Διάβασε το σχόλιό μου σε προηγούμενη εξομολόγηση http://www.lifo.gr/confessions/view/330802#commentsΚι εσύ με τη σειρά σου, παρόμοιο ζήτημα έχεις. Κάθεσαι να βρεις τι φταίει και κατηγορείς τον εαυτό σου. Ε, απλά αποδέξου ότι έτσι είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή, απόλαυσέ την χωρίς τύψεις κι ενοχές. Και τι έγινε αν πήγες σε αυτή την πόλη επειδή έκανες μία επιλογή; Σου υποσχέθηκε κανένας, το σύμπαν, ότι αν είχες πάει αλλού θα πέρναγες καλύτερα; Στο χρωστάει κανένας νομίζεις; Η οπτική σου γωνία είναι τέτοια που αντιλαμβάνεσαι μόνο τα κακά αυτής της κατάστασης, τα απομονώνεις, τα μεγαλοποιείς, αντί να βλέπεις τις ευκαιρίες μπροστά σου.Όταν θα κάτσεις να αποδεχτείς ότι έτσι είναι η κατάσταση, δεν φταίει κανένας, κι όπου αλλού να πήγαινες δεν σημαίνει ότι θα ήσουν καλύτερα, τότε θα μπορέσεις να την δεις με την οπτική γωνία του ανθρώπου που βλέπει ευκαιρίες μπροστά του και όχι εμπόδια.
22.1.2018 | 23:04
Νιώθω εγκλωβισμένη.
Απο που να ξεκινήσω είμαι σε μια σχολή που επέλεξα εγώ αλλά ξαφνικά νιώθω ότι δεν με γεμίζει.Έχω πελαγώσει με την εξεταστική γιατί δεν διάβαζα σε όλο το εξάμηνο και τώρα τρέχω και δεν φτάνω. Επέλεξα αυτή την πόλη για να είμαι μαζί με αυτόν που μου άρεσε ,με τον οποίο βγήκαμε μια δυο φορές και μετά εξαφανίστηκε.Και ακόμα δεν ξέρω το γιατί. Τα άτομα που γνώρισα στην σχολή δεν τους αρέσει να βγαίνουν με αποτέλεσμα έξοδος μου να είναι η σχολή και να συναντιόμαστε συνέχεια σπίτι μου.Δεν ξέρω τι να κάνω ζω μια ζωή που δεν μου αρέσει την οποία όμως εγώ έφτιαξα έτσι.Δεν αντέχω άλλο πως τα έχω κάνει ετσι...
1
