Η συγκινητική επιστολή του Σποκ σε μία έφηβη

Η συγκινητική επιστολή του Σποκ σε μία έφηβη Facebook Twitter
9

Το παρακάτω δημοσιεύτηκε το 1998, σε τεύχος ενός νεανικού περιοδικού που ονομαζόταν «Fave». Μία έφηβη με μικτή καταγωγή, που προσπαθούσε να βρει τον «τόπο» της, έγραψε ένα γράμμα που απευθυνόταν στον Σποκ, τον πρωταγωνιστή του Σταρ Τρεκ. Το περιοδικό δημοσίευσε την επιστολή, και ο Λέοναρντ Νιμόι, που συγκινήθηκε από το γράμμα της μικρής, της απάντησε, χωρίς να περιοριστεί σε ενθαρρυντικά λόγια, αλλά συμβουλεύοντάς την πώς να ξεπεράσει το γεγονός.

 

H επιστολή - απάντηση του Spock συνεχίζεται

Απόδοση της επιστολής της νεαρής κοπέλας:

Αγαπητέ κύριε Σποκ,

Δεν είμαι πολύ καλή στο να γράφω γράμματα, γι' αυτό θα είμαι σύντομη. Ξέρω ότι είστε μισός άνθρωπος και μισός Βάλκαν και ότι υποφέρατε γι' αυτό. Η μητέρα μου είναι νέγρα και ο πατέρας μου λευκός, οπότε αυτό με έκανε μιγά. Κατά κάποιο τρόπο βιώνω ρατσισμό περισσότερο και από τους μαύρους. Δε με συμπαθούν ούτε τα λευκά παιδιά ούτε οι νέγροι γιατί δε μοιάζω με κανέναν τους. Νιώθω ότι ποτέ δε θα έχω φίλους.

F.C.

Λος Άντζελες, Καλιφόρνια

Η απάντηση του Σποκ (από τον ηθοποιό Λέοναρντ Νιμόι):

Όπως γνωρίζετε πολλοί, μόνο η μητέρα του Σποκ ήταν άνθρωπος. Ο πατέρας του ήταν Βάλκαν, ο Σποκ μεγάλωσε ανάμεσα σε παιδιά Βάλκαν και εξαιτίας της διαφορετικότητάς του αντιμετώπιζε το πρόβλημα της μη αποδοχής. Αυτό συμβαίνει, επειδή οι άνθρωποι, ειδικά σε νεαρή ηλικία απ' ότι φαίνεται, αλλά και οι Βάλκαν τείνουν να συναθροίζονται σε ομάδες, σαν τις αγέλες των λύκων. Συχνά απαιτούν να είσαι σαν αυτούς, αλλιώς δε γίνεσαι αποδεκτός. Και οι Βάλκαν δε διαφέρουν από τους ανθρώπους, όσον αφορά τις προκαταλήψεις.

Τα περισσότερα παιδιά Βάλκαν δεν συμπαθούσαν τον Σποκ επειδή ήταν άνθρωπος κατά το ήμισυ. Γι' αυτό δεν τον συμπεριλάμβαναν σε ό,τι έκαναν. Ένιωθε πολύ μόνος και κανείς δεν τον καταλάβαινε. Και ο Σποκ ήταν απελπισμένος επειδή δεν ήταν δημοφιλής. Όμως ήταν μόνο η ανάγκη για αποδοχή που του κατέστρεφε τη χαρά. Το ερώτημα ήταν: ποιο είναι πιο σημαντικό, να είσαι «δημοφιλής» σε μια ομάδα που μπορεί να στραφεί ανά πάσα στιγμή εναντίον σου, ή να είσαι αληθινά ο εαυτός σου;

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΘΑΡΡΟΣ

Χρειάζεται ιδιαίτερο θάρρος για να γυρίσεις την πλάτη στη δημοτικότητα και να πορευτείς μόνος σου. Παρόλο που μέσα σου δε νιώθεις σαν τους υπόλοιπους, παραμένει τρομακτικό να αποφασίσεις να μην ασχοληθείς μαζί τους, γιατί όσο είσαι δημοφιλής έχεις τουλάχιστον κάποιον να περνάς το χρόνο σου. Αν όμως αποχωρήσεις, μπορεί να καταλήξεις ολομόναχος.

Υπάρχει μια μικρή εσωτερική φωνή που μας λέει πότε δεν είμαστε ειλικρινείς. Πρέπει να την ακούμε. Συχνά προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι οι πράξεις μας είναι σωστές - «είναι οκ να πειράξεις αυτόν», λέμε, γιατί θα γίνουμε δημοφιλείς για λίγο.

Συνήθως όμως δεν υπάρχει λόγος να ενοχλείς κανέναν. Κάποιος γίνεται θύμα κοροϊδίας εξαιτίας της καταγωγής του, της εμφάνισής του, του τρόπου ομιλίας ή σκέψης του. Επειδή, δηλαδή,  είναι απλά διαφορετικός - όχι επειδή αξίζει λιγότερο από τους άλλους ως προσωπικότητα.

ΕΜΑΘΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ

Ο Σποκ κατάλαβε ότι μπορούσε να μην επιτρέψει στις προκαταλήψεις να τον απογοητεύουν. Αυτό μπορούσε να το καταφέρει με το να κατανοήσει πραγματικά τον εαυτό του και τι αξίζει ως άτομο. Ανακάλυψε ότι είναι ίσος με όλους όσοι προσπαθούσαν να τον εξευτελίσουν - ίσος με το δικό του, μοναδικό τρόπο.

Μπορείς να το κάνεις και εσύ αυτό, αν συνειδητοποιήσεις τη διαφορά μεταξύ της δημοτικότητας και της πραγματικής υπεροχής. Λένε ότι η «δημοτικότητα» είναι απλά τα ψίχουλα της υπεροχής.

Όταν σκέφτεσαι ανθρώπους που είναι πραγματικά ξεχωριστοί και έχουν προσφέρει στον κόσμο, βλέπεις ότι πρόκειται για ανθρώπους που ήξεραν ότι δεν χρειάζονταν τη φήμη, επειδή ήξεραν ότι είχαν κάτι ξεχωριστό να προσφέρουν, ανεξάρτητα από το πόσο μικρή μπορεί να φάνταζε αυτή η προσφορά. Και το έκαναν και έγινε αποδεκτό με ειρήνη και αγάπη. Το μυστικό είναι να έχεις την υπομονή να ανακαλύψεις τι είναι αυτό που έχεις να προσφέρεις εσύ στον κόσμο, κάτι που να είναι αληθινά δικό σου.

Οπότε η απάντηση σε όλο το πρόβλημα, η απάντηση που βρήκε ο Σποκ όταν έπρεπε να πάρει τη μεγάλη απόφαση, είναι να ξεπεράσεις την ανάγκη να είσαι δημοφιλής. Βάλε τους προσωπικούς σου στόχους, κυνήγησέ τους και ξέχνα τι λένε οι άλλοι. Αν το καταφέρεις αυτό, τότε εκείνοι που αποδέχονται τους ανθρώπους για τους σωστούς λόγους -την πραγματική τους αξία- θα σε βρουν και θα σε συμπαθήσουν.

Έτσι ο Σποκ είπε στον εαυτό του: «Οκ, δεν είμαι Βάλκαν, γι' αυτό οι Βάλκαν δε με θέλουν. Το αίμα μου δεν είναι γνήσιο κόκκινο γήινο αίμα. Είναι πράσινο. Και τα αυτιά μου... - ε, είναι προφανές ότι δεν είμαι άνθρωπος. Πρέπει να κοιτάξω τον εαυτό μου και όχι να με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα, που συνήθως δε με ξέρουν καν.

ΑΚΟΥΣΕ ΤΗ ΦΩΝΗ

Ο Σποκ αποφάσισε ότι θα ζήσει βάσει της δικής του αξίας και μοναδικότητας. Θα δρούσε με τέτοιο τρόπο, ώστε να νιώθει αυτός καλύτερα με τον εαυτό του. Αποφάσισε να ακούει τη φωνή μέσα του και όχι τους ανθρώπους γύρω του.

Αντικατέστησε την ιδέα του να είναι αρεστός με την ιδέα του να νιώθει πλήρης. Αντί να τον νοιάζει να είναι δημοφιλής, άρχισε να τον ενδιαφέρει να γίνει ευφυής. Και αντί να θέλει να γίνει ισχυρός, ήθελε να γίνει χρήσιμος.

Είπε στον εαυτό του: «Δε θα αρέσω σε όλους. Αλλά θα υπάρχουν εκείνοι που θα με δέχονται γι' αυτό που είμαι. Θα εξελιχθώ σε τέτοιο σημείο υπεροχής και ευφυΐας που θα μπορώ να αντιμετωπίσω κάθε πρόβλημα και κρίση. Θα γίνω κυρίαρχος των ικανοτήτων και της καριέρας μου. Άνθρωποι όλων των φυλών θα με χρειάζονται και δε θα μπορούν χωρίς εμένα». Και αυτό ακριβώς έκανε. Όταν τον βλέπω να στέκεται εκεί, στο διαστημόπλοιο Έντερπραϊζ και να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο και ζητήματα ζωής και θανάτου τόσο ψύχραιμα και με τόση ευφυΐα, είμαι σίγουρος ότι έκανε το σωστό.


ΑΚΟΥ

 

Λόγια αγάπης και σοφίας από τον Σποκ

 

Ελλάδα
9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
Πολύ όμορφη απάντηση και συγκινητικό το γεγονός ότι ο ίδιος ο ηθοποιός την έστειλε, τώρα τον συμπαθώ πιο πολύ!Πάντως οι φωτογραφίες που δείχνετε του περιοδικού μου κάνουν πιο πολύ για 1968 παρά για 1998 που γράφετε στο κείμενο, μήπως είναι λάθος;
εγώ το βλέπω σα μια αληθινή διαπίστωση -όχι προκατάληψη. η τέχνη μας είναι πολλά επίπεδα κάτω. οι ηθοποιοί μας προτιμάν να εμφανίζονται σε πρωινάδικα και να μεταφέρουν στα ελληνικά ξένες κατινίστικες κωμωδίες. λίγο αν κάνεις να διαβάσεις μια συνέντευξη κάποιου απ' αυτούς, θα δεις περι ποίου βεληνεκούς τενεκέ μιλάμε.
Κατά πού πέφτει η Πειραιώς 260, το Θέατρο της οδού Κυκλάδων, το Θέατρο Τέχνης ή το Εθνικό Θέατρο; Πόσο έχουν μεσάνυχτα κάποιοι για το ποιοι είναι οι Έλληνες ηθοποιοί, επειδή δεν βλέπουν τίποτα άλλο από τηλεόραση ή Σεφερλή... Παρά την κρίση, η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα με τα περισσότερα θέατρα στην Ευρώπη. Πολλά από αυτά στέκουν στο ύψος των καλύτερων ξένων θεάτρων. Το... βεληνεκές ορισμένων "τενεκέδων" που βλέπουν μόνο πρωϊνάδικα με ηθοποιούς επιπέδου Μενεγάκη και Στεφανίδου δεν αποτελεί αντικειμενικό μέτρο... Αφορά μόνο τη δική τους μυωπία και ημιμάθεια.