ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για σας ειμαι 22 ετων ολα ξεκινησαν απο μικρη ηλικια οι γονεις τσακωνοντουσαν συνεχεια ο πατερας μου μα βαραγε απο μικρο εμενα και τον αδερφο μου υπυρχε απο οσο μας θυμαμαι καθεμερα ενταση στο σπιτι εχω μισεισει αυτον τον ανθρωπο οσο οποιονδηποτε αλλο στη ζωη μου ... μας εκανε πολλα γενικα ξεσπουσε πανω μας μας εβριζε μας κατηγορουσε προβληματα με τη δουλεια βλεπετε .....ολα αυτα ειναν συνηθεια μεσα στο σπιτι τσακωμει ξυλο και τα σχετικα μεχρι και το λυκειο στο σχολειο με λεγαν gay επειδη δεν ειχα μια δυνατη αντρικη φιγουρα εγω το αρνιεμαι μεχρι και τωρα μεχρι και οι γονεις ου με εχουν αποκαλεσει σε τσακωμο και ο αδερφος μου ολοι με χτυπαγαν εκει που ποναω φλους δεν εχω ειχα μονο κοριτσια αλλα ηθελα πραγματικα και φιλους αγορια φιλικα παντατωρα δεν εχω φιλους επειδη απομακρυνθηκαμε με το καιρο και ειμαι μονος δουλευω καπου και εχω τσακωθει στη δουλεια δεν μουαρεσει αλλα οι γονεις μου με πιεζουν να μην την αφησω γιατι δεν θα βρω αλλη με αποτελεσμα να ψαχνω ανδρες να περναω καλα μαζι τοους ξεσπουσα εκει δεν το αποδεχομαι οτι ειμαι γκει δε θελω να μαι δεν μπορω να το αποφυγω ομως η καθημερινοτητα μου ειναι δουλεια σπιτι κλεισμενος στο δωματιο χαλαω λεφτα ασκοπα ψαχνω γκει ατομα δεν εχω φιλους καθολου και γινονται που και που λιγοι τσακωμοι σπιτι μου πολυ περιληπτικα αυτα εχω πεσει σε καθλιψη νομιζωω στιρηγμα δεν υπαρχει απο κανεναν ανυπομωνω να φυγω να παω στρατο αλλα αν με καταλαβουν εκει τι θα κανω το σκεφτομαι συνεχεια αυτο για κοπελα συζητηση? προσπαθησα αλλα τιποτα δεν εχω ζωη δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα σκεφτομαι πιο ειναι το νοημα για να ζω δεν εχω τασεις αυτοκτωνιας απλα νιωθω και ειμαι πολυ μονος δεν ξερω τι να κανω στη ζωη μου ...οι γονεις μου λενε πως αποφασιζουμε εμεις για σενα ζεις μαζι μας εμεις σε ταιζουμε ειμαι σε απογνωση πια ..... βοηθεια.