Κάθε άνθρωπος έχει τις άμυνές του για να επιβιώσει .Αφού λοιπόν με αυτόν το τρόπο δεν πληγώνεσαι ή νιώθεις καλύτερα είναι δικαίωμά σου να κάνεις ότι θέλεις .Και όντως μπροστά στον θάνατο όλα μπουρδες είναι .
11.1.2018 | 17:02
Μια μέρα ξύπνησα
και όλα ήταν αλλιώς. Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε έγινε αυτό, ούτε γιατί. Πρέπει να ήμουν 16 ή 17.Απλά ξύπνησα το πρωί και όλα ήταν διαφορετικά. Δεν μου αρέσει κάποιος σαν άνθρωπος; Δεν ασχολούμαι. Με αδικεί κάποιος; Σκασίλα μου. Με πλήγωσε κάποιος; Γίνομαι καπνός. Εκείνο το πρωί φοβήθηκα το θάνατο, σκέφτηκα το θάνατο για πρώτη φορά σοβαρά. Αυτό θυμάμαι μόνο. Και κατάλαβα ότι ο χρόνος είναι πολύ λίγος. Και ύψωσα τείχη ώστε να μπαίνουν μόνο αυτοί που θέλω.Σχεδόν 15 χρόνια μετά και λίγα έχουν αλλάξει. Κάποτε κάποια "φίλη" μου είχε πει ότι θα είμαι δυστυχισμένη κι ότι δεν έχω ψυχή. Δεν της έκανα τη χάρη.
2
