________________
1.
"που παει η αγαπη οταν φευγει? (θα'θελα να μου απαντησεις το πρωτο πραμα που σου'ρχεται στο νου επι του θεματος,κανω κατι σα γκαλοπ.)
Φιλω σε!"- Τζονι
Μετασχηματίζεται σταδιακά σε αισθήματα κατώτερης ποιότητας με αυξανόμενες προσμίξεις (μίσος, απέχθεια, αδιαφορία, περιφρόνηση, χλιαρότητα, συμπάθεια, οίκτο) ως που εξαϋλώνεται και αφήνει χώρο για την επόμενη.
________________
2.
επειδή δεν έχω καθόλου περιττό λίπος στο σώμα μου, κρυώνω περισσότερο; Η κρυουλιάρα.- η κρυουλιάρα
Για φάε λίγο να μας πεις.
________________
3.
τι κάνεις όταν ο υποψήφια γκόμενα που έχετε βρεθεί λίγες φορές σου ζητάει δανεικά;- Ανώνυμος
Αν έχεις, τα δίνεις σα δώρο, και μετά εξαφανίζεσαι. Αν δεν έχεις, εξαφανίζεσαι.
________________
4.
α μπα, επελεξα να παω στη νομικη γιατι θελω να ασχοληθω με τα ανθρωπινα δικαιωματα, γ ποιο λογο πρεπει καθε φορα π γινεται μια συζητηση σχετικα με τα μελλοντικα μ σχεδια να με αναγκαζουν να δικαιολογουμε γ την επιλογη μ αυτη?γιατι μπερδευουν την επαγγελματικη καταρτιση με τα λεφτα?γιατι ειναι τοσο δυσκολο να καταλαβουν οτι καποιοι επιλεγουμε να κανουμε κατι παραπανω απο το να νοιαζομαστε μονο γ την παρτυ μας?- the doors
Έχεις μπει στη Νομική ή τα λέμε θεωρητικά; Γιατί κάτι μου λέει ότι τα λέμε θεωρητικά.
________________
5.
Είναι ρατσιστικό να περιγράψεις κάποιον ως γκέι; Πχ "ήταν προχτές ένα γκέι γκαρσόνι στο μαγαζί, πάρα πολύ αστείος". Επίσης, πάνω στο ίδιο μοτίβο, τελικά είναι ρατσιστικό να πεις κάποιον μαύρο; Πχ "ήταν προχτές ένας μαύρος γκέι γκαρσόνι, πάρα πολύ αστείος!" Επίσης πολίτικλι κορρέκτ είναι το μαύρος αν δεν κάνω λάθος, έτσι; Γιατί παλαιότερα είχα μια διαφωνία σχετικά, εγώ υποστήριζα ότι είναι το μαύρος και κάποιοι άλλοι ότι είναι το έγχρωμος. Αλλά στην Αμερική θαρρώ παρεξηγούνται με το coloured, ενώ με το black δεν έχουν πρόβλημα. Κυρίως όμως ενδιαφέρομαι για τους γκέι. Θα ήθελα να απαντήσουν και οι γκέι που σε διαβάζουν :)- flons
Αν ζούσαμε σε αγγελική κοινωνία, το «γκέι» και το «μαύρος» θα ήταν σαν «ξανθός» ή «με κόκκινο παντελόνι». Αλλά δε ζούμε.
[via] «Συχνά όταν δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να λύσουμε ουσιώδη προβλήματα, τα συγκαλύπτουμε γλωσσικά. Τότε είναι που η γλώσσα περνάει από τη χρήση στην κατά-χρηση και τέτοιοι χρήστες της γλώσσας δεν είναι, στην ουσία, παρά γλωσσικοί καταχραστές. Πρόκειται για μια γλωσσική τακτική, που γεννήθηκε στη δεκαετία του '70. Τότε η αγγλική γλώσσα άρχισε να «πλουτίζεται» με καταχρηστικές γλωσσικές δηλώσεις, με νεολογισμούς που συγκάλυπταν ή εξωράιζαν τη σκληρή πραγματικότητα. Η ανεργία μεταμφιέστηκε σε διαθέσιμο εργατικό δυναμικό, οι σπατάλες ονομάστηκαν αντιοικονομικές δαπάνες, οι χρεοκοπημένες επιχειρήσεις χαρακτηρίστηκαν υπερχρεωμένες ή προβληματικές, με αποκορύφωμα την απόλυση εργατών που βαφτίστηκε επανεπιλογή (!)
Στα τέλη της επόμενης δεκαετίας (του '80) νέα πολιτικοκοινωνική έξαρση εμφανίστηκε στις ΗΠΑ, το κήρυγμα το γνωστό ως «politically correct» (συντομογραφία PC): πώς θα εκφράζεται κανείς ώστε να είναι «πολιτικά ορθώς», πώς θα αναφέρεται σε πρόσωπα και καταστάσεις με «πολιτική ευπρέπεια». Με το κήρυγμα αυτό εμφανίστηκε στις ΗΠΑ πλήθος γλωσσικών νεολογισμών που ξεκίνησαν, όπως όλο το κίνημα, ως κοινωνική και γλωσσική ευαισθησία απέναντι σε ομάδες καταπιεζομένων ή περιθωριοποιημένων ατόμων, για να καταλήξει τελικά σε μια επιφανειακή γλωσσική συγκάλυψη των πραγμάτων ή σε ιδεοληπτικές και γλωσσοπλαστικές ακρότητες.
Το κίνημα της πολιτικής ευπρέπειας ξεκίνησε σωστά: Όχι, στις κάθε μορφής διακρίσεις• όχι, στους ρατσισμούς• όχι, στον κοινωνικό στιγματισμό των μαύρων, των κίτρινων, των ομοφυλόφιλων, των παχύσαρκων, των αλκοολικών, των ανάπηρων κλπ.• και, προπάντων, όχι στις διακρίσεις εις βάρος των γυναικών. Ήταν ένα κήρυγμα πολιτικής, κοινωνικής και γλωσσικής ευαισθησίας απέναντι στις ομάδες των ανθρώπων αυτών τόσο στην ουσία (άρση των διακρίσεων) όσο και στον τύπο, στη γλωσσική διακριτικότητα που πρέπει να έχει μια κοινωνία όταν αναφέρεται σε τέτοιες ομάδες ή άτομα.
Ωστόσο, ήλθε στιγμή στις ΗΠΑ που η διαμαρτυρία έγινε εξουσία και οι πρώην καταπιεζόμενοι έγιναν οι ίδιοι καταπιεστές. Η κίνηση για άρση των διακρίσεων πέρασε σε ακρότητες, σε λογοκρισία, σε υστερία πολιτικής ευπρέπειας, τόσο που άρχισαν οι διανοούμενοι να επαναστατούν και να μιλούν για «αμερικανικό σταλινισμό», για «δικτατορία των μειονοτήτων», για «διανοητική και πολιτιστική τρομοκρατία».
Είναι φανερό ότι τέτοιες ακρότητες οδηγούν σε μια νέου τύπου «ξύλινη γλώσσα», τη γλώσσα της πολιτικής ευπρέπειας. Μ' αυτήν προστατεύεται λεκτικά ο αλκοολικός, ενώ παράλληλα ξεκινάει σε ορισμένες πολιτείες της Αμερικής μια νέα μορφή «ποτοαπαγόρευσης» με υποχρεωτική αναγραφή πάνω στις φιάλες του κρασιού «Η κατανάλωση οινοπνεύματος βλάπτει σοβαρά την υγεία»! Προστατεύεται λεκτικά ο παχύσαρκος, αλλά οι επιχειρήσεις απολύουν ή αρνούνται να προσλάβουν υπέρβαρα άτομα!
Για μια ακόμη φορά στην ιστορία των κοινωνιών έχουμε να κάνουμε με ιδεοληπτικές ακρότητες που καλείται να υπηρετήσει η γλώσσα. Έτσι η γλώσσα, αντί να απο-καλύπτει την αλήθεια, «βιάζεται» από τους οπαδούς της πολιτικής ορθότητας να συγ-καλύπτει την αλήθεια και να περνάει από τη χρήση στην κατάχρηση.»
Και συμπληρώνω: κι έτσι, φτάνουμε στο σημείο να γίνονται οι περιγραφικές, ξεκάθαρα μονοσήμαντες λέξεις, ύποπτες για ρατσισμό, έτοιμα όπλα στα χέρια όποιου έχει όρεξη να επιτεθεί. Λέξεις όπως «γκέι», «μαύρος», «μετανάστης», χρωματίζονται αμέσως πολιτικά – οι οποίες, αν είχαμε λυμένα τα ρατσιστικά μας θέματα, θα ήταν λέξεις χωρίς στράτευση κάποιου είδους. Δηλαδή, αλλού είναι το πρόβλημα, και μ' αυτό τον τρόπο το κρύβουμε κάτω από το χαλί.
________________
6.
Όταν ακούς κάποια να λέει ότι ενώ έχει χωρίσει χρόνια, έχει ξαναπαντρευτεί, είναι σε ευτυχισμένο γάμο, αλλά μισεί τον πρώην της ακόμα, που την κεράτωσε δις, και δεν θέλει το καλό του, είναι φυσιολογικό; Κάθισα και το σκέφτηκα... Γενικά εγώ θεωρώ το μίσος πολύ άδικο κόπο, αλλά και πάντοτε το θεωρούσα συναίσθημα πάθους. Ισχύει αυτό; Ή μπορεί να είναι απλό και αγνό μίσος, χωρίς ίχνος καταπιεσμένου πάθους;
Αν μπορείς να μισείς χωρίς πάθος, μάλλον είσαι serial killer. Αν με «πάθος» εννοείς «ερωτικό πάθος»... για τη συγκεκριμένη πιθανόν να ισχύει, γιατί η αφετηρία είναι η σεξουαλική απιστία.
________________
7.
Αγαπητή 'Α, μπα, τι γνώμη έχεις για τις γυναικοπαρέες που είναι πολύ χύμα; αναφέρομαι για το λόγο ότι τη δική μου παρέα την έχουν σχολιάσει πολλοί σαν αντροπαρέα με την έννοια ότι είμαστε πολύ δεμένες και ... το προφανές τα λέμε όλα χύμα χωρίς τακτ, (ε μερικές φορές με λίγα μπιπ) όταν λέω όλα ότι σχολιάζουμε τα πάντα με χιούμορ βεβαίως και δεν συζητάμε συχνά για ρούχα καλλυντικά κλπ κλπ . Θεωρείς ότι αυτό είναι πρόβλημα; Έτσι είπα και γω να ρωτήσω, χωρίς λόγο :) εμείς περνάμε ωραία πάντως και ας μην είμαστε ακόμα 25 χρονών ευχαριστωωω-whatever
Δεν αντέχω αυτές που με θλιβερό στριφτό τσιγάρο στο στόμα στραβολένε «ρε μαλάκα» στις φίλες τους. (Για να σας προλάβω, ούτε τους αντίστοιχους άντρες αντέχω). Αν εννοείς αυτό το χύμα, στα μάτια μου είναι θρίλερ. Δε μου αρέσουν οι λέξεις «μπιπ», είναι ένδειξη ελλιπούς λεξιλογίου και συγκάλυψη αερολογίας. Η απουσία τακτ μου δείχνει αυτό που είναι: αγένεια. Σόρι, αν ψάρευες κομπλιμέντα για τη μαγκιά σας, ρώτησες λάθος άνθρωπο.
________________
8.
έχεις ποτέ αντιληφθεί ένα ερέθισμα, πχ μουσική, όχι μόνο ακουστικά αλλά με όλες τις αισθήσεις σου; Άκουσα μόλις το almost blue από Chet Baker κι ήταν σαν να με τυλίγει καπνός από τσιγάρο (και δεν καπνιζω). Να ανησυχήσω; -almost blue
Καταλαβαίνω τι λες, εγώ το άκουσα και μου μύρισαν τάκος με ψάρι.
________________
9.
"Καλημέρα αγαπητή ""Α, μπα;"",
α) από πού βγαίνει το " μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα;" και β) πού βρίσκεις τις φωτογραφίες που ανεβάζεις; Είναι καταπληκτικές! υ.γ. Πολλές από τις απαντήσεις σου είναι εξαιρετικά διαφωτιστικές. "-
Αγουροξυπνημένη
Δεν είναι προφανές; Έχεις δοκιμάσει να πηδήξεις την ώρα που χορεύεις καλαματιανό;
________________
10.
Τι κάνεις όταν όλοι σου οι φιλοι καβατζωθήκανε; Οταν τρώγεσαι να βρεις άνθρωπο να πας για ένα ποτό και είναι όλοι μη διαθέσιμοι; Οταν οι έξοδοι περιορίζονται λόγω υποχρεώσεων-των άλλων- σε μια φορά την εβδομάδα; Και -το χειρότερο- δεν έχεις γκόμενο. Μετά από κάποιες απόπειρες που βυθίστηκαν αύτανδρες, περιφέρεις τη μοναξιά σαν τον Παπακαλιάτη το κουτάβι του (μόλις διάβασα μια απάντηση σου). Και μην πεις "άλλαξε κύκλο/κάνε ράφτινγκ/γυμναστήριο/κέντημα/ιστιοπλοοια/ορειβασίες /χορό κλπ". Been there, done a great deal of that. Kαι σε πληροφορώ ότι σε μερικά απ'αυτά κάνει τόσο μπαμ το ότι οι μετέχοντες ψάχνονται, που είναι τόσο ξενερωτικό. Άσε που απεχθάνομαι το λάτιν. Ασε που τα κουράγια είναι περιορισμένα όταν δουλεύεις 10 ώρες τη μέρα. Αν δε βρέξεις κώλο, ψάρι δεν πιάνεις, αλλά νομίζω ότι ο δικός μου έχει μουλιάσει και από ψάρι τίποτα. Ουφ-Annouk
Ας ανακεφαλαιώσουμε το πρόβλημα που είναι το ένα και το εξής: δεν βρίσκεις άντρα.
Αφού δουλεύεις δέκα ώρες την ημέρα, και παρέες να είχες, πόσες φορές θα έβγαινες νομίζεις; Το βρήκες, πάλι μια φορά την εβδομάδα. Άρα δε μπορείς να κάνεις κάτι άλλο από αυτό που κάνεις. Θα φιλήσεις κι εσύ όλους τους βατράχους που σου αντιστοιχούν μέχρι να βρεις τον δικό σου. Κουράγιο.
________________
11.
Τί κάνεις όταν είσαι 37, μονη, οι μισοί σου φίλοι παντρεμένοι και οι ελεύθερες φίλες σου έχουν αποφασίσει να περάσουν την υπόλοιπη ζωή τους κλεισμένες στο σπίτι κλαίγοντας την μοίρα τους γιατί είναι μόνες; Ερχεται σαββατοκύριακο και δεν βρίσκω έναν άνθρωπο να βγω να πιω ενα ποτό ρε γμτ ...Θέλω να βγω, να γνωρίσω κόσμο, να ερωτευτώ και να κάνω ταξίδια. Πού βρίσκεις καινούργιες παρέες στα 37; Ε Α μπα μου;- nantia
Παντρεμένοι είναι, όχι πεθαμένοι. Ψυχούλα έχουν κι αυτοί. Τους δοκίμασες και είπαν όχι; Ξεκίνα από αυτούς και συνέχισε στις φίλες με πειστικά επιχειρήματα. Ο καλύτερος τρόπος είναι να τους λες «ένα ποτό και φύγαμε, ένα ποτό και φύγαμε».
Δεν ξέρω. Είναι δύσκολο να βρεις καινούριες παρέες. Σίγουρα εκτιμάς αυτές που έχεις όσο πρέπει;
________________
12.
"Αγαπητή Α,μπά,
είμαι 28 χρονών και εδώ και λίγο καιρό είμαι με ένα παιδί 4 χρόνια μικρότερό μου. Στην αρχή ενώ μου άρεσε είχα ενδοιασμούς για την ηλικία του...Ξέρεις σκέψεις του τύπου πού θα βγεί, θα έχει μέλλον κτλ. Γνωρίζοντάς τον όμως διαπίστωσα πως με προάγει σε μεγάλο βαθμό ως άνθρωπο. Μαθαίνω μαζί του να εκφράζομαι σε συναισθηματικό επίπεδο κάτι που μου το είχαν κλέψει οι προηγούμενες σχέσεις, και πρώτη φορά αισθάνομαι τόσο κοντά με κάποιον σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Θα ήθελα να προσθέσω στις πληροφορίες πως μετά απο ""έναν μεγάλο έρωτα "" που είχα στο παρελθόν ο οποίος με γονάτισε στην κυριολεξία αντιμετώπιζα και αντιμετωπίζω αγχώδεις διαταραχές τις οποίες ναι μεν τις δουλεύω με ψυχοθεραπεία όμως μου προκαλούν ανασφάλεια σχετικά με τις σχέσεις μου. ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν ο πρώτος που του εξομολογήθηκα το πρόβλημα αυτό και αντί να τον τρομάξει μου είπε πως είναι διατεθειμένος να με βοηθήσει όσο μπορεί. Τί είναι τελικά πιο σημαντικό βρε Ά,μπα, η συναισθηματική κάλυψη ή η ""κοινωνική"" κάλυψη? Το να ζείσ το τώρα η΄το να σκέφτεσαι και το μέλλον?"
Παιδάκι μου, τι σου συνέβη όταν ήσουν μικρή για να νομίζεις τώρα ότι τα τέσσερα χρόνια διαφορά σε αφήνει «ακάλυπτη κοινωνικά»;
σχόλια