Δε σε υποχρεώνει κανείς να διαβάζεις εξομολογήσεις,που βαριέσαι,σε εκνευρίζουν κτλ.Στις δυο πρώτες γραμμές το πολύ το έχεις πιάσει το νόημα και πας παρακάτω.Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς με ό,τι θέλουν να βγάλουν από μέσα τους.Στο κάτω κάτω δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε σένα.Και μάλλον δεν περιμένουν και να τους σώσεις.Οπότε;Βγάλε κι εσύ το ντέρτι σου εδώ,όπως σου γουστάρει κι όλα καλά.
2.1.2018 | 21:39
Θέλω να εξομολογηθώ
Οι περισσότερες εξομολογήσεις που έχω διαβάσει εδώ μέσα είναι εκνευριστικα ΑΣΤΕΙΕΣ! Χαζοερωτικα, χαζοκοινωνικα, χαζο... χαζό... χαζόχαζα!Η οικογενεια μου κι εγώ εχουμε περισσότερα και πολύ σοβαρότερα προβλήματα να αντιμετωπισουμε.Αρχικά νευριάζω από ζήλια γιατί δεν έχω την πολυτέλεια να ασχοληθώ με τέτοια ΜΗ προβληματα πλέον... αλλά κατόπιν λυπάμαι για τέτοιους ανθρώπους γιατί δεν αναγνωρίζουν αυτά που ήδη έχουν. Αλλά κι εγώ στη θέση τους το ίδιο αγνωμων ήμουν και τρωγομουν με τα ρούχα μου για μικροπραγματα.Τη μια με κορόιδεψε η πρώην (πωπω τραγωδία!) την αλλη ο αλλος ήταν κάθαρμα και πατουσε επι πτωματων (τι μας λες!) την τριτη με απέλυσαν από τη δουλειά (τι λες τώρα; και πώς το άντεξες; ΗΡΩΑΣ, ΗΡΩΑΣ!!!)Μέχρι που ήρθε το πρωτο μεγάλο στραπατσο σε πολύ νεαρή ηλικία, μετά το δεύτερο και τώρα μαζεύω τα κομμάτια μου από το τριτο. Έτσι αναθεωρησα πολλα πράγματα στη ζωή μου. Τώρα ζω αληθινά. Πριν απλώς ζούσα μηχανικά, αντιδραστικά. Είμαι ευγνώμων που έστω και με αυτόν τον απαίσιο τρόπο κατάλαβα τι έχει αξία πλέον και τι όχι. Το θέμα όμως είναι να μη χρειαστει να παθουμε για να καταλάβουμε. Και δεκαπέντε να είσαι, και είκοσι, και τριάντα(, ακόμη και εκατό!!!) σε συμβουλεύω φίλε/η μου να αρχισεις να σκέφτεσαι βαθύτερα, να αρχίσεις να φιλοσοφείς. Γιατί είναι κρίμα να αναλώνεται σε πράγματα που δεν αξίζουν. ΜΙΑ (1) είναι η ζωή. ΜΙΑ! ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ! Δεν έχει αλλη. Αυτό ειναι. Ό,τι παίζει τωρα. Μετά τελος. Σκέψου ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ! ΜΗΝ ΤΗ ΧΑΡΑΜΙΖΕΙΣ!Θα αρχίσω να σχολιάζω πολύ καυστικά τις επιπόλαιες εξομολογήσεις, ελπίζοντας σε κάποιο δημιουργικό σοκ που θα ξυπνήσει τους κοιμωμενους εξομολογουμενους. Δεν μπορώ να κάθομαι με σταυρωμενα χέρια, βλέποντας ανθρώπους να χάνουν χρόνο και ενέργεια κάνοντας τα ίδια λάθη που έκανα καποτε κι εγώ. Νευριαζω. Δεν μου το επιτρέπει το παρελθόν μου άλλωστε.Επίσης προτρέπω να διαβάζετε με περισσότερη προσοχή τα πραγματικά προβλήματα που γράφουν ελάχιστοι εδώ μέσα και που δίνουν νόημα σε αυτή τη στήλη. Συν τις αισιόδοξες εξομολογήσεις... νομιζω θα σας ωφελήσει να μην τις περνάτε στο ντουκου.Συγγνωμη αν σας νευρίασα, λογικη και αναμενόμενη η αντίδρασή σας. Έρρωσθε και ευδαιμονείτε!!!
9
