ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχω μια ομορφη σχεση εδω και δυο χρονια . ειναι απο αυτες τις σχεσεις π λεμε οτι συμβαινουν μια φορα στη ζωη και δε προκειται να μας ξανα συμβουν ποτε. αυτες π βλεπουμε στο σινεμα και λεμε μακαρι να υπαρξουμε τοσο τυχερες και να βρουμε εναν τετοιο ανθρωπο .....ολα καλα....αλλα,...στο ερωτικο κομματι δε ειναι το ηφαιστειο π λεμε νιωθω οτι το κανω απλα για να τ κανω νιωθω ελαχιστα πραγματα σ αυτο το κομματι δε νιωθω ανατριχιλα δε νιωθω να σ καιγεται ολο τ κορμι απο ποθο δε νιωθω σχεδον τιποτα πιο πολυ θελω να με παρει αγκαλια να κοιμηθουμε παρα να κανουμε κατι το ερωτικο . αλλα δε ειναι αυτο που με ενοχλει ( αν και αναρωτιεμαι αφου τ πιστευω οτι βρηκα τον ανθρωπο μ ειιναι δυνατον να ειναι αυτο σημαντικο κομματι να αναρωτιεσαι αν ειναι τελικα αυτο που ψαχνεις?) το τελευταιο διαστημα εχουν συμβει πολλες αλλαγες στη ζωη μ και σκεφτομαι οτι θελω να μεινω μονη μ εχω αρχισει και νιωθω οτι χανω τον ευατο μ δε ξερω που παταω και που βρισκομαι ενω ηξερα τι ηθελα τωρα παλι νιωθω στα χαμενα .. αλλα δε θελω να τον χασω . τελικα οταν μας συμβαινει κατι καλο μονη μας το καταστρεφουμε ? εχουμε μαθει στην απελπισια και στη θλιψη τοσο πολυ που δε μπορουμε να δεχτουμε κατι ομορφο που μας συμβαινει?? πως επιτελους θα βαλω τα πραγματα σε μια σειρα?? θα ταν πιο συνετο να χωρισω ?? για να βρω τον ευατο μ? θελω τ γνωμη σας!!