ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι θεσσαλονικια, 22 ετων και προσπαθω εδω και μηνες να βρω ημιαπασχοληση, εστω καποιες ωρες ωστε να βοηθησω τους γονεις μου οι οποιοι οχι μονο ζοριζονται οικονομικα αλλα προσπαθουν να το "κρυβουν" για να μην στεναχωρηθουμε. Νιωθω ΑΠΑΙΣΙΑ και αχρηστη που δεν μπορω να βρω ΤΙΠΟΤΑ γιατι ολοι θελουν προυπηρεσια. ολοι. Δεν γεννηθηκα δυστηχως με την εσπρεσιερα στο χερι και κανεις δεν ειναι προθυμος να μου δειξει. Δεν λεω οτι πειναμε , αλλα δεν αργει και αυτο μιας και η μητερα μου οχι μονο ειναι ανεργη εδω και μηνες αλλα απ οτι φαινεται (και ειναι σιγουρο) τα χρηματα που της οφειλε ο εργοδοτης της( κοντα στα 12.000 ευρω) δεν προκειτε να της τα δωσει!!! Δουλευε δηλαδη επι 1 χρονο τζαμπε!! Απο φιλοτιμο! ακους;; φιλοτιμο για να μην "κρεμασει" τον εργοδοτη της. Πλεον σχεδον καθε μερα κλαιει και δεν αντεχω αλλο , δεν αντεχω ... Σημερα με απερριψαν απο μια συνεντευξη λογω ελλειψη εμπειριας. Η ψυχολογια μου σκατα, εχω βαλει λυτους και δεμενους αν ακουσουν κατι περι εργασιας να με πουν αλλα τιποτα, τζιφος. Και εχω και την αλλη στο messenger να μου λεει ποσο χαρουμενη ειναι που πηρε κινητο 1000 ευρω ενω εγω αυριο δεν ξερω αν θα εχω καν ψωμι. Αυτα :) Αυριο ισως ξανα προσπαθησω για δουλεια, ισως φαω ακομα μια απορριψη, ισως...