ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι εγω που εγραψα χτες την εξομολογηση "πιο ωραιος απο μένα". Σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας, εχετε δικιο... εχω τρομερο θεμα ανασφαλειας κ παιζει να εχω και διπολικη διαταραχη...καποτε ημουν πολυ ομορφη,μετα ομως περασα μια ακμη που μου αφησε καποια σημαδια και δε σκεφτομαι ολη τη μερα τιποτα αλλο παρα αυτο. Εκεινος ειναι κουκλος, αντικειμενικα θεός κ ντρεπομαι που ειμαι υποδεεστερη-αντικειμενικα- από εκεινον. Προσπαθησα να τον κοψω πολλες φορες, μα εκεινος επεμενε παντα κ γυριζα πισω. Τον μπλοκαρα αλλες ποσες κ εβρισκε τροπο να ξαναεπικοινωνησει. Παντα του ελεγα μια ασχετη δικαιολογια για το οτι θελω να τελειωσουμε αν κ πιστευω οτι απο καποιες μπηχτες μου καταλαβε τον πραγματικο λογο γιατι μου τονιζε συνεχεια ποσο ομορφη ειμαι κτλ. Εγω ομως ρε παιδια δε μπορω να κρυβω συνεχως το προσωπό μου με τα μαλλια επειδη εκεινος ειναι αψεγαδιαστος, ουτε να τα βαλω με τις χιλιαδες που τον ακολουθουν στο ινσταγκραμ. Σκεφτομαι οτι κ η πρωην του ειναι θεά... Νομιζω οτι εκανα το σωστο... Κι εκεινος μαλλον το πηρε αποφαση. Απο χτες που τον μπλοκαρα παλι απο παντου δεν εχει επικοινωνησει απο καποιο αλλο μεσο. Με ποναει, αλλα εχω πονεσει τοσο στη ζωη μου , που δε θα αντεχα μελλοντικη του απορριψη. Τωρα τον απερριψα εγω. Κοιτώ συνεχώς μηπως στειλει από καπου καποιο μηνυμα, κι απ την αλλη λεω καλύτερα... πολυ καλύτερα.. Ειναι η αληθεια μου αυτη, λυπαμαι που ειχα τοσα δεν ταυτιζομαι κι ευχομαι να μην ερθετε ποτε στη δικη μου θεση γιατι πιστεψτε με την ωρα που ελεγα τελος, πονουσε πολυ... και ποναει ακομα...