ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω εξομολογήσεις που λένε : Με πιέζει, θέλει σχέση, εγώ δεν θέλω.Ή: Θέλω να μην τον/την σκέφτομαι , με πλήγωσε, δεν ήθελε σχέση, μου είπε να σταματήσω να τον/την πιέζω.Ή: Φοβάμαι ότι έχει άλλη ή άλλον.Ή: Οι κολλητοί μου και οι κολλητές μου είναι φίδια, με πρόδωσαν ή μαρτύρησαν ένα μυστικό που τους είπα σε τρίτους και σταματήσαμε να κάνουμε παρέα.Ή: Είμαι χρόνια παντρεμένος αλλά γουστάρω τις άλλες. Δεν θέλω να απατήσω τη γυναίκα μου αλλά δεν μπορώ και να μην το κάνω.Ή: Είμαστε χρόνια μαζί, παντρεμένοι και η ρουτίνα μας έχει φάει.Ή: Τους θέλω και τους/τις δύο.Ή: Οι γονείς μου δεν θέλουν τον/την σύντροφό μου.Ή: Μα γιατί δεν φλερτάρετε, δεν υπάρχει κανείς εκεί έξω να με φλερτάρει.Ή: Γιατί έρχεστε και φλερτάρετε, μας ενοχλείτε, θέλουμε να βγούμε μόνες ή με τις φίλες μας και μας ενοχλείτε όταν μας πλησιάζετε και μας μιλάτε.Ή: Θέλει μόνο σεξ, με βλέπει μόνο σαν αντικείμενο.Ή: Το σεξ είναι χάλια μαζι του, τι να το κάνω που είναι καλός στα υπόλοιπα;Ή: Οι φίλοι μου με αποφεύγουν.Ή: Οι φίλοι μου μου φορτώνονται και πώς να τους ξεφορτωθώ;Τα ίδια ακριβώς ακούω και σε διάφορες παραλλαγές όταν βγαίνω έξω από ανθρώπους, άντρες ή γυναίκες που κάθονται δίπλα μου και συζητούν.Και παρ όλα αυτά όταν κάποιος έρμος ή έρμη γράφει εδώ μέσα καμιά εξομολόγηση μοναξιάς, δίνετε κάτι ''σούπερ-ντούπερ'' συμβουλές του στυλ ''κάνε τους άλλους να σε θέλουν εκείνοι, αλλά να μην τους καταπιέζεις'' ή ''πήγαινε σε ειδικό αν δεν ξέρεις πώς να κάνεις φίλους ή σχέση, αυτά τα πράγματα τα μαθαίνουμε από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας'' ή διάφορα τέτοια.Πόση αντίθεση δημιουργούν όλα αυτά;Μου κάνει εντύπωση, αληθινή εντύπωση που τη λύση για τα προβλήματα του άλλου την έχουμε στο τσεπάκι, αλλά ταυτόχρονα ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπινων σχέσεων είναι αδιέξοδες.