ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συμφωνώ πως εσύ δε μπορείς να κάνεις τίποτα για να τη βοηθησεις... Απ ο τι βλέπω τα τραύματα απο την οικογένειά της αποτυπώθηκαν στην χειρότερη φαση της ζωής της που είναι η εφηβεία και είμαι σχεδον σίγουρη πως το πρόβλημα είναι οι γονείς της φίλης σου και η προβληματική τους σχεση.. Δε λείπει και ένας χαρακτήρας παρορμητικός όπως η φιλη σου, που δε θέλει να δει θετικά τη συμπεριφορά των γονιών της, που της προκαλούν πόνο και άσχημα συναισθήματα ( για αυτο και δε θέλει τα συναισθήματα, είναι πολυ ευαίσθητη και αυτο είναι μια μορφή άμυνας σε συνδυασμό με την εφηβεία που περνάει) αλλά θέλει να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Στην προσπάθειά της να επιβληθεί στα συναισθήματά της, τελικά δεν το καταφέρνει επειδή φοβάται αυτά τα συναισθήματα και μισεί την ευαισθησία της οποτε το μονο που της μένει είναι να επιβληθεί πανω στην ζωή της.. Κάνει ο τι θέλει και δεν ακούει κανένα επειδή προσπαθει με κάθε τροπο να επιβληθεί στη ζωή της και αυτο το κάνει με τις λάθος αποφάσεις (αλκοόλ, αντιδραστικότητα κλπ). Όσο πιο παρατραβηγμενη είναι μια απόφασή της απο τους άλλους, αλλο τόσο αυτή θα συνεχισει να την επιλεγεί και να νιώθει αυτοπεποίθηση επειδή μπορεί και την υποστηρίζει γενναία και αρα νομιζει οτι κυριαρχεί πανω στη ζωή της. Απ ο τι καταλαβες αγάπη μου οι άνθρωποι είναι πολύπλοκοι και δεν παίζει ρολο η ηλικία σε αυτό... Χαίρομαι που δεν την εκρινες απο αυτο που φαίνεται εξωτερικα γιατί είσαι ενα πολυ έξυπνο και συγκροτημένο παιδι και τώρα μάλιστα που καταλαβες λίγη απο την αλήθεια που κρύβει μεσα της η περίεργη συμπεριφορά της φιλη σου.. Αν έπρεπε να σε συμβουλεψω για κατι, θα ηταν να συνεχίσεις να είσαι ενα σπίτι για αυτήν όποτε σε χρειάζεται πραγματικά και να μην προσπαθείς να την συναιτησεις γιατί αντιδράει πιο πολυ.. Ετσι κι αλλιως πονάει τόσο πολυ που δε μπορεί να σου πει τιποτα απο αυτά που σου είπα εγω, ίσως και να μην καταλαβαίνει καν γιατί όλη αυτή η αναστάτωση μεσα της.. Εκτός απο το να είσαι σπίτι γι αυτήν και να την κάνεις με ήπιο τροπο να αρχίσει να αγαπάει τον εαυτό της και να μην τον φοβάται, θα σου έλεγα να προστατευτεις λιγο αλλά πιστεύω οτι σκέφτεσαι πολυ πιο βαθιά για αυτο σου τα είπα όλα αυτα... Να προσευχεσαι για αυτήν με την καρδιά σου και γιατί μονο αν το πιστεύεις θα αλλάξει και θα συνειδητοποιησει οτι δεν χρειάζεται να φοβάται τα συναισθήματα που την πονανε... Όταν την πιάσεις με καλη διαθεση, θύμισε της πώς είναι να περνάς καλά με τον πιο ομορφο καθαρό και παιδικό τροπο και η ψυχή της σιγά σιγά θα αρχίσει να θυμάται... Είσαι άξιο παιδι και μην αφήσεις τιποτα πέρα απο την αγαπη να μπει μεσα σου.. Καλημέρα αγάπη μου και καλό μάθημα μιας τώρα πιθανιλογω πως είσαι στο σχολείο και αντί για τα μαθήματα σκέφτεσαι τη φιλη σου... Μην φοβάσαι τιποτα, :)

ΕΣΥ δε μπορεις να κάνεις τίποτε. Οι γονεις της μόνο. Να αποφεύγεις τις παρέες της, αλλά μην απαρνείσαι την ίδια. Και μην την κρίνεις. Όταν σε χρειάζεται, να είσαι δίπλα της.

Να μιλήσεις οπωσδήποτε με τους γονείς της, να μαθουν ακριβώς τι κάνει, να της μαζέψουν αμέσως τα λουριά, κι αν δεν τα καταφέρνουν, να απευθυνθούν σε κάποιο ψυχολογο, κάποια δομή οικογενειακής βοήθειας κλπ, πριν είναι πολύ αργά Η εφηβεία είναι δύσκολη και απότομη και πολλες φορές οι γονείς τα χάνουν, γι αυτο φαίνεται σαν να μην κάνουν τίποτα. Δεν ξέρουν τι να κάνουν. Μη ντρέπεσαι. Ειναι υποχρέωση σου.

για την ηλικια σου σκεφτεσαι πολυ συγκροτημενα κ σωστα.μ'αρεσει που ενδιαφερεσαι για την κολλητη σου και θελεις να την βοηθησεις.το κακο ειναι οτι αυτη δεν νοιαζεται κ δεν την ενδιαφερει για αυτην,δεν καταλαβαινει τι κανει.νομιζει οτι κανει κατι σημαντικο ενω ουσιαστικα κανει ενα τιποτα.θεωρω πως εκανες οτι περνα απτο χερι σου να βοηθησεις..μιλησες εξηγησες,αλλα η αλλη δεν χαμπαριαζει.μην ασχολεισαι αλλο φυγε κ μην κοιτας πισω.