ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σημερα ηταν απ τις χειροτερες μερες τις ζωης μου. μετα απο γαστρικο αλγος 10 ημερων δεηθηκαν να με εξετασουν για να δουν σε τι κατασταση βρισκεται το στομαχι μου. το εκαναν αγγαρεια φυσικα...χωρις μεθη και χωρις ξυλοκαινη γαστροσκοπηση....νομιζα πως θα μεινω στον τοπο...μετα απο 3 προσπαθειες καταφεραν να δουν στην ενδοσκοπηση τι συνεβαινε. ο καθηγητης να φωναζει τους ειδικευομενους εγω να εχω φρικαρει και τα δευτερολεπτα εμοιαζαν αιωνας. οταν σηκωθηκα ηθελα να τα σπασω ολα εκει μεσα και φυσικα δεν μπορουσα να ειμαι με το χαμογελο αφου μου σακατεψαν τα σωθικα. οταν καταλαβαν τη βλακεια τους βγηκαν εξω και καλοπιαναν τους δικους μου φοβουμενοι μην βρουν τον μπελα τους. νευριασα και ξηλωσα την βελονα απ το χερι μου (που σε αλλη περιπτωση θα φοβομουν και μονο να την αγγιξω μονη μου). ο καθηγητης ηθελε να μιλησει στους δικους μου αλλα του ειπα πως δε χρειαζοταν αφου ημουν νηφαλια και μπορουσε να τα πει σε μενα. και στο αποκορυφωμα μου απαντησε ακουσε να σου πω κοπελια δε χρειαζεται να εισαι επιθετικη αν σου αρεσει αλλιως...ηθελα να τα ρημαξω ολα να καψω το κ@@@@χανειο τους και να σηκωθω να φυγω.εξω περιμεναν οι δικοι μου ομως που ειχαν τρομαξει απ τις φωνες που ακουγοταν κι ετσι αναγκαστηκα να κλειδωθω στο μπανιο και να κλαψω μεχρι να μου περασει ο πονος. στο δρομο ζητησα απ τον πατερα μου να σταματησει καπου για να παρω δηθεν αερα γιατι δεν ενιωθα καλα...η αληθεια ειναι πως δεν αντεχα αλλο ηθελα να ουρλιαξω...απομακρυνθηκα λιγο και φωναξα με ολη τη δυναμη της ψυχης μου. με επιασε απιστευτο παραπονο και ηθελα να πλανταξω στο κλαμα αλλα κρατηθηκα, σ ολη τη διαδρομη μεχρι να γυρισω σπιτι δεν σταματησαν να τρεχουν τα δακρυα μου...δεν αντεχω αλλο πια...αυτο δεν ηταν εξεταση ηταν ξεκοκαλισμα σε χασαπικο.