ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω καταλαβει πως τελικα η αυτοπεποιθηση μου ειναι πολλη ευθραυστη οσον αφορα τα ερωτικα μου. Οχι οχι δεν ειμαι ενας ανθρωπος που ασχολειται μονο με αυτα αντιθετως σπανια. Τωρα βγαινω με ενα παιδι που αρχιζει και μου αρεσει αρκετα και γνωριζω πως οσο περναει ο καιρος θα αρχιζω να νιωθω για εκεινον. Ε λοιπον φοβαμαι. Φοβαμαι πως θα με αφησει γιατι θα με θεωρησει βαρετη και κουραστικη εξαιτιας της ντροπαλοτητας μου. Πως θα νομιζει πως ειμαι σχετικα αδιαφορη απεναντι του γιατι σχεδον παντα εκεινος ειναι πιο εκφραστικος και επικοινωνει. Θα με αφησει τη στιγμη που εγω θα αρχισω να νιωθω πολλα και θα πληγωθω και δυστυχως ειμαι ανθρωπος που με καθε τροπο προσπαθω να ξεφυγω απο καθε ειδους απορριψη. Απο τη μια θελω να του τα πω ολα αυτα γιατι με τρωνε. Οποιος εχει τετοιες ανασφαλιες, ασημαντες μα οσο το σκεφτομαι στο κεφαλι μου μεγαλωνει, θα καταλαβει. Αλλα νομιζω πως θα τον τρομαξω και θα φυγει καθως ειναι ακομα σχετικα μικρο το διαστημα που βγαινουμε. Ισως να νιωσει και πιεση και δεν θελω να πιεζω κανεναν το μισω. Ποιος θελει να εχει συναναστροφη με ενα ατομο που οι ανασφαλιες χορευουν μεσα στο κεφαλι του; Μα οι ανασφαλιες μου δεν εχουν να κανουν με το σωμα μου , την εμφανιση μου το μυαλο μου αλλα με την εσωστρεφια που ειναι σε σημειο υπερβολης σε τετοια θεματα. Ισως να νομιζετε πως οτι φοβαμαι επειδη ειναι επικριτικος μα αντιθετως ειναι γλυκος και ανοιχτος σε εμενα. Να του μιλησω για οτι σκεφτομαι η θα ειναι υπερβολη;