ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθόμουν μόνος σε ένα παγκάκι με ένα κενό βλέμμα και κάπνιζα. Ερχεται από το πουθένα μια κοπελίτσα με πανέμορφο μουτράκι κάθεται δίπλα μου και μου λέει ''Έχεις τσιγάρο?''. Bγάζω ένα και το ανάβω... Το παιρνει και μου λέει ''Ευχαριστώ αλλά δεν καπνίζω, περιμένω το λεωφορείο που ερχεται αρκετα μετα βαριομουν και ειπα να στην πέσω''. Αρχισα να γελάω... Μιλάγαμε και ήταν πολύ γλυκιά, είχε εναν αυθορμητισμό άλλο πραγμα ενώ ταυτόχρονα κοκκίνιζε . Σε κάποια φάση μου λέει ''Ρε το πάμε εντελώς λάθος, ο αντρας πρεπει να ειναι ο κυνηγός, σηκω από το παγκακι και έλα να με πλησιάσεις εσύ από την αρχή''. Το εκανα και μετά το επαιζε ξινή και θιγμενη, είχα πεθάνει στο γελιο. Μια παιδική αθωότητα και ενα μελαγχολικο βλεμμα οπως το δικό μου. Σε κοιταγε με τόση ευγενεια και αγαπη και ας σε ηξερε τόσο λίγο. Ανυπομωνω να την δω ξανα κάτι μου λέει ότι θα τα πάμε υπέροχα.