Σε άλλη εξομολόγηση γράφτηκε το εξής:"Σκεφτομαι οτι πριν 2 χρονια χωρισα εγω τη μακροχρονια σχεση μου χρυσωνοντας το χαπι οτι υπαρχει αποσταση κλπ,ενω στην ουσια ειχα βαρεθει και δεν ηξερα πώς να το ξεστομισω Πηγή: www.lifo.gr"http://www.lifo.gr/confessions/view/328738Aν κάποιος νιώθει ότι δεν καλύπτει τις ανάγκες του με την απόσταση (και το κατανοώ απολύτως προσωπικά) φροντίζει να μειώσει την απόσταση ή έστω να βάλει ορίζοντα υπομονής στο πόσο θα περιμένει να μειωθεί η απόσταση. Αυτό το "από μακριά κι αγαπημένοι" δεν είναι βιώσιμο για πολύ.
4.1.2018 | 23:21
Τηλεφωνο στον πρωην
Σημερα ενιωσα την αναγκη μετα απο 1 μηνα να τον παρω τηλ. Χωρισαμε με δικια του πρωτοβουλια,χωρις δραματα. Δυσκολευομαι απιστευτα να παω παρακατω. Η συνομιλια ηταν σε χαλαρους τονους,ηρεμους..ειπαμε ενα μου λειπεις ΑΛΛΑ επιμενει οτι ετσι επρεπε να γινε(λαθος timing-αποσταση κλπ οι λογοι). Του εξηγησα οτι ειναι λιγο παραλογο να με θελει και να με χωριζει αλλα επιμενει οτι δε σκεφτηκε συναισθηματικα. Απλα ετσι ενιωσε και ετσι εκανε εκεινη τη στιγμη. Δεν υπηρχε ερωτικος τονος. Απο τη μια νιωθω απογοητευση και ταυτοχρονα πιανω τον εαυτο μου να μη θελει να παει παρακατω..να θελω να περιμενω να περασει ο καιρος και να ερθει το σωστο timing που ποτε δε μου υπισχεθηκε ομως. Ξερω οτι θα χασω τον καιρο μου περιμενοντας αλλα δε ξερω τι να κανω. Και αν περιμενω τζαμπα; απο την αλλη φοβαμαι μηπως δε περιμενω και αλλαξει γνωμη και εγω ειμαι αλλου..σε αλλη πολη..με καποιον αλλον ισως.. ξερω οτι λεω χαζα,αν μου τα ελεγε καποιος θα τον μουντζωνα μαλλον αλλα πραγματικα τα σκεφτομαι.
2
