__________________
1.
Σουν ζουν τσακναν μαν ταν.Τιν τον χοαν γκαλ - αν. Μαιν τα χασάν λι μι λου λου. Που λου???? χουλου!!!!
- ANNA
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Παιδιά, βοηθήστε.
__________________
2.
Ρε συ Α,μπα, δε θυμάμαι πόσος καιρός πέρασε, αλλά με έχει στοιχειώσει η πιο διάσημη ιστορία της στήλης: τελικά με τον Φιλ και τις πατούσες τι είχε γίνει; Έμαθε κανείς; Δε σου ξανάστειλε ποτέ γράμμα το κορίτσι, να εξηγήσει; Κορίτσι αν μας ακούς, πες μας, αλλιώς με αυτό τον καημό θα ζήσω και θα πεθάνω!
- Στειλε ενα γραμμα μια συλλαβή
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Επειδή έχουν ρωτήσει κι άλλοι, όχι, ποτέ δεν έλαβα τη συνέχεια της ιστορίας. Παιδιά αν είχε γίνει κάτι τέτοιο θα σας το είχα πει.
__________________
3.
Χαιρετω την ομορφη παρεα! Αμπα μου το προβλημα απλο: ειμαι ομοφυλοφιλος και φοβαμαι να φλερταρω. Εχω ενα οξυμωρο ομοφοβικο καταλοιπο μηπως ο αλλος καταλαβει οτι ειμαι γκεη (και αυτος δεν ειναι). Φοβαμαι πολυ να εκτεθω και με κραταει πισω ολο αυτο παροτι ειμαι πολυ ανοιχτος σε νεες γνωριμιες. Κοζαρω καποιον και οταν μου αντιγυριζει το βλεμμα(απο περιεργεια; Ενδιαφερον;) εγω το χαμηλωνω. Κομπλαρω να κανω κοπλιμεντο σε καποιον( ενω καλλιστα στρεητ θα το κανουν). Εχω τη μυγα και μυγιαζομαι. Φοβαμαι το να φαω ξυλο μεχρι να μου βγει το ονομα στο περιβαλλον μου. Πφφφ δεν ξερω, ο φοβος αυτος φευγει; Πως να πεισω τον εαυτο μου να ρισκαρει; Καμια ιδεα;
- Λιποτακτης
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Μήπως δεν χρειάζεται να πιέσεις τον εαυτό σου να ρισκάρει; Να διαχωρίσουμε κάποια πράγματα. Πρώτα, είναι ο δικός σου φόβος, που έχει προκύψει από την εσωτερικευμένη ομοφοβία. Μετά όμως υπάρχει και ένας εξωτερικός φόβος που καλώς υπάρχει και είναι δικαιολογημένος, για να μην πω αναγκαίος, γιατί ζούμε σε μια ομοφοβική κοινωνία και δεν μπορείς να ξέρεις τι έχεις απέναντί σου. Έχει φάει κόσμος ξύλο από ένα βλέμμα, ή έχει πάθει ακόμα χειρότερα, δεν είναι κάτι που δεν έχεις λόγο να φοβάσαι. Μακάρι να ήταν αλλιώς, αλλά δεν είναι, και μέχρι τότε, πρέπει να είσαι προσεκτικός. Η ασφάλεια σου έρχεται πρώτη. Ο φόβος αυτός δεν φεύγει όσο υπάρχει λόγος να υπάρχει, και είναι καλά εκεί που είναι. Για τον πρώτο φόβο, αν χρειάζεται να επεξεργαστείς αυτό που είσαι για να το αποδεχτείς, τότε καλύτερα να βρεις έναν απολύτως μη ομοφοβικό θεραπευτή για να ξεχωρίσεις τον έναν φόβο από τον άλλον και να προχωρήσεις. Κατά τα άλλα, όλοι φοβούνται να εκτεθούν και όλοι φοβούνται τις χυλόπιτες.
__________________
4.
Αγαπητή Αμπά,
Το πρόβλημα μου είναι το εξής. Τους τελευταίους μήνες αποφάσισα να έρθω στο Λονδίνο να συγκατοίκησω με το φίλο μου ύστερα από αρκετά χρόνια σχέσης από απόσταση. Ύστερα από ενδιαφέρουσες επαγγελματικές και ακαδημαϊκές εμπειρίες που είχα τα προηγούμενα χρόνια και στην Ελλάδα άλλα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στη Γερμανία και στο Βέλγιο συγκεκριμένα, αφότου ήρθα στο Λονδίνο τα έχω βρει λίγο σκούρα ως προς την εύρεση εργασίας. Τους πρώτους μήνες έκανα ένα δίπλωμα ειδίκευσης και αφότου τελείωσε αυτό ψάχνω πιο εντατικά για δουλειά και πράγματι είχα μέχρι τώρα αρκετές σχετικές με το αντικείμενο μου συνεντεύξεις -είμαι δικηγόρος να διευκρινίσω- οι οποίες δεν είχαν, ωστόσο, αίσια κατάληξη εώς τώρα. Παράλληλα ενώ αναζητώ εργασία δουλεύω κατά διαστήματα σαν εξωτερική συνεργάτης σε διάφορες δικηγορικές εταιρίες. Οι εργασίες αυτές ενώ δεν είναι μόνιμες, μπορεί Δλδ να διαρκέσουν για 2 ή 3 εβδομάδες, μου εξασφαλίζουν τα προς το ζην, ώστε -ει δυνατόν- να μην επιβαρύνω τον φίλο μου με τον οποίο συγκατοίκουμε σε ένα σπίτι με 2 ακόμα συγκάτοικους. Το πρόβλημα μου λοιπόν την αγχωτική περίοδο αυτή των αιτησεων και των συνεντεύξεων είναι το εξής. Τα σχόλια ή η υπερευαισθησία μου σε αυτά του περίγυρού μου. Τις τελευταίες μέρες για παράδειγμα έλειπα απ το πρωί απ το σπίτι και γυρνούσα το απόγευμα διότι εργαζόμουν. Ο συγκάτοικος λοιπόν που δεν ξέρει ακριβώς το στάτους μου διότι ήρθε πρόσφατα στο σπίτι μου λέει όταν γύρισα «είδα λείπεις όλη μερα απ το σπίτι, ακολουθουσες το φίλο σου στη δουλειά για να δεις αν δουλεύει;;» Το σχόλιο αυτό, ενώ ειπώθηκε εν ειδει αστείου το βρήκα αδιάκριτο, κακεντρεχες και φαλλοκρατικό. Εν συνέχεια μιλούσαμε για μια αίτηση που έκανα την προηγούμενη μερα και για την οποία τον είχα ρωτήσει ως native English speaker που είναι ποια λέξη είναι περισσότερο δοκιμή να χρησιμοποιήσω. Με ρώτησε λοιπόν «τι αίτηση έκανες χθες ; Για αστροναύτης ;» Υπονοώντας προφανώς πως καλύτερα να ψάξω κάτι υποδεέστερο αυτών που ψάχνω. Εμένα αυτά τα σχόλια ενώ ειπώθηκαν με το χαμόγελο στα χείλη με πείραξαν. Πως απαντάει κανείς στην αγένεια των άλλων; Ή μήπως είμαι υπερευαίσθητη αυτό το διάστημα και δεν πρόκειται περί τόσο αγενών σχολίων όσο θέλω να πιστεύω και απλά κάνω προβολή των δικών μου ανασφαλειων;
-Τάδε
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τα σχόλια είναι εντελώς αγενή, αλλά είσαι και υπερευαίσθητη, και θα σου εξηγήσω τι εννοώ. Λόγω της ανασφάλειας σου, που είναι κάπως εκτός κλίμακας, έχεις αναγάγει τα σχόλια ενός τυχαίου κάφρου σε σχόλια «των άλλων», σαν να σκέφτονται όλοι οι άλλοι όλα αυτά που σκέφτεσαι για τον εαυτό σου και βασανίζεσαι. Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο να βρεις δουλειά στο Λονδίνο ως δικηγόρος, αντιθέτως πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο, και ήδη έχεις βρει τρόπο να βιοπορίζεσαι, οπότε είσαι λίγο άδικη με τον εαυτό σου. Ο τυχαίος κάφρος βλέπει πόσο πληγώνεσαι και το διασκεδάζει. Κοίτα να του κόψεις τη φόρα γιατί θα ξεχάσεις ότι πρόκειται περί χοντράνθρωπου και θα καταλήξεις να πιστεύεις ότι όλο το Λονδίνο σκέφτεται όπως αυτός.
__________________
5.
αμπα μου είσαι φοβερή και είσαι ο μόνος άνθρωπος που μπορώ να απευθυνθώ γιατί είναι ένα θέμα που με κάνει να ντρέπομαι, δεν θα ήθελα να το μοιραστώ με κανέναν που ξέρω. ειμαι 34, έχω καλούς φίλους και παντρεύομαι με έναν άνθρωπο που τα παμε πολύ καλά και μας αρέσει να είμαστε μαζί. δουλειά οκ πολλη κούραση τουλάχιστον πληρώνομαι καλά. Γενικά όλα καλά και είμαι ενας χαρούμενος άνθρωπος. υπάρχει κάτι που με γεμίζει ανασφάλεια και αυτό είναι η εμφάνιση μου. και δεν έχω κάτι τρομερό μη νομίζεις αλλά εγώ με θεωρώ αδιάφορη προς το άσχημη. ψηλή είμαι αδύνατη απλώς με ένα αδιάφορο πρόσωπο. και για κάποιο λόγο θα ήθελα πολύ να είμαι πολύ πιο όμορφη. μα γιατι;;;; Αφού πρακτικά δεν θεωρώ ότι η εμφάνιση μου έχει αποτελέσει εμπόδιο σε κάτι. και γιατί με έχει πιάσει τωρα; θεωρώ πάντα ήμουν ανασφαλής με το θέμα αλλά γιατί τώρα πιο πολύ; Όταν ήμουν πιο μικρή που κρινομουν περισσότερο για αυτό- έβγαινα περισσότερο και δεν ένιωθα ότι οι φίλες μου είναι τόσο πιο όμορφες. έβρισκα κι εγώ τύπους που ενδιαφέρονταν, οκ οι φίλες μου πιο ωραίους. αλλά τώρα γιατι; τι με νοιάζει σε αυτή την ηλικια; ούτε έφηβη να ήμουν. ξέρω γιατί και έχει να κάνει μάλλον με το ότι μεγαλώνω σε συνάρτηση με το όνομα μου- απάντηση στους προβληματισμούς μου. να πω ότι με έχουν πληγώσει άνθρωποι σχετικά με την εμφάνιση μου - που με κάνουν να αναρωτιέμαι αν είμαι τόσο χάλια που χρειάζεται να μου το υπενθυμισουν;; θα ήθελα να μη με νοιάζει, γαμωτη.
- because patriarchy
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν μπορώ να σου πω εγώ το γιατί αν εσύ δεν έχεις ιδέα, άσε που δε νομίζω ότι περιμένεις να σου απαντήσω, τον εαυτό σου ρωτάς συνέχεια μήπως και καταλάβεις. Αν σου δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα σου, που αυτό γίνεται, και δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις, γκούγκλαρε «και τώρα το μάντρα του α μπα».
__________________
6.
Αγαπητή α,μπα καλησπέρα, να χαίρεσαι το παιδάκι σου και σε ευχαριστούμε για την όμορφη παρέα και τις συμβουλές σου. Το πρόβλημά μου είναι το εξής: Με την κολλητή γνωριζόμαστε σχεδόν 10 χρόνια, κάνουμε παρέα από το 1ο έτος της σχολής και επειδή ήταν εκτός πόλης που μεγαλώσαμε για μια περίοδο συγκατοικούσαμε. Εκείνη έπειτα επέλεξε να ακολουθήσει τελείως διαφορετικό δρόμο επαγγελματικό και να ασχοληθεί με αυτό που πραγματικά ήθελε και αγαπούσε. Η φιλία μας όμως έχει κρατήσει και σίγουρα μέσα σε αυτά τα χρόνια υπήρχαν καταστάσεις δύσκολες όμως πάντα η μία ήταν εκεί για την άλλη. .ακόμα και όταν δεν ήμασταν κοντά ξέραμε ότι η άλλη θα είναι δίπλα της... Αυτή την περίοδο εγώ έχω σχέση 3 χρόνια ενώ εκείνη είναι μόνη της σχεδόν 5 χρόνια.. αρνείται να γνωρίσει τον οποιοδήποτε και να προχωρήσει τη ζωή της. Από όταν γνωριστήκαμε είχε κάποια θέματα ψυχολογικά αλλά κατά περιόδους ήταν καλά. Από όταν χώρισε και ουσιαστικά 1 χρόνο μετά το χωρισμό της τα ψυχολογικά της ήταν από το κακό στο χειρότερο, πήγε σε ψυχολόγους και άλλοτε ήταν καλά και άλλοτε όχι. Πολλές φορές κλεινόταν μέσα στο σπίτι και δεν είχε όρεξη ούτε να βγει ούτε να κάνει τίποτα. Εγώ όσο μπορούσα ήμουν δίπλα της την έπαιρνα τηλέφωνο βρισκόμασταν για κανένα καφέ, όμως υπήρχαν στιγμές που με κούραζε αυτή η κατάσταση και δεν ήξερα πως να το χειριστώ, με αποτέλεσμα να απομακρυνθώ κάπως αλλά και πάλι προσπαθούσα να έχω επικοινωνία. Πριν ένα χρόνο όμως η κατάσταση άλλαξε εντελώς κλείστηκε ακόμα πιο πολύ και εξαφανίστηκε τελείως, έβαλε φραγή στο τηλέφωνο, διέγραψε λογαριασμούς από φεϊσμπουκ, την έψαχνα παντού, είχα ανησυχήσει πάρα πολύ και πέρασαν από το μυαλό μου ένα σωρό σκέψεις, αρχικά μήπως της συνέβη τίποτα κακό και στη συνέχεια μήπως της έκανα κάτι και έχει κάποιο πρόβλημα μαζί μου. Αυτό κράτησε για μήνες και κάποια στιγμή αρχές καλοκαιριού περίπου σε μια προσπάθειά μου να την πάρω τηλέφωνο μου απάντησε. Μου είπε ότι δεν ήταν Ελλάδα, δεν ήταν πολύ καλά και σε λίγες μέρες θα ερχόταν πίσω και να βρισκόμασταν. Συναντηθήκαμε αλλά η επαφή μας δε μπορώ να πω ότι ήταν πολύ καλή, μου εξήγησε τι της συνέβη αλλά και πάλι δεν μπόρεσα να τη δικαιολογήσω και να τη συγχωρέσω. Με πείραξε ότι όλο αυτό το διάστημα εξαφανίστηκε, δεν με πήρε ούτε ένα τηλέφωνο να μου πει ότι θα φύγει, ενώ έμαθα ότι σε άλλους το είχε πει, και στο κάτω κάτω να καταλάβω ότι είχε τα ψυχολογικά της αλλά εμένα με ρώτησε αν όλο αυτό τον καιρό ήμουν καλά αν ζω ή αν πέθανα. Όταν βρεθήκαμε της τα είπα όλα αυτά, μου ζήτησε συγγνώμη και ότι έχω δίκιο αλλά εγώ μέσα μου έχω παγώσει και δεν είμαι όπως παλιά. Πλέον βρισκόμαστε μόνο αν το ζητήσει εκείνη και με πάρει τηλέφωνο και γενικά όταν βρισκόμαστε δεν της ανοίγομαι και πολύ για τα προσωπικά μου γιατί δε μου βγαίνει να το κάνω.
Ξέρω ότι θέλει χρόνο αλλά εσύ α μπα μου τι θα μου συμβούλευες να κάνω και πώς να το χειριστώ; Και από εκείνη όμως δε βλέπω κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να με φέρει πιο κοντά της. Οι σχέσεις μας νιώθω ότι είναι πλέον τυπικές απλά και μόνο να λέμε ότι είμαστε φίλες.
Συγγνώμη για το μεγάλο σεντόνι αλλά θέλω να σου δώσω να καταλάβεις όσο γίνεται καλύτερα το θέμα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Απομακρύνθηκες επειδή κουράστηκες, αυτή κατάλαβε ότι απομακρύνθηκες επειδή κουράστηκες, για να προστατευτεί απομακρύνθηκε και η ίδια, γενικώς, απομακρυνθήκατε. Συμβαίνει αυτό στις φιλίες και είναι πάντα δύσκολο να το διαχειριστεί κάποιος, αλλά ενώ είναι απολύτως κατανοητό να σε κουράζει κάποιος που είναι μια καλά και μια όχι, πρέπει επίσης να καταλάβεις ότι η φιλία δεν μπορεί να είναι με τους όρους σου. Εφόσον κουράστηκες, έπρεπε κι αυτή να το διαχειριστεί κάπως, και ο τρόπος της ήταν να μην σε έχει με τον ίδιο τρόπο στη ζωή της. Τώρα καμία από τις δύο δεν ανοίγεται. Θέλει χρόνο ώστε να γίνει τι; Το πώς θα το χειριστείς εξαρτάται από τι θέλεις να γίνει. Να γίνετε όπως δέκα χρόνια πριν, αυτό αποκλείεται. Η φίλη σου, και δε νομίζω ότι το έχεις καταλάβει σε όλο το μήκος και το πλάτος, αντιμετωπίζει προβλήματα που εσύ δεν έχεις και μάλλον δεν μπορείς να φανταστείς. «Τα ψυχολογικά της», όπως λες, δεν είναι μια ενοχλητική λεπτομέρεια. Είναι η ζωή της, και το πώς τα χειρίζεται είναι ένα με την ίδια. Πιστεύω ότι δεν τα έχεις πάρει αρκετά στα σοβαρά επειδή δεν αντέχεις να τα μπεις μέσα και να σε επηρεάσουν, κάτι εντελώς κατανοητό και φυσικά δικαίωμα σου, αλλά αν πραγματικά αναρωτιέσαι, αυτός είναι ο κυρίως λόγος που δεν είσαστε πια κολλητές.
_________________
7.
Το αιώνιο ερώτημα: μήπως είμαι υπερβολική;
Είμαι κοντά στα 40, πρόσφατα χωρισμένη από μακροχρόνια σχέση. Βγαίνουμε προχθές με παρέα γνωστών (γυναίκες και άντρες) και πάμε σε καφέ-μπαρ. Ανοίγουμε κουβέντα για το πως μπορούν να γνωριστούν 2 άνθρωποι και λέω ότι εμένα δε μου ταιριάζει να βγω σε ένα μπαρ με την προοπτική να γνωρίσω κάποιον άγνωστο. Όσες σχέσεις έχω κάνει ήταν μέσα από παρέες (φίλοι φίλων, γνωστοί γνωστών κ.λπ.) οπότε υπήρχε και μια σχετική ασφάλεια για το τι είδους άνθρωπος ήταν. Εννοώ ότι δεν έχω καμιά όρεξη να αναρωτιέμαι αν κάποιος είναι δεσμευμένος/παντρεμένος, αν μου λέει αλήθεια για τη ζωή του ή αν είναι ψυχοπαθής (το λέω αυτό στην υπερβολή του αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μυαλά κουβαλάει κάποιος).
Όταν είπα ότι για μένα τίθεται και θέμα ασφάλειας (ακούμε για βιασμούς, ακόμα και δολοφονίες) πέσαν να με φάνε! Και οι άντρες και οι γυναίκες. Ότι είμαι υπερβολική, ότι δε συμβαίνουν αυτά κ.λπ. Με έκαναν να νιώσω λες και είμαι παράλογη και ότι θα έπρεπε να είμαι ανοιχτή στο να γνωρίσω τον οποιονδήποτε και να το δω χαλαρά.
Όμως πιστεύω ότι αυτά συμβαίνουν. Δεν είναι ο κανόνας αλλά συμβαίνουν. Όχι απαραίτητα από την αρχή, μπορεί να γίνουν και μετά από ένα διάστημα γνωριμίας. Εγώ προσωπικά δεν θέλω να ρισκάρω το οτιδήποτε, ακόμα και την κοροϊδία, με έναν εντελώς άγνωστο.
Για να μην παρεξηγηθώ, δε είμαι άνθρωπος που φοβάμαι, που παραλογίζομαι ή που κινδυνολογώ. Ούτε θέλω ποινικό μητρώο ή βιογραφικό για να βγω με κάποιον. Και σίγουρα το ότι τον ξέρει κάποιος γνωστός μου δε διασφαλίζει το ποιόν του. Απλώς θα γνωρίζω από πριν κάποια βασικά πράγματα.
Πιστεύεις ότι το σκεπτικό μου είναι λάθος και ότι είμαι υπερβολική;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν είσαι υπερβολική, αυτά που λες ισχύουν, με μια μεγάλη διαφοροποίηση. Το ρίσκο δεν το γλιτώνεις, όπως και αν γνωρίσεις κάποιον. Η ιδέα ότι επειδή είναι φίλος φίλου είσαι εξασφαλισμένη είναι ελαφρώς αφελής από γυναίκα σαράντα χρονών. Ούτε σχετική ασφάλεια υπάρχει, ούτε τίποτα. Ίσως η έλλειψη εμπειρίας να εξηγείται με την μακροχρόνια σχέση, γιατί όποιος έχει μπει στην πισίνα έχει καταπιεί πολύ νερό. Ποτέ μα ποτέ δεν ξέρεις τι μυαλά κουβαλάει κάποιος, και ειδικότερα αυτοί που νομίζεις ότι ξέρεις. Αυτά τα βασικά πράγματα που νομίζεις ότι σου δίνουν κάποια ασφάλεια είναι αυτά που μπορούν να σε μπλέξουν, γιατί θα κρύβουν άλλα, που δεν φαίνονται.
Τέλος πάντων, μπορεί κι εγώ να είμαι υπερβολική. Αλλά έχω δει και ακούσει υπερβολικά πολλές ιστορίες από «γνωστούς» για να νιώθω ασφάλεια με τον οποιονδήποτε.
σχόλια