ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας , Σας γραφω γιατι είμαι σε μια πολύ κακη φαση της ζωης μου. Αρχικά να σας πω την δική μου ιστορία και να ακούσω τις απόψεις σας διότι πάω να τρελαθώ. Πριν 2.5 χρονια γνωρισα ενα παιδι που είχαμε πολλά κοινα και ενδιαφέροντα. από την πρώτη κιολας μέρα μου είπε οτι ειναι παντρεμένος στα χωρισματα και έχει ενα μικρο παιδακι.Όντως η γυναικα του είχε φύγει απο το σπιτι με το παιδι και ήταν μονος. Αρχικά ημουν πολυ διστακτική με όλο αυτο γιατι ποτε δεν μπορουσα να με φανταστω να μπλεχτώ σε μια τετοια κατασταση και ετσι το κρατησα περιπου 3-4 μηνες και τον αφησα. Περασαμε πολυ όμορφα μαζι και μπορώ να πω οτι δεν εχω ξανανιωσει τοσο πολλα και ομορφα συναισθηματα για καποιον διοτι στις προηγουμενες σχεσεις μου ενω ηταν μακροχρονιες υπήρχαν καυγαδες τσακωσμοι και ασυνενοησια σε ολα. Μετα απο 3 μηνες ενω προσπαθησα να συνεχισω την ζωη μου ειχα κανει ηδη μια σχεση εκεινος μου εστελνε και με ρωτουσε τι κανω αν ειμαι καλα κτλ κτλ.Το μυαλο μου ηταν πολυ μπερδεμενο και ενω δεν είχα τοσα πολλα συναισθηματα ειχα δεθει πολυ μαζι του .Με τα πολλα, το μυαλο μου δεν εφευγε απο εκεινον οπως και καταφερε να με κανει να γυρισω με τον τροπο του και να ξαναειμαστε μαζι. Καθε μερα μαζι, να κοιμομαστε μαζι να κανουμε διακοπες μαζι βολτες παντου και οσο περνουσε ο καιρος να δενομαστε και να δυναμωνει ολο και περισσοτερο αυτο αναμεταξυ μας. Να αναφέρω οτι στο σπιτι του δεν πηγα ποτε ημασταν στο δικο μου. οταν ηρθε η στιγμη που σοβαρευε το θεμα αρχισα να αναρωτιεμαι τι εχει του μυαλο του και πως θα συνεχισει ολο αυτο με εμας. Μια μερα λοιπον αναφερε στην γυναικα του οτι υπαρχει κατι στη ζωη του και απο εκεινη τη μερα εχει ξεκινησει ο πολεμος. Συνεχεια του λεει να εχει το παιδι (σκεπτομενη οτι ετσι τον τιμωρει και οτι δεν θα τον αφησει να κανει τη ζωη του) απο τοτε λοιπον που αναφερθηκε οτι εχει κατι αλλο δεν τον εχει αφησει σε ησυχια . Τον αφησε μονο του να κανει ολες τις υποχρεωσεις για το παιδι του σχολειο εξωσχολικες δραστηριοτητες κτλ και να μην δινει κανενα ενδιαφεορν στο παιδι της ουτε ενα τηλ. όλο αυτο με το παιδι τον εφερε σε ενα σημειο απογνωσης και φοβου διοτι το παιδι του αρχισε να ζηταει την μανα του οπως ειναι φυσικο και επομενο και αρχισε να παιρνει την κατω βολτα ψυχολογικα . Αρχισε λοιπον το παιδι να μην γελαει να μην εχει μια σωστη συμπεριφορα απενταντι στην καθημερινοτητα και εκεινος αποφασισε να της πει να γυρισει σπιτι με το παιδι διοτι δεν αντεχε να βλεπει ετσι το παιδι του.Μου ειπε να τελειωσουμε κλαιγοντας για να μπορεσει να δωσει στο παιδι του ξανα το γελιο και την ψυχολογια του. Εχουμε φτασει σε ενα σημειο τώρα οπου δεν μπορουμε ο ενας χωρις τον αλλο ,εκεινος ειναι στο σπιτι του με την οικογενεια , και ενω νιωθει εγκλωβισμενος μεσα στο ιδιο του το σπιτι γιατι στην προκειμενη περιπτωση ο ρολος του ειναι να κανει τον γονεα και οχι τον συζυγο,και μενει εκει για να στιριξει το παιδι του. Εγω εκανα πολλες φορες πισω τον αφησα να παρει τις αποφασεις μονος του και να κανει αυτο που νομιζε οτι καλυτερο για αυτον αλλα τωρα ειμαστε σε μια φαση που δεν μπορουμε να ειμαστε χωριστα.εχω αρχισει να τρελαινομαι!!!Ενω βλεπω οτι ειναι τρελος για μενα και εγω για αυτον νιωθω οτι φοβαται .ειχαμε φτασει στο σημειο να εχουμε συζητησει και την παραμικρη λεπτομερια (π.χ αν εγω μπορω να τον δεχτω με ενα παιδι αν οι δικοι μου ανθρωποι μπορουν να τον δεχτουν και ολα τα σχετικα.)πειτε μου σας παρακαλω τι να κανω πως να το διαχειριστω ολο αυτο το θεμα γτ ενω ειμαι τρελα ερωτευμενη με τον ανθρωπο εκεινο δεν μπορω αλλο ετσι. εχω χασει το γελιο μου την ορεξη μου τον εαυτο μου.Σας ευχαριστω για τον χρονο σας εκ των προτερων.