ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τα πέντε μου, όνειρο μου ήταν να γίνω γιατρός. Και προσπαθούσα, πάλευα σε όλη μου την μικρή ύπαρξη να είμαι καλύτερη από όλους και από όλα, να είμαι συνεχώς πρώτη. Και φυσικά, οι γονείς μου επικροτούσαν τις προσπάθειες μου, τους πόθους μου. Μέχρι που στα 10 μου αποφάσισα ότι τα μαθηματικά δεν με γέμιζαν και θέλησα να τα αφήσω για να ασχοληθώ με το νέο πάθος μου, την αστροφυσική. Φαντάζεστε τι χαμός έγινε όταν εγώ, που ήμουν με διαφορά πρώτη στην τάξη, που υπήρξα αντιπρόσωπος της μαθηματικής ελληνικής εταιρείας να παρατάω τα μαθηματικά; Γλέντια, όχι αστεία. Αυτή ήταν η μεγάλη μου ''σύγκρουση'' με τα κοντινά συγγενικά μου πρόσωπα, που χαράμιζα το ταλέντο μου γιατί έτσι μου ήρθε. Και μεταξύ μας τώρα, δεν το μετανιώνω. Συνεχίζοντας, έφτασα τώρα στην τρίτη λυκείου να συνεχίζω να θέλω να περάσω στην ιατρική σχολή. Πάλι επικρατεί όμως ένα δράμα, περί του τι θα κάνω μετά. Υποθέτοντας ότι περνάω, στόχος μου είναι να τελειώσω, να πάρω ειδικότητα στο εξωτερικό και να φύγω για μια μη κερδοσκοπική οργάνωση, τους γιατρούς χωρίς σύνορα. Έλα όμως που ο μπαμπάς μου, που είναι χειρούργος έχει τρελαθεί και δεν θέλει με τίποτα να το κάνω, διότι χαραμίζω τις ικανότητες μου. Τι να κάνω...;