ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αγαπητή μου Lifo, σας γράφω αυτό το σεντονάκι υπό την επήρεια αλκοόλ μπας και βγάλω άκρη όντας πιο χαλαρή αλλά δεεεννν... Μήπως εσείς βλέπετε κάτι που δε το βλέπω εγώ βρε αδερφέ.Είμαι σε σχέση με κάποιον με διαφορά ηλικίας 23 χρόνια. Έτυχε να καταλήξουμε μαζί. Το μοναδικό λοιπόν πρόβλημα είναι αυτό. Οπότε συμφωνήσαμε να είμαστε μαζί αλλά με ημερομηνία λήξης οπότε απλά το ζούμε. Μέχρι να μας φύγει το απωθημένο που λέει ο λόγος. Εκείνος παρατήρησα ότι σκέφτεται εμάς σε μια... κοινή ζωή. Εγώ παρ' όλο που σαν άνθρωπος είμαι πιο συναισθηματική και δένομαι πολύ εύκολα έχει κλειδώσει στο μυαλό μου ότι θα τελειώσει αυτό. Όχι πως δεν μπαίνω σε πειρασμό να το επεξεργάζομαι ή να δίνω το 100% σε αυτό που έχουμε όπως κάνει ο ίδιος.Βέβαια αν μου πείτε τελείωσε το τώρα γιατί ήρθε η ώρα, δε θα το κάνω. Οπότε βλακείες λέω με τα κλειδιά...Έφαγα κριτική από δικούς μου ανθρώπους και πέρασα ψυχοφθόρες μέρες. Παράλληλα στεναχωρέθηκε κι αυτός για την όλη κατάσταση αλλά του είπα ότι δε φταίει για κανέναν λόγο. Κι η αλήθεια είναι ότι παίρνω τοις μετρητοίς τις κριτικές. Εξομολογούμαι ότι σκέφτηκα να χωρίσω γιατί δε τραβάει πουθενά στην ουσία. Από την άλλη σκέφτομαι ότι ποτέ δε ξέρω τι θα απογίνουμε. Επίσης είμαι ερωτευμένη μαζί του. Και φυσικά μπορεί κάλλιστα κάποιος να με ρωτήσει αν ήσουν θα το πολεμούσες παραπάνω. Μετά με ρωτάω, βλέπεις μέλλον μαζί του??? Η αλήθεια είναι ότι μας φαντάστηκα παντρεμένους κτλ κτλ κτλ αλλά μέσα μου νιώθω ότι σε έναν χρόνο δε θα μας βλέπω μαζί. Μήπως είμαι ηλίθια τελικά??? Μήπως έχω μπλέξει τα μπούτια μου με όλες αυτές τις σκέψεις??? Προσπαθώ να το ζήσω αλλά μάλλον δε μου πάει το carpe diem....