ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λίγο μετά τα τριάντα κι οι δυο, εκείνος χωρισμένος από τα 27 του με δυο μικρά παιδιά. Εξαιρετική χημεία μεταξύ μας από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας.Μου αποκάλυψε ήδη τα αισθήματά του και νιώθω τα ίδια κι εγώ, αλλά με τρέναρε απ' το να του το πω μια κουβέντα της κολλητής μου: "η σχέση κάποιου που έχει παιδιά με κάποια που δε πολυγουστάρει να κάνει ούτε καν δικά της, ίσως και να μην εξελιχθεί τόσο καλά όταν κατακαθίσουν τα πρώτα μέλια. Π.χ. θα μπορούσε ένας που τρώει κρέας να τα φτιάξει με έναν βίγκαν αν έβλεπε ότι σε όλα τα υπόλοιπα ταίριαζαν πολύ, αλλά κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα προέκυπταν κι οι γκρίνιες τύπου "πάντα βάζει προτεραιότητα την υγιεινή της διατροφή κι οι δικές μου ανάγκες έρχονται πάντα τελευταίες κι αν χωρέσουν στο πρόγραμμα" ή "δεν έχουμε πάει ποτέ να φάμε έξω χωρίς να είναι παρόντες οι μπριζόλες και τα κοψίδια του". "Της είπα πως μου φάνηκε κάπως ατυχές το παράδειγμά της και μου απάντησε πως δυο άνθρωποι με διαφορετικές υποχρεώσεις και τρόπο ζωής δεν είναι μεν αδύνατο να τα βρουν και να συνυπάρξουν σε σχέση, είναι όμως πάρα πολύ δύσκολο.Τώρα πλέον νιώθω κάπως διχασμένη. Απ' τη μια μιλάει το συναίσθημα και μου λέει "τον θες, σε θέλει, ταιριάζετε πολύ, μην αφήνεις την ευκαιρία να πάει χαμένη γιατί δε συμβαίνουν συχνά αυτά στη ζωή(άσε που όσο μεγαλώνεις τόσο πιο δύσκολο θα είναι να βρεις κάποιον εντελώς ελεύθερο όπως εσύ οπότε τι πειράζει που ο άνθρωπος έχει και παιδιά)" κι απ' την άλλη έχω στο μυαλό μου τα λόγια της φίλης μου για το πόσο αταίριαστοι είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε διαφορετικές φάσεις στη ζωή τους και πόσο δύσκολη θα αποδειχθεί στη συνέχεια η συνύπαρξή τους.Έχετε εσείς κάποια αντίστοιχη εμπειρία έστω να μου εκφράσετε μια δεύτερη γνώμη; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.