ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόλις μάλωσα με τον πατέρα μου. Τα νεύρα μου φούντες. Ο λόγος; Γυριζει ο κυριος σπιτι και λεει στη μαμα μου: "Τραβα στο αμαξι φερε μου εκεινη τη βιδα να κανω το ντουλαπι." Και η μαμα μου του απαντάει ότι θα πάει σε λίγο και οτι μόλις ανέβηκε, δε μπορούσε να την πάρει; Και ξεκινάει..:"Πήγαινε τώρα, τι θα πάθεις; εγώ φταίω που θέλω να το φτιάξω..που γυρίζω απο τη δουλεια και εσεις τεμπελιαζετε να πατε μεχρι κατω"/ ΟΠΑ ΟΠΑ/...Ξέρεις του λέω αν τεμπελιάζουμε όλη μέρα; έρχεσαι και απαιτείς-χωρίς τρόπο- να κάνουμε κάτι, χωρις να ρωτάς αν ειναι ο αλλος κουρασμενος, αν βαριεται. Τραβα παρτην εσυ αν δεν είναι τόσο κόπος του λέω.. "Μπραβο μπραβο..ωραιος τροπος..ευχαριστω πολυ για τον τροπο σου..εγω φταιω.." απαντάει. Αυτό είναι κύριο μότο, να σε κάνει να νιώσει άσχημα. Ε όχι του λέω.. φέρεσαι εγωιστικά και γίνεσαι παρτάκιας.. τι θα πει τραβα παρτο απο το αμαξι; Και ο αλλος διαμαρτυρεται και του τη λες. Και μου λεει μετα μη μου μιλας, δε θελω να μιλησουμε, φτανει, ωραιος τροπος.. ε φυσικα λεω αμα δεν έχεις τι να πεις. Και επιστρεφει η μαμα μου(η οποια πηγε φυσικα) και της λεει "Εσυ τι διαμαρτυρεσαι; τι ζητησα πια;" -"Κακο είναι να το πω;" λεει και αυτη... "Αντε λεει βγαζετε γλωσσα ολοι εδω μεσα."Βρε δε μας παρατας. Ερχεσαι σπιτι και το φαι δεν εχει αλατι, βλεπουμε τηλεοραση, μιλαμε στο κινητο, δε μαγειρεψαμε, δε σκουπισαμε... αιντε απο κει. Δουλευει(ΟΛΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΕΚΤΟΣ ΣΠΙΤΙΟΥ) και νομιζει μονο αυτος δουλευει. Ολοι οι αλλοι τα ξυνουμε. Φυσικα η μανα μου φταιει που 30 χρονια ειναι δουλα και κυρα και τωρα σηκωνει κεφαλι και δε του αρεσει του κυριου. Τα ειπα και ξεθυμανα