ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...σε ολους.Περναω πολυ ιδιοτροπη φαση.Ειναι δυνατον να περνας καταθλιψη αλλα να εχεις το κουραγιο να το παιζεις κουλ οταν βρισκεσαι με αλλο κοσμο? Κατι τετοιο ζω.Βασικα οταν ειμαι μονη μου δεν με αντεχω. Ειμαι στο εξωτερικο εδω και δυο χρονια και μακρυα απο την παρεα μου(που μου λειπει απιστευτα) και εννοειται την οικογενεια μου. Παρεες εχω δυσκολευτει πολυ να χτισω οπως και το να κανω φιλους. Περναω την καθημερινοτητα μου μονη κλεισμενη σε ενα δωματιο η κανοντας μια επισκεψη στη ξαδερφη μου που ζει κοντα. Σχολαω γυρναω σπιτι και δεν κανω τιποτα δεν εχω ορεξη να ασχοληθω με τιποτα μα απολυτως τιποτα καθως μεχρι και το να μαγειρεψω το βρισκω ανουσιο και ασκοπο. Και αφου παρεα δεν εχω κανω παρεα εγω στον εαυτο μου...Μα δεν μου φτανω και με ποναει πιο πολυ αυτο. Ο ιδιος μου εαυτος δεν με καλυπτει.Η μια μερα περναει μετα την αλλη και εγω μενω στασιμη δεν υπαρχει καμια εξελιξη ουτε στοχος να με κινητοποιησει. Και ειπα θα καταφερω να στρωσω τον εαυτο μου μοναχη μου με το καιρο αλλα με βρισκω τοσο αδυναμη τοσο ανυμπορη. Το ''θελω'' να καταφερω κατι ομορφο στη ζωη μου με το ''μου λειπουν'' οι αγαπημενοι μου χτυπιουνται μεσα μου. Κουραστηκα να παλευω με τον εαυτο μου κουραστηκε η ψυχη μου κουρστηκα