ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σάββατο βράδυ και απόψε, πολύς κόσμος θα βγει με το ταίρι του, με κανέναν φίλο/φίλη του, θα πάνε σε καμία καφετέρια, σε κλάμπ, ή απλώς θα κάτσουν στο παγκάκι αγκαλιά τα ζευγαρακια και θα ζουν το όμορφο αυτό συναίσθημα που προσφέρει ο έρωτας! Υπάρχει όμως και η κατηγορία των ανθρώπων, στην οποία ανήκω και εγω, όπου σήμερα όπως και τα περισσότερα Σάββατα θα κάτσουν μέσα στο σπίτι, μπροστά από μια οθόνη, κάνοντας είτε σερφαρισμα στο facebook, στο instagram, στο twitter, είτε σε οποιαδήποτε άλλο σάιτ του ιντερνέτ, άλλοι από επιλογή τους και άλλοι λόγο του ότι δεν έχουν βρει το κατάλληλο άνθρωπο, σύντροφο (όπως και εγώ) ώστε να κλείσουν την οθόνη του υπολογιστή ή της τηλεόρασης και να βγουν έξω να διασκεδάσουν! Όσοι όμως αποφασίσετε να περάσετε το βράδυ σας εδώ μέσα διαβάζοντας διάφορες εξομολογήσεις θα σας κρατήσω συντροφιά, αλλά θα σας κάνω και ερωτήσεις! Αρχίζω με μια ερώτηση, Πόσοι από εσάς έχουν αναμνήσεις από τα πολύ παιδικά τους χρόνια, ακόμα και από το νηπιαγωγείο;;Και ποιες είναι αυτές;; Γιατί εγώ έχω αναμνήσεις, και θα αναφέρω τουλάχιστον δύο που της θυμάμαι καλά! 1) Ήταν μια μέρα που πεδευομουνα να βάλω μια κόκκινη μάλλινη μπλούζα και η δασκάλα δεν με βοηθούσε λέγοντας μου ότι πρέπει πια να μάθω μόνος μου και ότι έχω μεγαλώσει! 2) Καθόμουνα μόνος μου δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο και κοιτούσα το προσωπάκι μου μέσα από τής μπάλες Χριστουγέννων! Ωραίες εποχές αθωότητας! Φτάνοντας λοιπόν τώρα στο δημοτικό θυμάμαι των εαυτό μου, Πείτε μου και εσείς αναμνήσεις σας από τα χρόνια του δημοτικού! Λοιπόν όπως έλεγα, θυμάμαι τον εαυτό μου είδη από την πρώτη μέρα, πολύ ντροπαλό, πολύ αγχομενο! Με καλούς βαθμούς στην πρώτη τάξη αλλά πολύ πεσμένους στην δευτέρα και έπειτα! Θυμάμαι τώρα κυριος στην πέμπτη δημοτικού ότι είχα το γνωστό πρόβλημα γνωστό στις μέρες μας ως μπουλινγκ! Έφταιγε μάλλον που ήμουν πολύ συνεσταλμένο σαν παιδί και ακόμα είμαι! Θυμάμαι χαρακτηριστικά που κρατούσαν φτυάρια και κάνανε πως έσκαβαν και έλεγαν ότι θα με θάψουν! Πιο πολύ ήταν ψυχολογικό μπουλινγκ και λιγότερο ή καθόλου σωματικό! Έκανα και εγώ της ζαβολιες μου πάντως, κυριος στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού, πειράζοντας τον δάσκαλο, μάλιστα μια φορά έβαλα κουκουνάρι στην εξάτμιση του αυτοκινήτου του, και όταν με έπιασε μου είπε πως πήρε την αστυνομία και αύριο θα έρθουν να με συλλάβουν και εγώ φοβόμουν! Στο γυμνάσιο δεν είχα κάποιες αναμνήσεις σημαντικές, είχα προβλήματα στην γραφή, ορθογραφικά λάθη και πολλές μουτζουρες αλλά και πολύ ντροπαλός, συνεσταλμένος! Εμπειρίες από εσάς;; Στο λύκειο πάλι, με κοροιδευανε, και εγώ έκανα πως δεν τρέχει τίποτα, ότι δεν με πειράζει και περάσανε τα χρόνια και έφτασα ποια στην ηλικία των τριάντα φεύγα και με έχει φάει η μοναξιά, πολύ θα ήθελα μια σύντροφο, αλλά δεν έχω την δύναμη, το θάρρος να πλησιάσω μια κοπέλα, είμαι άνθρωπος με χαμηλή αυτοεκτίμηση! Επίσης κάτι που ξέχασα και τελειώνω με αυτό είναι ότι έχω δεχτεί μπουλινγκ και στο εργασιακό περιβάλλον! Κάτι που με έχει επηρεάσει στην ζωή μου, με λίγα λόγια μια ζωή ήμουν ο σάκος του μποξ! Πάντως έχω λάβει και αγάπη από το οικογενειακό περιβάλλον, δεν έχω παραπονο, και από παιδικές φατσούλες!! Καλό βράδυ, καλή συνέχεια!