει στον θεό, [ΠΡΟΣΟΧΗ: όχι στον θεό που έχει αρχίσει καθένας να ορίζει όπως τον βολεύει πχ ο θεος είναι αγάπη, είναι έτσι, είναι γιουβέτσι, δηλαδή όπως βολεύεται και ο πιστός και η εκκλησία που τρώει τη μια μπούφλα μετά την άλλη απο την επιστήμη και κρατάει το κοπάδι με την αλληγορία πλέον "ναι μωρε, δεν το εννοούσε έτσι, λαθος το καταλαβαίναμε τόσα χρόνια". Αλλά στο θεό όπως περιγράφεται σε καθε μιά από τις 3 αβραμικές θρησκείες (που στην ουσία τους είναι ίδιες, στο θέλημα θεου τα χαλάνε), που έχει κάποια πολύ συγκεκριμενα χαρακτηριστικά κι ένα απο αυτά είναι η Βούληση]τότε είναι απόλυτα συνεπές να πιστεύει και στην ύπαρξη ανθρώπων που βλεπουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Το ίδιο ισχύει και για σένα και για κάθε θρησκευόμενο άνθρωπο.Αντίστροφα, αν κάποιος δεν πιστέυει στην ύπαρξη θεού, είναι ανοησία να πηγαίνει σε χαρτορίχτρες, καθώς αν υπάρχει σχεδιο θα πρέπει να υπάρχει και δημιουργός του σχεδίου αυτού. Αν δε, απορρίπτει τον προαναφερθέντα θεό, πρέπει να ψάξει να βρει το θείο στοιχείο κάπου αλλού, υπάρχει πληθώρα θρησκειών. Πιστεύει δηλαδή σε θεότητα, πάλι με χαρακτηριστικό τη Βούληση, χωρίς να το ξέρει.Το αν θα έπρεπε να παίρνουν πτυχίο ανθρωποι θρήσκοι σε πεδίο που εκ των πραγμάτων ασχολείται με τα μυαλά των άλλων το 2017, είναι κάτι που χρήζει συζήτησης. Το σίγουρο είναι πως λέγοντάς σου ό,τι σου είπε δεν καταλαβαίνει η ψυχολόγος σου πως στην ουσία σου είπε ότι αφού υπάρχει ένα σχέδιο που θα συμβεί ούτως ή αλλως, κάθε σου πράξη θα σε φέρει στην εκπλήρωση αυτού του σχεδίου απαρέγκλιτα. Δηλαδή, αν αύριο σταματήσεις την ψυχολόγο και σου μένουν τα λεφτά, πάλι ουαου θα είσαι αν σου το έχει βρει έτσι η χαρτορίχτρα. Αν τη συνεχίσεις και σε έχει βρει στο βούρκο η χαρτορίχτρα, δεν ξεφεύγεις. Την επόμενη φορά ρώτα τη λοιπόν "και γιατί να συνεχίσω μαζί σου;" Επίσης, η ίδια η χαρτορίχτρα, λέγοντάς σου το μέλλον, αυτοακυρώνεται από μελλοντική σου επίσκεψη, για τον ίδιο λόγο. Βέβαια αν είναι αρκετά εξυπνη θα πει ότι βλεπει σε κάποιον περιορισμένο χρονικό ορίζοντα. Σε κάθε περίπτωση όμως, μέχρι να σου συμβεί ό,τι σου βρήκε, δεν έχεις λόγο να ξαναπάς. υ.γ.Να ξέρεις πάντως πως όταν πηγαίνεις σε ψυχολόγο, δεν πηγαίνεις σε αμιγώς επιστήμονα, η ψυχολογία δεν πληροί τα κριτήρια για να χαρακτηριστεί επιστήμη. Μπορείς να δεις τις σχετικές συζητήσεις περί του θέματος εύκολα γκουγκλάροντας.
Παντως η Ψυχολογία έχει επίσημα σπίτι στο academia ως επιστημη. Οπότε οι άνθρωποι που παίρνουν master of science και PhDs στον κλάδο θεωρούνται αμιγώς επιστήμονες και παίρνουν funding για να κάνουν επιστημονική ερευνα.
Θενξ ρε Καραβαν'.Κόμικ, πραγματικά βαριέμαι να απαντήσω. Ελπίζω να είσαι σε μια ηλικία να καταλαβαίνεις ότι για το χρήμα παραβλέπονται πολλά, κι άλλο τι είναι κάτι, άλλο τι θεωρείται κλπ. Γκουγκλάρισε να δεις τον δημόσιο διάλογο επί του θέματος και άσε τους τύπους. Επίσης μην περιμενεις να παρουν οι υπόλοιποι επιστήμονες στα σοβαρα "επιστήμες" που πάνε όπου φυσάει ο άνεμος ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες. πχ που το '70 θεωρούσαν τους gay ασθενείς.Αντε κερατούκλη, σου απαντησα.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον.Πόσο πέρα των συνόρων πάει η συζήτηση;Οι ψυχίατροι ψυχαναλυτές συμπεριλαμβάνονται;Βαριέμαι να τσακώνομαι βραδιάτικα.Το έχω ξαναγράψει,όποιος θεωρεί δεν ξέρω τι, δεν ξέρω ποιούς,ας κόψει τα φάρμακα στους σχιζοφρενείς κι ας τους πάρει σπίτι του.Όχι όλους, ένας υπεραρκεί.Επίσης,να καταργηθούν οι ψυχιατρικοί έλεγχοι στους πιλότους γενικώς, ειδικώς δε,σε αυτούς των μαχητικών αεροσκαφών.Μπορεί κανείς να εμπιστευτεί όποιον να ναι ως χειριστή αεροσκαφών.Αρκεί να πιλοτάρει.Άιντε ,καλές πτή(ω)σεις.
Οι συζητήσεις αυτές που γίνονται;Στα φόρουμ για τις μανούλες του fb;Η Ψυχολογία είναι επιστήμη επειδή πληροί συγκεκριμένα κριτήρια.Αυτό δεν είναι θέμα debate μεταξύ άσχετων με το αντικείμενο ανθρώπων στο ίντερνετ.Όσο για την ομοφυλοφιλία που θεωρούνταν ψυχική πάθηση αυτό έχει να κάνει με το DSM που είναι η ταξινόμηση των ψυχικών παθήσεων από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία.Οπότε μάλλον δεν θεωρείς και την ψυχιατρική(και εν γένει την Ιατρική;)επιστήμη.
Ήρθε και ο έξυπνος της παρέας να πει την ...εξυπναδα του. Λοιπόν northern σου έχω νεα, αντίθετα είναι τα πράγματα. Οι συζητήσεις γίνονται σε επιστημονικά περιοδικά, συνέδρια και πανεπιστήμια και αρνουνται να το αποδεχτούν οι αναγνώστες της Α, Μπα. Σε κάλυψα;Επισης, για τα καταλάβεις το μέγεθος της ανοησίας σου, σου λέω ότι δεν πληροι τα κριτήρια της επιστήμης, και μου λες για κριτήρια; Αλήθεια, ποια είναι τα κριτήρια για να χαρακτηριστεί μια επιστήμη ως τέτοια; Τα ξερεις; Γιατί το κριτήριο της επαναληψιμότητας δεν το πληροί, ΑΝΤΙΘΕΤΑ με τους άλλους κλάδους της ιατρικής που το πληρούν.Τα υπόλοιπα μόνος σου, βαριεμαι να δινω μασημένη τροφή. Ναι, rosa, μπαίνει και η ψυχιατρική στο κάδρο σαφώς. Η νευροβιολογία έχει κάποιες μετρήσιμες μεθόδους για διάγνωση, αλλά από εκεί και μετά το χάος. Το επιχείρημα να τους πάρεις σπίτι σου, είναι παιδαριώδες και το προσπερνάω. Πάντως αν το δούμε με ψυχιατρικούς όρους, πάσχετε αρκετά από cognitive dissonance εδω μέσα.
Πολύ επιστημονικό σχόλιο.Να εφαρμόσεις λοιπόν την πρόταση που γράφω παραπάνω(με το σχίζο άνευ φαρμακευτικής αγωγής).Θα χαρώ να ενημερωθώ για τ αποτελέσματα.Δεν είναι καθόλου παιδαριώδες επιχείρημα να συνυπάρχεις με mentally instable άτομα.Δεν έχεις ΤΙ ν απαντήσεις γι αυτό το προσπερνάς,όπως προσπερασες και τα των ελέγχων των πιλότων,ένα πολύ σοφτ παράδειγμα.Οιανείπωτες τραγωδίες που αναμασώνται ξομπλιασμένες από τα ΜΜΕ κατά καιρούς,είναι δημιουργήματα ανθρώπων που ψυχικά και πνευματικά δεν.Ενας υγιής επί παραδείγματι,δεν συνευρίσκεται με τα παιδιά του,δεν τα κακοποιεί ,δεν τα καίει, δεν, δεν, δεν. Σταματώ εδώ.Να πείσεις πρωτίστως τον εαυτό σου.Δεν θα μπω σε αντιπαράθεση ανωνύμως και διαδικτυακώς.(Ούτε και άλλως).
Ρόζα σε είχα για σοβαρή, αλλά μάλλον έκανα λάθος.Ψάξε για το πειραμα του Ρόζενχαν καθως και τις απόψεις διαφόρων ψυχιάτρων και ψυχολόγων. Ενδεικτικά αναφερω τους Jeffrey Schaler, Stephen Szasz και τον δικό μας Κλεάνθη Γρίβα. Επειδή ανέφερες το θεμα της Ν.Σμυρμης, είναι κατεξοχήν περίπτωση που βαφτίζουμε κάποιον τρελό να να την γλιτώσουν όσοι τον εξώθησαν εκει. Τεσπα, διαβασε κάτι και άσε την τηλεόραση. Επίσης, επειδή αρνείται το μυαλουδάκι σου να το σκεφτει, διανασε ποια είναι τα κριτήρια για να χαρακτηριστεί μια επιστήμη ως τέτοια και θα καταλάβεις γιατί η λαγνεία υποκειμενικών επιστημών υποκρύπτει τεραστιους κινδύνους.
Η ψυχολογία είναι, αλλά και δεν είναι για 1 λόγο, επιστήμη. Χρησιμοποιεί αποκλειστικά την επιστημονική μέθοδο για να φτάσει σε συμπεράσματα, αλλά συνεχίζει να μην έχει έναν (ή και περισσότερους) κεντρικό άξονα που επεξηγεί και συνδέει τις θεωρίες περί εαυτού, γνώσης, συμπεριφοράς και παθολογίας αυτών. Όσοι δοκίμασαν να περιγράψουν έναν κεντρικό άξονα (πχ. Freud, Young) βρήκαν γρήγορα πως οι ιδέες τους είχαν ξεπεραστεί σχεδόν ευθύς αμέσως. Κι έτσι υπάρχει ακόμη κενός ο χώρος αυτός, γιατί κανείς δεν τολμά και γιατί όλοι οι επιστήμονες που ασχολούνται είναι πολύ απασχολημένοι με την παραγωγή δεδομένων. Αν κάποιος θέλει να μάθει παραπάνω, αυτό το άρθρο εξηγεί απλά και παραθέτει πηγές και από τις δυο πλευρές του διαλόγου:https://www.psychologytoday.com/blog/theory-knowledge/201601/the-is-psychology-science-debateΣίγουρα δεν είναι φούμαρα, για να βγάζουν κάποιοι λεφτά, αγαπητέ Littlefinger. Θα συμφωνήσω με τη rosa nera ότι μάλλον δεν έχεις βαρβάτα παραδείγματα κοντινών σου ανθρώπων που χρήζουν ψυχολογικής/ψυχιατρικής βοηθείας - ή ίσως δεν παραδέχεσαι ότι θα βοηθηθούν αν απευθυνθούν στους άνω επαγγελματίες, το οποίο δυστυχώς δεν με εκπλήσσει πλέον στην ελληνική κοινωνία. Ακόμη χειρότερα, ίσως κάποιος απευθύνθηκε σε λάθος |"επαγγελματία" σαν της φίλης #3 και κατάφερε να σου χαραμίσει ολόκληρο τον κλάδο. Εύχομαι να μη συνέβη το τελευταίο.
Όχι idril, 5 είναι τα κριτήρια και ο βασικός άξονας δεν είναι σε αυτά.Επίσης, το να μη μπορείτε να κάνετε μια συζήτηση με επιχειρήματα και όποιος λέει κάτι που δε σας αρέσει έχει κάποιο προσωπικό βιωμα κακό να το κοιτάξετε. Το να έχεις κάποιον στον περίγυρο σου που βοήθηκε είναι στατιστικά ασήμαντο. Και για να τελειώνουμε, πολύς κόσμος μπορεί να βοηθηθεί από μη επιστήμες. πχ. χειροπρακτική. Μπορούν και να τον σακατέψουν όμως. Θέλει πολύ προσοχή και τύχη κι αυτό είπα στην κοπέλα της ερώτησης. Αυτά και μπορείτε να τραγουδήσετε όσο θέλετε. υ.γ. Τι ακριβώς περίμενες να διαβασεις στο psychology today; ότι είμαστε για τα μπαζα; (που σαφώς ΔΕΝ είναι, δεν είπα αυτό εξάλλου) Βρες και καμιά άλλη πηγή.
Μάλλον έχεις κατά νου άλλα κριτήρια από τον υπόλοιπο κόσμο που ναι, σπούδασε μια επιστήμη και γνωρίζει ποια είναι τα κριτήρια που την καθιστούν τέτοια. Την πηγή παρέθεσα για όποιον άλλον έχει διάθεση να διαβάσει και να καταλάβει για ποιον καβγ...εχμ, συζήτηση μιλάς. Στόχος μου όταν την έψαξα ήταν να είναι απλά γραμμένη και να παραθέτει επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές. Δεν ήταν για να πείσω εσένα. Και σίγουρα δεν ήταν για να δείξω από πού πείθομαι εγώ. Δύσκολο να παραθέσω πανεπιστημιακά συγγράμματα, και κανείς δεν πρόκειται να αγοράσει ένα για να διαβάσει τι θέλω να πω (ή δεν θα έχει πρόσβαση σε επιστημονικά περιοδικά εκτός κι αν σπουδάζει).Κατά τα άλλα, όταν κάποιος καταφέρεται με μένος εναντίον θεσμών, επιστημών, επαγγελμάτων χωρίς πολλές διακρίσεις μεταξύ όσων τα ασκούν ή σχετίζονται άμεσα, συνήθως έχουν κάποιο προσωπικό βίωμα. Αν έπεσα έξω στη δική σου περίπτωση ε τι να κάνουμε, βοηθάς τα στατιστικά μου ως εξαίρεση :)
Εντάξει, ειναι προς τιμήν σου που τουλάχιστον έψαξες κατι και δεν απατούσες στο βρόντο όπως οι υπόλοιποι. Αυτό σου το αναγνωρίζω. Αλλά το πατερναλιστικό υφάκι του να δείξεις κλπ, είναι λίγο άκυρο. Έχουν λογική (και δάχτυλα) οι αναγνώστες μπορουν να το πράξουν μόνοι τους."Ο κόσμος που σπόυδασε μια επιστήμη" σαφώς δε γνωρίζει τα κριτήρια που την καθιστούν τέτοια, καθότι αυτά τα κριτήρια δεν τίθενται από την κάθε επιστήμη ξεχωριστά, αλλά από μια επιστήμη που λέγεται Φιλοσοφία των Επιστημών. Και προφανώς μιλούσα για τα κριτήρια που θετει εκείνη η επιστήμη. Οπότε την υποκειμένικότητα των κριτηρίων κράτα την για τον εαυτό σου.Τώρα, στο τελευταίο, για τα στατιστικά τι να σου απαντήσω.. Καταλαβαίνεις ότι αυτό που έγραψες ανάγεται στην ηλίθια λαϊκή ρήση " η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα" φαντάζομαι. Γιατί μαθηματικώς, δε γίνεται μια εξαίρεση να σου επιεβαιώσει "τα στατιστικά σου". Τέλος, εγώ δε βλέπω πουθενά μένος στο αρχικό μου μήνυμα, ούτε κανένα μένος εναντίον των ψυχιάτρων ή της ψυχιατρικής. Αν βλέπεις ώς μένος το ότι δεν αφήνω τον κάθε αμόρφωτο ξερόλα να μου πουλάει γνώση ή άποψη, τότε ελπίζω να μην είσαι του τομέα γιατί δε μπορείς να ξεχωρίσεις δυο γαϊδουριών άχυρα.(μην το πάρεις ως μενος αν είσαι, δεν ξέρω αν είσαι)Τεσπα, νομίζω όποιος διαβάσει το ποστ και τους διαλόγους θα μπορεί πλέον να βγαλει συμπεράσματα του.
Η απαντηση της δικης μου ψυχολογου ηταν οτι : οι πληρωμένες χαρτοριχτρες είναι κοροιδια , και οτι το μονο που καταφερνουν ειναι να σε επηρεαζουν και υποσυνείδητα κάνεις ή δημιουργείς στο μελλον τις μπούρδες που σου είπε !" ΑΛΛΑ : υπάρχουν όντως κάποιοι άνθρωποι με κάποιες "υπερφυσικές" ιδιοτητες ή με υψηλή συναισθηματική ευφυια , (κατι τετοιο δε θυμάμαι ακριβώς ) , αυτοί δεν πληρώνονται για να στα "ρίξουν" , το κάνουν σα χόμπι, και όντως πέφτουν σε πολλά μέσα !!! Και για να πω κ γω την δικια μου αλήθεια , μου έχει τύχει 2 φορές να γνωρίσω τετοια άτομα σε νεαρή ηλικία σε φιλικούς κύκλους , (ήταν λίγο σα μάγισσες βέβαια ) και όντως "έβλεπαν" και έλεγαν πράγματα που δε φτάνει ο απλός νους !!!!Πραγματικα δε ξέρω !!!
Γλυκό ostoso, η υψηλή συναισθηματική ευφυια απέχει παρασάγγας από τις υπερφυσικές ιδιότητες. Έχει σημασία και να καταλαβαίνουμε και να θυμόμαστε τι μας λένε (μήπως κάτι παρόμοιο έγινε και με την ψυχολόγο της #3 άραγες;). Τα άτομα που έχεις γνωρίσει δεν ήταν ούτε μάγισσες ούτε βαμπίρ ούτε νεράιδες. Απλοί άνθρωποι ήταν με τη διαφορά ότι είναι πιο "ευαίσθητοι" στις μικροδιακυνμάνσεις της ανθρώπινης διάθεσης και έκφρασης και σαφώς πιο παρατηρητικοί. Σου συστήνω να διαβάσεις τα βιβλία ή να δεις τη σειρά με το Σερλοκ Χολμς και θα καταλάβεις τι εννοώ. Και ξαναλέω..σας έχουν πει κάτι συγκεκριμένο; Πχ ότι στις 27/11/2018 θα σε πατήσει αμάξι; Σας έχουν πει αριθμούς του λαχείου;
#3 καλή μου, για αρχή άλλαξε επειγόντως ψυχολόγο. Ντράπηκα για λογαριασμό της. Διάβασέ άλλη μια φορά το κείμενό σου: λες ότι σου είπε για πράγματα που βγήκαν. Ετσι γενικά και αόριστα. Όπως γενικά και αόριστα τα γράφεις εσύ, πάω στοίχημα ότι έτσι γενικά και αόριστα στα είπε και η γλυκιά κυριούλια που σου φαγε τα λεφτά. Μπορώ κι εγώ (χωρίς λεφτά μάλιστα) να σου πω ότι θα βρεις δυσκολίες, ότι έχεις ένα Α που λέει λόγια πίσω από την πλάτη σου και ότι κάποια στιγμή θα πάρεις λεφτά.Το επάγγελμα που κάνει η κυρία απαιτεί απλά καλή γνώση της ανθρώπινης ψυχολογίας και παρατηρητικότητα. Αν είχε κληρονομικό χάρισμα θα είχαμε βγει στις ειδήσεις, έτσι δεν είναι;
#6Δεν είναι ότι δεν σου αρκεί η τρυφερότητα, η αγάπη κι η συντροφικότητα. Είναι ότι σου λείπει η αδρεναλίνη. Η αβεβαιότητα. Ο ηλεκτρισμός. Όμως αυτά μπορείς να τα έχεις και χωρίς ξενοκοιτάγματα. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να ανεβάσεις αδρεναλίνη. Extreme sports, να κάνεις μεγάλες αλλαγές, να βάζεις deadlines στον εαυτό σου. Ένα αποτελεσματικότατο εξ'αυτών για ζευγάρια είναι το bdsm. (Το ξέρω ότι δεν είναι για όλους. Για όσους είναι όμως...)
Καραβάν, για άλλη μια φορά, συμφωνώ φουλ μαζί σου! Το να ανανεώνεσαι μέσα στη σχέση και όχι ''εκτός'' ανανεώνει τη σχέση με τον καλύτερο τρόπο και σε δένει με τον άλλο απίστευτα και δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα! [εγώ γουστάρω bdsm αλλά και γενικά πέρα από προτιμήσεις, είμαι υπέρ του συχνότατου σεξ ακόμα κι αν αρχικά λόγω καθημερινότητας σου φαίνεται βουνό, όταν το ανέβεις η θέα είναι υπέροχη]
Εμ πες τα! To "δέσιμο" με τον άλλον είναι αλήθεια ότι είναι καταπληκτικό και καταλυτικό. Βασικά δεν ξανακάνεις ποτέ ξανά ανούσιο δίχως συναίσθημα σεξ. Ή οτιδήποτε άλλο. Όλα ερωτικοποιούνται. (Ναι ακόμα και το μισητό σφουγγάρισμα)
Όλα ερωτικοποιούνται. (Ναι ακόμα και το μισητό σφουγγάρισμα) Πηγή: www.lifo.grΔεν ερωτικοποιούνται όλα ή τουλάχιστον δεν είναι καλό να είναι έτσι, τα άκρα (όταν λες όλα) μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνα μονοπάτια. Άτομο με Pgad στο στενό οικογενειακό μου περιβάλλον γιατί μια ζωή όλα ερωτικοποιούνταν... Θέλει μέτρο αλλιώς υπάρχει πιθανότητα να καούμε...
Πολύ perverse το τελευταίο!Πέρα από χιούμορ,οτιδήποτε λαμβάνει χώρα μεταξύ εχένοων, συναινούντων ενηλίκων, προτιμητέο εντός μακροχρόνιων σχέσεων,μια και όντως,βαθαίνουν πολύ οι συναισθηματικοί δεσμοί.
Rosa και Leas άλλος έχεις τ'όνομα κι άλλος την χάρη! Πού πήγε το μυαλό σας κυρίες μου, στις σφουγγαρίστρες; :D Εννοούσα ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ υπάρχει διέγερση με όλα. Ακόμα και με βαρετά/κουραστικά πράγματα όταν τίθενται με συγκεκριμένο τρόπο. (Πώς λέμε θέλει τρόπο, δεν θέλει κόπο)Leas, τις συμπάθειές μου για το οικογενειακό πρόσωπο. Πάντως από όσο αναφέρεται σε ιατρικές στήλες αυτό οφείλεται σε ορμονικά σε συνδυασμό με νευρολογικά προβλήματα ανεξαρτήτως συγκεκριμένης δραστηριότητας. Οπωσδήποτε δεν κάνω διάγνωση από το ίντερνετ, ο γιατρός ξέρει καλύτερα. Πάντως αποτελεί και πάρα πολύ μικρή μειοψηφία το φαινόμενο PGAD ούτως ή άλλως. Οι περισσότερες γυναίκες δυσκολεύονται να έχουν κανονικά οργασμό, όχι να κουνιέται το τρένο πχ. και να οργάζουν!
Καραβαν΄ευχαριστώ για τη συμπάθεια που στέλνεις! Ασφαλώς εγκεφαλικά, όταν ερωτικοποιείς τα πάντα αλλά τα πάντα, κάτι δεν πάει καλά. Μιλάω για άκρα με αφορμή το 'όλα' που είπες, όχι για το να είσαι ένα πολύ ερωτικό άτομο με υψηλό sex appeal (αυτό καλό είναι αλλά δεν έχει να κάνει με ερωτικοποίηση σε όλα). Όσο για το pgad ναι είναι λίγες οι γυναίκες που υποφέρουν από αυτό αλλά υπάρχουν και καλό θα είναι να μη διστάζουν να απευθυνθούν σε γιατρό όταν κάτι δεν πάει καλά. Έρευνες τελευταία έδειξαν πως οι λόγοι μπορεί να είναι και καθαρά ψυχολογικοί, όχι παθολογικοί. Το να βρίσκεται μια γυναίκα σε μόνιμη διέγερση και να έχει αυτόματους οργασμούς 24/7 είτε είναι στο σουπερμάρκετ για ψώνια, είτε καθαρίζει πατάτες είτε σφουγγαρίζει είναι τραγικό. Μια κόλαση σχέτη. Η ερωτικοποίηση των πάντων ίσως κρύβει τεράστιους κινδύνους, αυτό λέω.
Δεν παίζεσαι!Πουθενά δεν πήγε,αναφέρθηκα εν γένει στο σφουγγάρισμα,ε τώρα είσαι όντως p.......!Ακου τι σκέφτηκε!Μου φτιάχνεις την μέρα Καραβάν!Αλήθεια!Είμαι χαρούμενη που υπάρχεις και συνδιαλεγόμαστε!Είσαι μία κινούμενη mind trap!
Χωρίς να ξερω σε τι ηλικία εσείς και οι παρτενέρ σας, θα σας εφιστήσω την προσοχή με αυτές τις ανωμαλίες (ώπα, ψυχιατρικός όρος, είναι ανωμαλίες τελικά και πότε θα αποφασίσει η ψυχολογία/ψυχιατρική να μην είναι;) γιατί πολλά συμβαίνουνhttps://www.youtube.com/watch?v=twbGU2CqqQUυ.γ. Βλαχάκι, γιατί ρε 'συ είναι αρνητική. Πολλές φεμινίστριες εχουν δοκιμάσει και γουστάρουν εν τέλει. Αν δεν το έχεις δοκιμάσει οκ, αλλιως η συμβουλή είναι να το δοκιμάσεις.
Μιας και λες για ψυχιατρικούς όρους Little Finger. Έχει βγεί από το DSM εδώ και λίγα χρόνια (Όπως ακριβώς κι η ομοφυλοφιλία πριν κάμποσο). https://en.wikipedia.org/wiki/DSM-5Θεωρείται διαστροφή και πρόβλημα ΜΟΝΟΝ αν το άτομο που συμμετέχει έχει σοβαρά εμπόδια στην καθημερινότητά του από την επιθυμία/πρακτική αυτή δλδ. δεν μπορεί να κοινωνικοποιηθεί ή να εργαστεί κλπ. Επίσης φυσικά θεωρείται ψυχιατρικό πρόβλημα σε οποιαδήποτε περίπτωση ο ΜΗ συναινετικός σαδισμός που περιλαμβάνει ακρότητες (δλδ. ο μέσος σεξουαλικός serial killer/abuser ΔΕΝ πράττει bdsm. Μην τρελλαθούμε κιόλας.)Ενδιαφέρον link για το πώς αντιμέτωπίζεται από έξω κι από μέσα.https://expandingtherainbow.wordpress.com/2011/10/24/cross-post-5-sources-of-assumptions-and-stereotypes-about-sm/Eξυπακούεται ότι ο φεμινισμός δεν αποκλείει το bdsm. Άλλωστε οι dommes τι κάνουν; Μπρίκια κολλάνε; Mπορεί όμως να είναι απολύτως σεβαστό ότι δεν είναι κάποιου το cup of tea και μάλιστα η συναίνεση είναι ακρογωνιαίος λίθος της όλης φιλοσοφίας του. Οπότε ενθουσιώδες ναι στο "δεν μου αρέσει". ΟΚ no problem. Και μπράβο που αναφέρεται. Το αντίθετο θα αποτελούσε ζήτημα. http://vagendamagazine.com/2014/06/does-liking-bdsm-make-me-a-bad-feminist/Όσο για το πολλά συμβαίνουν εξυπακούεται ότι πέραν της απόλυτης εμπιστοσύνης (που είναι επίσης κρίσιμο σημείο) είμαστε άνθρωποι κι επομένως φροντίζει ένας/μια υπεύθυνος top (δεν λέω άλλους όρους αλλά ισχύει το ίδιο) να υπάρχει κάποια δικλείδα ασφαλείας ακριβώς για τέτοιες περιπτώσεις. Κάποιος συναγερμός. Κάποιος που ειδοποιείται σε περίπτωση ανάγκης. Κάποιο έξτρα κλειδί. Session επικίνδυνης πρακτικής σε δημόσιο χώρο με άλλους συμμετέχοντες. Κλπ. Όλα τα εγχειρίδια το επισημαίνουν άλλωστε (άλλο που πολλοί δεν είναι μελετηροί αλλά εισέρχονται από περιέργεια). Και κάποια πράγματα όσο ερωτικά κι αν είναι (πχ. breathplay) δεν τα κάνουμε. Τέλος δεν είναι ανάγκη να ακολουθούνται ακραίες πρακτικές ντε και καλά για να έχει κάποιος ποδαράκι στον κόσμο αυτό! Υπάρχει και το D/s που μια χαρά εξυπηρετείται από έννοιες όπως υπηρεσία/στέρηση/επιβράβευση/ημερολόγιο αναφοράς/κατευθύνσεις/tasks. Νo pain. Αλλά άνετα μπορεί να γίνει όσο δύσκολο θέλουν οι παρτνέρ :) Όρεξη να έχει κανείς και φαντασία.
Αν δεν τηλεφωνησω σε 5 ωρες, ελατε στο δασος πριν έρθουν οι αρκουδες.. Καλα τα λες, thumbs up από μενα.υ.γ. Δηλαδή αν τα κάνει μπ@@δελο στα tasks δε θέλει ενα spanking? Το θέμα βέβαια μετά, είναι μηπως αρέσει το spanking και δε γίνονται οι δουλειές που πρέπει. Οπότε; Το χρησιμοποιείς για τιμωρία ή για επιβράβευση;
@ καραβάν' παρακαλώ!(αρκεί ο λαπάς να είναι φτιαγμένος από μπασμάτι κι όχι από παρμπόιλντ αηδίες).@ Littlefinger: Γιατί πάρα πολύ απλά, στο wiring του δικού μου εγκεφάλου οι διαδρομές του physical πόνου και της physical ευχαρίστησης/ηδονής δεν τέμνονται, δεν επαφίωνται, δεν πλησιάζουν καν. Ο πόνος ο δικός μου ή/και των άλλων μου ριχνει τον ηλεκτρονόμο. Ακόμη και στο, εντελώς, ελευθεριάζον φαντασιακό κομμάτι δεν τυγχάνει να μου κάνει "κούκου".
Aγγίζεις ένα από τα πιο δημοφική και πολυσυζητημένα ερωτήματα του "κλάδου". Τι εστί επιβράβευση και τι τιμωρία; Πώς λειτουργούν μαθησιακά; Συμπεριφοριστικά; Άν αρέσει εξακολουθεί να είναι τιμωρία; Επίσης χρειάζεται τελικά σε κάποιο βαθύτερο επίπεδο ένα άτομο κάτι που δεν είναι του είναι επιφανειακώς ευχάριστο; Απολαμβάνεις κάτι έντονα εγκεφαλικά που σωματικά δεν είναι και τόσο ηδονικό και τελικά ο εγκέφαλος επιδρά mind over matter κι αρχίζει το σώμα να ανταποκρίνεται ηδονικώς; Πώς συσχετίζονται αυτά; Πόσο λεπτή είναι η ισορροπία; Πόσο επικοινωνιακό ρεύμα πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους παρτνέρ για να διακρίνουν αυτές τις λεπτές γραμμές; Πού μπορεί να φτάσει χωρίς να υπερβεί την λογική και την ασφάλεια; Ακροθιγώς υπάρχουν καυλο-τιμωρίες και τιμωρίες. Συνήθως οι δεύτερες είναι σε ψυχολογικό επίπεδο (πχ. στέρηση κάποιας δραστηριότητας) και όχι spanking. Σε όλους σχεδόν αρέσει το spanking. :DΚι υπάρχει νευρολογικός λόγος γι'αυτό. Βέβαια και σ'αυτό υπάρχουν κλίμακες. Bέβαια μια υγιής D/s σχέση λογικά μετά από μια μικρή προσαρμοστική περίοδο δεν θα πρέπει να περιέχει τιμωρίες. Η τιμωρία είναι κάτι δυσάρεστο και για το μέλος που την θέτει και γι'αυτόν που την δέχεται (αφού σημαίνει ότι δυσαρεστεί το άτομο που επιθυμεί περισσότερο απ'όλα να χαροποιεί επομένως ακυρώνει τον βασικό σκοπό). Επομένως η ελαχιστοποίηση των τιμωριών είναι ο στόχος κι όχι η επαναληψιμότητα. Τώρα οι καυλο-τιμωρίες είναι άλλο πράγμα και η επαναληψιμότητα αυτών είναι πλέον "παιχνίδι" και "ρόλοι". Εκατέρωθεν απολαυστικό. :)Αυτό το δίπολο πάντως πειραματικά μπορεί να το δει κάποιος και ασχέτως του πλαισίου bdsm. Πχ. ένα δίχρονο νήπιο που κάνει μια πραγματικά επικίνδυνη σκανταλιά (πάει να βάλει μια μεταλλική φουρκέτα στην πρίζα) και του ρίχνεις ένα μπατσάκι στον πωπό για να το αποτρέψεις άμεσα και να το νουθετήσεις κατόπιν με τα λόγια. Του "στοιχίζει" αυτό το μπατσάκι κι ας μην πόνεσε επειδή καταλαβαίνει ότι το μαλώνεις στα σοβαρά για κάποια παράβαση της συμφωνίας σας (θα ακούς την μαμά επειδή προστατεύει την σωματική σου ακεραιότητα). Αντίθετα ένα χαϊδευτικό μπατσάκι στον πωπό ίσως και δυνατότερο κάποια στιγμή πάνω στο παιχνίδι με το παιδί το εκλαμβάνει ως αυτό που είναι: physical play. Πόσοι άντρες ως αγόρια δεν έχουν κυλιστεί στα πατώματα τραβολογώντας ο ένας τον άλλον παίζοντας κατά τ'άλλα χωρίς κακή διάθεση; Κάποια μικρή βία είναι έμφυτη στην ανθρώπινη φύση επειδή αποτελεί τμήμα της διαμόρφωσης του Εγώ. Κάποια στιγμή αυτά τα μηνύματα χάνονται επειδή τα παιδιά εγκαταλείπουν την νηπιακή ηλικία και δεν επιτρέπεται να έχουμε τόσο κοντινή επαφή μαζί τους. Όμως οι καλωδιώσεις μέσα στον εγκέφαλο είναι έτσι φτιαγμένες που μας δείχνουν από νωρίς ότι αντιλαμβάνονται πολύ καλά την πρόθεση πίσω από την ίδια ακριβώς κίνηση. Επιστρέφοντας στους συναινούντες ενήλικες (που είναι και το αποκλειστικό κοινό του bdsm).Το όλο νόημα είναι ότι αν το δει κανείς ολιστικά ξεφεύγει από το απλώς κίκνκυ αλατοπίπερο και γίνεται διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων και των συσχετισμών. Κι ανοίγει άλλα πεδία θεώρησης του κόσμου: καταπιεστές/καταπιεζόμενοι ή θεωρητική vs. βιωματική αντίληψη ή παρατήρηση της ανταλλαγής ελέγχου σε βανίλα καταστάσεις στην εργασία ή στο κοινωνικό γίγνεσθαι κλπ. Όπως έχω ξαναπεί τα πάντα σχεδόν είναι θέμα ελέγχου: Ποιός τον δίνει. Ποιός τον παίρνει. Ποιός καθορίζει ποιός θα τον δώσει και ποιός θα τον πάρει. Ποιός τον χάνει και πώς. Και ποιός καρπώνεται από την εξουσία του ελέγχου. Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον εγκεφαλικά.
@βλαχάκιπολύ ωραία εξήγηση και πολύ κατανοητή. Πάντως υπάρχει όπως εξήγησα παραπάνω ο συσχετισμός D/s παράδοσης ελέγχου (ευθύνης βασικά!) που δεν είναι ανάγκη να περιλαμβάνει πόνο. Υπάρχει το bondage που επίσης δεν περιλαμβάνει πόνο. Είναι πολλά. http://www.huffingtonpost.ca/delaine-moore/bdsm-relationships_b_6674134.htmlΕίναι ελαφρώς στερεοτυπία ότι πρέπει να υφίσταται πόνος αλλιώς κάτι δεν γίνεται σωστά. Σωστό είναι αυτό που λειτουργεί καλά και για τα δύο (ή περισσότερα τέλος πάντων για όσους προτιμούν poly καταστάσεις) μέρη. Να πληροί βαθύτερες επιθυμίες κι ανάγκες. Κι αυτό ισχύει γενικότερα για τον ερωτισμό οποιουδήποτε είδους και για όλα τα φύλα και όλους τους συνδυασμούς και σεξουαλικούς προορισμούς. Tέλος δεν χρειάζεται να το πω στο εδώ κοινό αλλά it bears repeating καλού κακού: οι 5O Αποχρώσεις δεν έχουν καμμία ρεαλιστική βάση στο πώς κάνουν οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας bdsm. Είναι abusive Άρλεκιν.
Βλαχάκι, οκ δεκτό, αλλά από τα γραφόμενα καταλαβαίνω ότι δεν έχεις δοκιμάσει. Και θα μου επιτρέψεις εδώ να θυμήσω την ρήση του μέγιστου Σ. Ρόκκυ "vanilla είναι αυτός που το δοκίμασε και δεν του άρεσε".#kainourgies_lexoules_gia_tin_erotisi_5
Καραβάν' εννοείται έχεις δίκιο και γι' αυτό συμπληρώνω: Fetish, bondage, dominance – submission, στέρηση/ τιμωρία – απόδοση/επιβράβευση και powerplay, επί ειδικής και γενικής βάσεως, they do nothing στο δικό μου brain reward system …ούτε μισός σπινθήρας στις συνάψεις, ρε παιδί μου. Δεν είναι κριτική, είναι cold fact. (Επίσης δεν έχω διαβάσει, ούτε δει 50 shades of gray και δεν σκοπεύω, ακόμη και ο Moby Dick μου φαίνεται πιο ερωτικό ανάγνωσμα :-)Littlefinger, θεωρώ πως νου και ηλικία έχω για να ξέρω τι μ' αρέσει και τι όχι. Και, πραγματικά, δεν είναι τόσο περίπλοκο, γιατί να το κάνουμε περικοκλάδα; Αν κάποιος σου λέει ότι η γκάμα γεύσεων από π.χ. κάστανο και γλυκοπατάτα έως κίτρινη κολοκύθα, του είναι α-πω-θη-τι-κή …υποθέτω πως δεν θα απαιτήσεις, απ' το άτομο, να καταναλώσει μισό ταψί κολοκυθόπιτα αλμυρή, άλλο μισό γλυκιά, μια γαβάθα πουρέ γλυκοπατάτας, συν ένα βαζάκι γλυκό του κουταλιού κάστανο, για να σου αποδείξει ότι παθαίνει αποστροφή. Αντιστοίχως αν εσύ πεις ότι δεν είσαι -εις το ελάχιστο- keen on penetrative, i'll take your word for it• δεν θα προσπαθήσω να σε πείσω να σε fistfuck up the arse, μέχρι τον μισό μου πήχη, για να «βεβαιωθούμε» αμφότεροι για το αληθές του ισχυρισμού σου.
Bλαχάκι και Littlefingerόπως thou shall not judge another's kink έτσι και you shall not judge another's vanilla. Ακόμα κι η άρνηση οποιασδήποτε δοκιμής είναι απολύτως σεβαστή. (Δεν υπάρχει "μα πώς...δεν ξέρεις τι χάνεις!")Και πάλι συνυπάρχουμε και κάνουμε διάλογο και ανταλλάσουμε απόψεις. Δεν αποτελούμε γκέτο. Νομίζω συμφωνούμε. :)
Πάντως μια και αναφέρθηκε fist και για να το ελαφρύνω (τρόπος του λέγειν): βρε παιδιά σου κάνουν ένα fistάρισμα όταν είσαι ετοιμόγεννη οι προϊστάμενες για να δουν τραχηλική διαστολή (και άνευ προετοιμασίας μάλιστα και με την αγωνία και την κοιλιά στα ύψη) που είναι όλο το δικό σου!! Ακραία εμπειρία λέμε. Τι bdsm και τρίχες. :D
Τι να σου πω, καθένας σε ό,τι έχει συνηθίσει και σε ό,τι χρήση του έχει κάνει. Αν για σενα η μικρή γροθιά είναι οκ, και τρομάζεις μόνο στον Manute εγώ πάω πάσο..Καραβαν' τρομακτικό δε λεω, αλλα έχει και άλλη σχεδίαση εκεί η περιοχή.
Littlefinger, δεν έχεις τίποτε να ανησυχείς, η δική μου μετρίας διαμέτρου "γροθιά" δεν θα σε πλησιάσει ...και ο Manute -εξ όσων γνωρίζω- είναι long dead and gone.υγ. Χαχα! Έλα ντε, Καραβάν' μου, εδώ βγαίνει ολόκληρο μωρό.
#2Απαράδεκτο να γίνεται χρήση του παιδιού από τον γονιό για τέτοια θέματα. Σάμπως τι όφελος έχει το παιδί που το έμαθε; Ποιά η σκοπιμότητα;#3Κάποτε υπήρχε η καταπληκτική σελίδα Λεξικό του Σκεπτικιστή στα ελληνικά που είχε συγκεντρωμένες όλες τις λογικές πλάνες. Λογικά το κατέβασαν για να το κάνουν βιβλίο ή κάτι τέτοιο. Εύχομαι να κυκλοφορήσει πολύ σύντομα.
Ξεφόρτωσε ο γονιός ,αυτή την σκοπιμότητα έχει.Τώρα ο γονιός είναι ειλικρινής με τον γιο του,κατάλαβες;Αυτό ήταν το θέμα του τόσα χρόνια...Τι να πει κανείς.Αντί να έχει ο πατέρας το δίλημμα το έχει ο μικρός.
Αυτό ακριβώς.Δεν πρόκειται για ειλικρίνεια κατ αρχάς.Ο τύπος δεν άντεχε να κουβαλάει άλλο το τσουβάλι με τις ενοχές,το άνοιξε, έβγαλε ό,τι να 'ναι από μέσα , έλουσε τον γιό του,το ματασφράγισε, κατ άτι ελαφρύτερο, διότι σιγά μην τα είπε όλα,ό,τι τον συνέφερε και ΚΥΡΙΩΣ, όπως τον συνέφερε σέρβιρε,καθώς κάνουμε όλοι μας,και τώρα,νομίζει ότι μπορεί να εξακολουθήσει να το σέρνει όπως πριν και δεν τρέχει μία.Είναι για παράσημα.Το λυσε το πρόβλημα.
# 3. Δεν είσαι καθόλου πρακτικός άνθρωπος. Αν ήσουν δε θα είχες πάει στην απατεώνισσα ή αν είχες πάει θα είχες ήδη εκλογικεύσει τα πάντα. Πόσο θυμό έχω μέσα μου γι'αυτούς τους απατεώνες δεν μπορώ να σου περιγράψω. Στηρίζουν τη δύναμή τους σε δύο πράγματα. Στο ότι όλοι όσοι πάνε είναι σε κατάσταση κρίσης άρα δε βλέπουν καθαρά. Στο γεγονός πως όλοι νομίζουμε πως το πρόβλημά μας είναι μοναδικό ενώ σπανίως είναι. Βάλε μαζί κι ένα ταλέντο να αναγνωρίζουν την αόρατη σε άλλους γλώσσα του σώματος κι έχεις την επιτυχία στο τσεπάκι σου. Την ερμηνεία μετά την κάνεις εσύ ή οδηγείς εσύ τα πράγματα εκεί που θες ώστε να τα επιβεβαιώσεις. Η μαμά μου έχει δώσει ένα σωρό χρήματα σε έναν απατεώνα που ήταν και εξώφθαλμα τέτοιος. Ακόμη και τώρα δεν πείθεται με τίποτα πως δεν της διόρθωσε αυτά που ήθελε να διορθωθούν. Τι της εξηγούμε τι της λέμε και της ξαναλέμε δεν πείθεται με τίποτα. Ευτυχώς μειώθηκαν οι συντάξεις αλλιώς θα κλαίγαμε περισσότερα χρήματα. Είναι δε τόσο απίθανοι οι τύποι που αν δεν γίνει κάτι όπως το είπανε σε πείθουν πως εσύ είσαι αυτός που δεν έκανε κάτι σωστά ή δεν κατάλαβες καλά εξαρχής. Γκρρρρρρρ τα νεύρα μου.
#7Θα πας και θα πεις:Λοιπόν έχω μια απορία: Πώς μπορώ να εισχωρήσω σε μια αντροπαρέα στην οποία μου αρέσει κάποιος, ειδικά όταν οι φίλες μου είναι πιασμένες; Όσο να πεις, είναι καλύτερο από το "πιστεύεις στον έρωτα με την πρώτη ματιά/σε βλέπω τόση ώρα και φαίνεσαι μελαγχολική/ος/σε βλέπω τόση ώρα και μου έχεις φτιάξει τη διάθεση" και διάφορα που δε θέλω να θυμάμαι.Είδα όμως τη λεξη σφηνάκια και θυμήθηκα μια αλησμόνητη γελοιότητα: Παλιός συμμαθητής-μπάρμαν, μου φέρνει έναν δίσκο με 9 κερασμένα σφηνάκια, όλα διαφορετικά, από τον Τάδε, που ήταν πάντα αντικείμενο πόθου. Λίγες ημέρες μετά μου αποκάλυψε ο Τάδε ότι είχε πει στον μπάρμαν "9 διαφορετικά, πες της να διαλέξει όποιο θέλει". Η εκδίκηση του παλιού συμμαθητή, για μια φάση από το δημοτικό, ήταν ότι δεν μου είπε τίποτα κι εγώ, ως γνήσια αμήχανη, τα κατέβασα όλα (ήταν και αποτυχημένα) και του ανέμισα τον άδειο δίσκο.Αχ ωραία χρόνια. Ο Τάδε παρεμπιπτόντως, κλασική περίπτωση κερασιών-καλαθιού. Εξ ου και η υπερπαραγωγή στο φλερτ, στην πρεμιέρα δεν χειροκρότησε κανείς όρθιος. Για την ακρίβεια έφυγε για περιοδεία στη μέση της πρεμιέρας, φήμες λένε ότι κάνει καριέρα στο L.A. Γι΄αυτό καλή μου όρμα, ήρεμα κι ωραία, ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην άλλη άκρη της γραμμής. Μόνο σε ξορκίζω, στείλε κανένα σφηνάκι της προκοπής, τα άνοστα είναι κακός οιωνός.
#2 Πολύ δύσκολη και άβολη κατάσταση. Ο πατέρας σου σε έκανε συνένοχο (και ντροπή του γι αυτό) όμως κι εσύ κάντου σαφές οτι δεν συμφωνείς και δεν θέλεις να συμμετέχεις σε αυτή την κατάσταση. Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να το πεις στα αδέρφια σου (τα κάνεις κι αυτά συμμετοχους στις απιστίες του πατέρα τους με αυτό τον τρόπο) ή στην μητέρα σου (η οποία μπορεί να το ξέρει και απλά να το ανέχεται), αυτό εξαρτάται από τις σχέσεις που έχεις μαζί τους κι όπως είπε η Λένα από την δυναμική της οικογένειας. Αν πχ η μητέρα σου είναι μια ανεξάρτητη γυναίκα που δεν ξέρει κάτι κι αν το ήξερε δε θα το ανεχόταν και θα ήθελε να χωρίσει τότε θα της το έλεγα ή μάλλον θα έπειθα τον πατέρα μου να της το πει. Διαφορετικά δεν ξέρω, αν έχουν κάνει μια σιωπηρή συμφωνία και εκείνη το γνωρίζει ίσως τα πράγματα γίνουν πολύ άβολα και με τη μητέρα σου.
#7Κοιτάς και χαμογελάς με νόημα. Αν ανταποκριθεί, πλησιάζεις (και καλά πηγαίνοτας τουαλέτα/ να πάρεις ποτό/ να βγείς προς τα έξω/ να χορέψεις) και λες και καμιά κουβέντα (ή έστω ένα γειά) καθώς περνάς. Προφανώς το 2ο σκέλος προυποθέτει οτι κοιτάζεστε καθώς τον πλησιάζεις, ωστε να σε παίρνει όντως να πεις κάτι. Μην πάς δηλαδή και τον σκουντήξεις στην πλάτη κ πεις γεια (ή καντο αν μπορείς, αλλά εγώ που είμαι λίγο κότα, θα ντρεπόμουν).Γενικώς αν είναι σε φάση και δείξεις κ εσυ ένα ενδιαφέρον θα το πιάσει γρήγορα το νόημα και θα σε διευκολύνει (παίζει κ να σου μιλήσει πρώτος). Αν νιώθεις άβολα να φλερτάρεις για πολλή ώρα μπροστά στην παρέα του, πες του χαριτωμένα οτι επιστρέφεις στις φίλες σου κ αν θέλει να έρθει προς τα κει να το συνεχίσετε.Αλλά γιατί ως κοπέλα? Υπάρχει κάτι που μπορούν να κάνουν οι άντρες και δε μπορούν οι κοπέλες ως προς το πέσιμο? Μην κολάς καλέ, δε χρειάζεται να το παίζουμε Βουγιουκλάκες.
#1 Δεν είναι ανάγκη να ξέρει λεπτομέρειες για τους πρώην όμως σίγουρα ο άντρας σου ξέρει οτι είχες πρώην, το φαντάζεται τουλάχιστον αλλιώς έχετε πρόβλημα. Επίσης έχετε πρόβλημα αν ζηλεύει τον πρώην που είχες στο λύκειο πχ και ίσως γι αυτό δεν του μιλάς.Οσο ζούσατε εκτός χωριού ίσως να μην έπεσε η συζήτηση στον συγκεκριμένο πρώην όμως εφ όσον τον συναντήσατε στο χωριό και κάνετε και παρέα καλό θα ήταν να το ξέρει. Αλλά γενικά το οτι δεν έχετε κοινά και υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης σε κάποια θέματα (όπως πρώην) καλό θα ήταν να το ψάξετε λίγο
#1 Ουσιαστικά έχεις ενοχές επειδή είχες σχέση με κάποιον που ακόμα σε θέλει και ζείτε στην ίδια ευρύτερη περίμετρο.Δικό σου είναι το θέμα πάντως,μην του το φορτώσεις του συζύγου,δεν νομίζω να μετακομίσει ο πρώην.Οπότε θα επιβαρυνθεί η κατάσταση, αν ο σύζυγος αποφασίσει ότι τον ζηλεύει. Αυτό θες;Αν όχι,καλά είσαστε τώρα.Ή όχι;
#7 Αγαπώ Αμπα με τρέλα, αλλά κερασμένα σφηνάκια; Όχι, όχι, θα κομπλάρει, θα του κάνουν καζούρα οι άλλοι, απαπα, χρειάζεσαι κάτι πολύ πιο ''φλερτατζίδικο''. Ακολουθεί έξτρα δοκιμασμένη μέθοδος με την οποία εγώ και οι φίλες μου έχουμε γνωρίσει πολλά αγόρια μικρότερες (don't judge us): καταρχάς μετακινείσαι με την παρέα σου κοντά τους. Αρχίζουν οι ματιές, τα χαμόγελα, το έξτρα κεφάτο ύφος, περνάς από δίπλα του για να πας τουαλέτα και καλά, δηλ να προσέξει ότι υπάρχεις, κοινώς το ωραίο φλερτ από μακριά. Αν δεν πιάσουν αυτοί την κουβέντα με την παρέα σου σ' αυτό το σημείο (μιλάμε τώρα για πιθανότητες πολλαπλού φλερτ χαχα), τότε εσύ πιάνεις την κουβέντα σ' αυτόν [προσοχή! όχι σε φίλο του, μπορεί να του αρέσεις και τότε τον έχασες τον λεγάμενο] με πολύ χαλαρό ύφος για κάτι άκυρο με έμπνευση από τον χώρο (απ'το τραγούδι, απ'το που κρεμάτε εσείς τα παλτά σας γιατί εδώ δεν έχει τίποτα, εσύ τι πίνεις γιατί το δικό μου δεν μ'αρέσει, ξέρω γω κάτι) και μετά η κίνηση είναι δική του, αν του αρέσεις σίγουρα θα το συνεχίσει κάπου εδώ, αλλιώς άστο, δεν πειράζει, δες τι άλλο παίζει εκεί γύρω! Σημείωση: προτιμούσα πάντα να πιάνω εγώ κουβέντα παρά μια φίλη μου, γιατί πολλές φορές ισχύει το first comes, first served στο φλερτ :/
Χαχαχαχαα, συννεφιά, όχι βέβαια (πολύ αστείο πάντως το σχόλιο σου)! Το έγραψα γιατί έχω καεί στο παρελθόν εδώ μέσα για την ''μεθοδικότητα'' με την οποία προσεγγίζω τις νέες γνωριμίες, είτε πρόκειται για φιλίες είτε οτιδήποτε τελοσπάντων :)
Αχ τώρα θυμήθηκα την Betty Draper στο Mad Men που σε ένα "Brake" με τον Don, πήγε σε ένα μπαρ, τσέκαρε έναν τύπο που την κοιτούσε και απλά διέσχισε το μπαρ κοιτώντας στο άπειρο μπροστά της, γύρισε και για κλάσματα δεπτεροπλέπτου κλείδωσε το βλέμμα της πάνω στον τύπο μόνο τη στιγμή που περνούσε από δίπλα του και μετά έκανε πως πήγε στην τουαλέτα. Εννοείται ακολούθησε ο τύπος. Α μαρή Μπέττυ, κάτι έμαθες από τον αντρούλη σου τόσα χρόνια.
Aπλα οποιες επιλεξουν να γίνουν "κυνηγοι" ας ξεχασουν τα ποσοστα επιτυχίας του "θηραμτος" και να καλως ορίσουν τα ποσοστα των αντρων και τη δυσκολία της απορριψης λογο αγχους, ατακας ή απλα δεν εδεσε το γλυκο... Τρεις φορες μου εχει τυχει να καθομαι ησυχος, την μια για ποτο, την αλλη για κρασι και μια καφε και βιβλιο...και εφυγα με τηλεφωνα που δεν διανοουμουνα να γυρεψω...μια που εψαχνε για συζυγο, μια 28χρονη επαγγελματιας μασεζ, και μια 23χρονη γυμναστρια του πιλατες, μια αλλη φορα είμουν με την ανηψια και εναν φιλο και μια κοπελα όλη την ωρα μου ζηταγε αναπτηρα...όταν εφυγε εφαγα δυο μουτζες απο την παρεα μου, "γιατί ρε παιδια; ρε σε γουσταρε, Τι! σοβαρα; καλα ρε μαλακες και οι δύο αφου βλέπετε ότι είμαι βοδι γιατί δεν λεγατε κατι όταν είχε νόημα." εφαγα και αλλες δυο μουτζες, η κοπελα εισεπραξε απορριψη και εγω μουτζες...c'est la vie. Γιατί εβαλα τοσα παραδειγματα και επαγγελματα;Επειδη Φουστα γινονται μια χαρα, Neverlander δεν θα κομπλάρει απο τα σφηνακια αλλα απο την εισαγωγικη ατακα....οπως είπα καλως ήρθατε στα ποσοστα επιτυχίας των αντρων...θα υποφερετε, ετσι για να μαθετε ;P
#1: Eφοσον η σχεση με τον πρωην εχει ληξει και οι δυο σας εχετε κανει τις δικες σας οικογενειες, τοτε γιατι να μπεις στο τρυπακι να κατσεις να εξηγησεις στον συζυγο μια τελιωμενη υποθεση; Koιτα να εισαι τυπικη οταν θα βρισκεστε στον ιδιο χωρο, να του δειξεις οτι δεν υπαρχει περιπτωση να γινει κατι (εαν νιωθεις οτι επιδιωκει κατι τετοιο- και ελπιζω να μην θες να γινει κατι μεταξυ σας).Επισης, αυτο με τα κοινα που λες και μενα με προβληματισε, προσπαθησε αντι να ανησυχεις για τον πρωην, να κατσεις να μαθεις τον αντρα σου (και αυτος εσενα).
#6 μόνο κάποιος που δεν ξέρει τι θέλει σαχλαμαρίζει με τον έναν και τον άλλο ενώ είναι σε σχέση, Αυτό είναι ιστορία πιο συνηθισμένη από τον πρωινό καφέ. Το ότι μπήκες στη διαδικασία να σαχλαμαρίσεις, λέει ότι δεν σε καλύπτει η σχέση σου. Τη σκέφτεσαι με τρυφερότητα γιατί, αφενός σου προσφέρει τρυφερότητα, αφετέρου σου προσφέρει κανονικότητα και ασφάλεια που δεν θες να χάσεις. Οπότε όλο αυτό το περιτυλίγεις όμορφα και πείθεις τον εαυτό σου ότι είναι ΟΚ και είναι "Ιστορια συνηθισμενη οσο ο καφες το πρωι." (και άρα το κάνουν όλοι.. γιατί όχι κι εγώ!). Η δε δικαιολογία ότι "αν όντως ήθελα να κάνω κάτι με τον συνάδελφο θα το είχα κάνει μέχρι τώρα, άρα μάλλον θέλω τη σχέση μου τελικά και όλα είναι ΟΚ", είναι κάπως φτηνή, δεν νομίζεις?!!! Τελικά, από όλα αυτά που γράφεις, καταλαβαίνω ότι αυτά που λέω τα αντιλαμβάνεσαι κι εσύ, και τα έχεις ήδη σκεφτεί. Άρα ξέρεις τι να κάνεις. Ένα είναι σίγουρο: δεν χρειάζεται να έχεις σταθερή σχέση. Μπορείς έτσι να σαχλαμαρίζεις όσο θέλεις, χωρίς τύψεις.
#2.Αμφιβάλλω,αν η μητέρα σου δε γνωρίζει.Το πιθανότερο είναι,να ξέρει.Όχι λεπτομέρειες ίσως,αλλά κάτι τέτοιο το οποίο συμβαίνει συστηματικά επί χρόνια,είναι δύσκολο,να μην έχει υποπέσει στην αντίληψη της.Κάνει τα στραβά μάτια,για να μην το αντιμετωπίσει;Έχει αποφασίσει,ότι το να διατηρηθεί ο γάμος και οι υπάρχουσες οικογενειακές ισορροπίες είναι πιο σημαντικό;Δε θέλει να σας πληγώσει;Δε θέλει να αποκαθηλώσει την εικόνα του ως πατέρα;Ίσως και να μην την απασχολεί.Εικάζω,ότι ο πατέρας σου θεωρεί,ότι κάποια στιγμή θα γίνει το μπαμ και θα βγουν διάφορα στη φόρα.Προτιμά λοιπόν να το ξέρεις από τον ίδιο.Να έχει την ψευδαίσθηση,ότι εσένα τουλάχιστον δε σε κορόιδεψε.Μίλησε μπέσα ο άνθρωπος στο γιο του.Πόσο πιο ειλικρινής να είναι;Και καλά.Τη συνείδηση του καθησυχάζει και προετοιμάζει την κατάσταση,ώστε σε περίπτωση,που αποκαλυφθούν πράγματα το ωστικό κύμα να είναι ηπιότερο.Μπορεί να σου ρίχνει και το μπαλάκι να προετοιμάσεις εσύ με τρόπο τα αδέρφια σου.Δεν ξέρω τι θα έκανα στη θέση σου.Αυτό που θα έκανα σαφές,είναι ότι η εξομολόγηση και η παραδοχή δεν υποβαθμίζει τη συμπεριφορά του.Το μοιράστηκε μαζί σου,αλλά η ευθύνη είναι δική του.
#7 Κάνεις παιχνίδι με τα ματάκια κι ελπίζεις το γκομενάκι να μη ντρέπεται να έρθει να σου μιλήσει επειδή είσαι με αντροπαρέα, αλλά επειδή είναι πιθανό και να ντρέπεται, αυτό που πέφτεις πάνω του και λες ω-συγγνώμη-ήταν-τυχαίο δεν είναι καθόλου κακό. Τα σφηνάκια είναι επίσης καλή ιδέα αν είσαι λίγο πιο τολμηρή.
#5 το να μάθεις μια γλώσσα σε τεχνικό επίπεδο, είναι η μία διάσταση. Να μάθεις τη γραμματική της, το συντακτικό της, λεξιλόγιο σε έναν βαθμό (μικρό, μεγάλο, πολύ μεγάλο)! Αυτό είναι το "ακαδημαϊκό" πλαίσιο. Το να την μάθεις, όμως, πραγματικά, να τη μιλάς και να τη διαβάζεις και να τη νιώθεις κανονικά όπως αν θα ήταν η μητρική σου, ξεπερνάει τα όρια του ακαδημαϊκού και περνάει σε άλλο επίπεδο. Νομίζω ότι το δεύτερο δεν είναι λογικό αποτέλεσμα του πρώτου. Δηλαδή, το ότι έμαθες άπταιστα Αγγλικά στο "σχολείο" (generic term που καλύπτει τον εκπαιδευτικό χώρο), το ότι είσαι σε θέση να διαβάσεις Dickens χωρίς να κουράζεσαι και να μιλήσεις ικανοποιητικά, δεν σημαίνει ότι κατέχεις τη γλώσσα.Από κει και πέρα, κάποια πράγματα δεν τα θα γνωρίζεις ούτε αν τα δεις/ακούσεις στην μητρική σου γλώσσα, αν δεν ασχοληθείς με αυτά. Δηλαδή, η μετάφραση της έκφρασης 'first world problem' τι μπορεί να σου λέει? Δεν κάνεις τον συνειρμό?