ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: η αλήθεια όπως είναι

Στο σημερινό «Α μπα»: η αλήθεια όπως είναι Facebook Twitter
69

__________________

1.

 

Πιστευεις πως σε ολες τις σχεσεις παντα ο ενας θελει πιο πολυ; ειμαι σε σχεση που ειναι ολοφανερο πως τον θελω πιο πολυ. Εκενος δειχνει να με αγαπαει αλλα χωρις τη σπιθα του ερωτα, χωρις την ανησυχια μηπως με χασει, χωρις διεκδικηση... Σε μια παλιοτερη απαντηση σου ειχες πει πως οποιος ειναι καλα στη σχεση του προτιμα να καταπιει ενα κουβα σπασμενα γυαλια παρα να ψαχτει γυρω γυρω για κατι νεο. Εγω θα τον καταπινα τον κουβα, εκεινος οχι. Με ολους ετσι ειναι;
- Α και σου γραφω στο τρενο


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όποια και να είναι η ερώτηση περί σχέσεων, δεν υπάρχει «πάντα» και «όλοι». Αν κάτι δεν σου αρέσει σε αυτό που έχεις, άκου τον εαυτό σου, μην ψάχνεις δικαιολογία ότι έτσι κάνουν όλοι. Μπορεί να μην υπάρχει εκατό τοις εκατό ισοτιμία (ή μπορεί και να υπάρχει. Ξέρουμε όλες τις σχέσεις από μέσα;), μπορεί η ανισότητα που περιγράφεις να είναι κοινή, οπότε; Θα σταματήσεις να νιώθεις ανεπαρκής αν η διπλανή σου πει ότι κι αυτή νιώθει ανεπαρκής στη σχέση της, ή θα το χρησιμοποιήσεις για να μην κάνεις τίποτα;


Μερικές φορές βέβαια δεν γίνεται να κάνεις τίποτα γιατί είναι αυτό που είναι: εσύ καίγεσαι, αυτός, όχι. Δεν είναι κάτι καταδικαστικό, όχι απαραίτητα. Πρόβλημα γίνεται αν αρχίσει να σε απασχολεί τόσο πολύ πώς θα γίνει να σε θέλει περισσότερο από σένα ώστε να ξεχάσεις αν όντως σου αρέσει αυτός, ως άνθρωπος, και όχι ως έπαθλο.


__________________
2.

Αγαπημένη μου Α,μπα,
Γράφω και ξαναγράφω την συγκεκριμένη ερώτηση ελπίζω όταν επιτέλους στην έχω στείλει να βγάζει νόημα. Με τον φίλο μου ζούμε μαζί εδώ και 3 χρόνια. Τους τελευταίους 6 μήνες έχουμε ξεκινήσει να συζητούμε για τον μέλλον μας και ευτυχώς έχουμε την τύχη να θέλουμε τα ίδια πράγματα. Αποφασίσαμε μέχρι και ημερομηνία γάμου (μάλλον μήνα και χρονολογία συγκεκριμένα). Ο γάμος δεν είναι κάτι που πάντα ονειρευόμουνα ή σκεφτόμουνα, είναι απλά το επόμενο στάδιο στη ζωή μας και την σχέση μας και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό. Λογικό επόμενο ήταν να συζητήσουμε το δακτυλίδι. Στην αρχή του είπα ούτε να σκεφτεί να πάει να δώσει ένα(?) ή δύο (?) μισθούς ή ξέρω γω τώρα τι είναι το νόρμαλ για ένα άντρα να ξοδέψει σε αυτό το κόσμημα. Δεν έχουμε και τα καλύτερα οικονομικά αυτή τη στιγμή και δεν πρόκειται να δεχτώ να ξοδευτούμε για ένα δακτυλίδι. Μετά το ξανασκέφτηκα και του λέω, κοίτα αυτό το δακτυλίδι με αυτό που αντιπροσωπεύει θα το φορώ εγώ, ας ελπίσουμε για πολλά χρόνια ακόμη, προτείνω να το αγοράσουμε μαζί (δηλαδή να μοιραστούμε τα έξοδα και να πάμε να το διαλέξουμε μαζί) για να πάρω κάτι που μ'αρέσει (μικρο, διακριτικότατο, σχεδόν να μην φαίνεται). Μου είπε θα το σκεφτεί. Μετά μου κατεβαίνει άλλη ιδέα και προτείνω να ξεχάσουμε το δακτυλίδι και να πάμε ένα ωραίο ταξίδι, που τόσο χρειαζόμαστε και οι δύο. Αλλά ο φίλος μου δεν μπορεί να δεχτεί την απώλεια του δακτυλιδιού. Τι άντρας είναι άμα δεν μπορεί να μου πάρει δακτυλίδι? 'Αμα θα ρωτάνε που είναι το δακτυλίδι τι θα λέμε? Τι θα πει ο κόσμος (που καρφί δεν του καίγεται για εμάς)?! Δεν το θέλω το δακτυλίδι. Το σκέφτομαι εδώ και βδομάδες, έψαξα την ιστορία του δακτυλιδιού, δεν μου άρεσε, ήταν αυτό ακριβώς που υποψιαζόμουνα. Γιατί εγώ να κυκλοφορώ με το δακτυλίδι ότι είμαι 'πιασμένη' και αυτός τίποτα? Με ενοχλεί η σκέψη δεν το θέλω. Ο ίδιος όμως διαφωνεί. Θέλει να μου πάρει. Δεν μπορώ να το δω ρομαντικά όσο και αν προσπαθώ. Ελπίζω ότι θα ξεχαστεί η κουβέντα και θα έρθει η μέρα του γάμου και απλά θα βάλουμε τις βέρες μας και θα είμαστε και οι δύο μια χαρά. Αλλά αν έρθει μια μέρα με δακτυλίδι τι να κάνω? Το έχω σκεφτεί πολύ, και μετά από το κατεβατό που έγραψα σκέφτομαι ότι μάλλον θα πρέπει να το βάλω, επειδή τον αγαπώ και δεν θέλω να τον πληγώσω, ούτε να υποτιμήσω τον κόπο του. Τι νομίζετε?
- Carrie Β. (αν θυμάμαι σωστά δεν είχε βάλει δακτυλίδι ούτε αυτή)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έβαλε, αυτό εδώ, με δέκα χιλιάδες είναι δικό σου.

Νομίζουμε ότι είναι δική σου απόφαση, που πήρες ήδη, και για μένα δεν είναι η πιο σημαντική που παίρνεις σε έναν γάμο. Καταλαβαίνω την αντίθεση σου στην ιστορία του πράγματος, αλλά η ιστορία έχει αλλάξει. Το δαχτυλίδι είναι ένα σύμβολο για κάτι που έχεις κάνει με τη θέληση σου. Θα είχε διαφορά για μένα αν αυτός δεν ήθελε να φοράει τη βέρα, ενώ εσύ φορούσες τα δαχτυλίδια σου. Τώρα θα είσαστε και οι δυο «πιασμένοι».

 

__________________
3.

Αγαπητή Α μπα,

Έχω πολύ κόσμο που μιλάμε αποκλειστικά online για μεγάλο διάστημα λόγω απόστασης ή καταστάσεων. Τελευταία παρατηρώ πως εκεί που συζητάμε στο messenger ξαφνικά απλά σταματάνε να μου απαντάνε. Έχω ρωτήσει κάτι και στην καλύτερη μου απαντάνε μετά από μια βδομάδα ή και καθόλου. Απλά ξεκινάνε νέα συζήτηση. Μου έστειλε μια φίλη χθες, της απάντησα και ακόμα δεν μου έχει απαντήσει... Με πληγώνει αυτή η αδιαφορία και καταλήγω να τους κάνω τα ίδια

Εφόσον δεν θέλουν να μιλάμε γιατί μου ξαναστέλνουν?

-Ghosting in friendships is a thing?


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αχ, δεν μου αρέσει αυτή η έκφραση, αλλά πραγματικά, πρέπει να το ξεπεράσεις. Δεν είναι τηλέφωνο το μέσεντζερ. Δεν ξέρεις τι συμβαίνει στη ζωή του άλλου τη στιγμή που σου γράφει. Μπορεί να είναι στο ντους και να τελείωσε ξαφνικά το ζεστό νερό, μπορεί να έφτασε στη στάση του και να κατέβηκε, μπορεί κάποιος να του έκλεψε το κινητό την ώρα που έγραφε. Μπορεί εκείνο το δευτερόλεπτο να απάντησε επιτέλους το αντικείμενο του πόθου που έψηνε τρεις μήνες και να έχασε τον κόσμο. Εντάξει, το ευγενικό είναι «έφτασα στην στάση μου, γεια» αλλά πραγματικά, από αυτά καταλαβαίνεις πόσο σε εκτιμούν και σε υπολογίζουν οι άλλοι; Σε «πληγώνει η αδιαφορία;» Πολύ δραματική δήλωση για ένα μέσο όπως αυτό. Επειδή δεν έκλεισαν την κουβέντα με συμβατικό τρόπο δεν σημαίνει ότι «δεν θέλουν να σου μιλάνε».


Το ίντερνετ δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι ο άλλος είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή. Δεν ισχύει. Δεν αναρωτιέσαι γιατί δεν παρεξηγούνται οι άλλοι «όταν καταλήγεις να κάνεις τα ίδια»; Μήπως επειδή δεν τρέχει και τίποτα;


Στο κάτω κάτω, έχεις δοκιμάσει να πεις τι σε ενοχλεί αντί να κάνεις «τα ίδια» και να στενοχωριέσαι επειδή κανείς δεν κατάλαβε ότι έκανες «τα ίδια;»

__________________
4.


Έχεις ποτέ αυτολογοκριθεί δίνοντας μια απάντηση; σκεπτόμενη π.χ. την κρατούσα άποψη, τις αντιδράσεις στα σχόλια, το ότι η άποψη εκφέρεται σε ένα δημόσιο μέσο; έχεις ποτέ θυμώσει και συγκρατηθεί για να μη γίνεις 'δυσάρεστη'; έχεις ποτέ φιλτράρει αυτό που θες να πεις φοβούμενη ότι θα εκληφθεί διαφορετικά από το ενδιαφερόμενο άτομο ή τους σχολιαστές;
Σκέφτομαι πως στην επικοινωνία έχει σημασία το μήνυμα. Άρα πέρα και δίπλα από την ειλικρίνεια, δεν πρέπει οι (κατάλληλες) λέξεις και ο τρόπος -δηλαδή τα μέσα- να μετρούν, να φιλτράρονται και να διαλέγονται προσεκτικά, ώστε η επικοινωνία να είναι επιτυχής; (να καταλάβει ο δέκτης εκείνο που πραγματικά θέλει να πει ο πομπός);
Σε απασχολεί; πώς το χειρίζεσαι;
- απορία


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσικά και αυτολογοκρίνομαι και φιλτράρω τις απαντήσεις, φυσικά και διαλέγω προσεκτικά τις λέξεις, τουλάχιστον οπωσδήποτε στους ανθρώπους που νιώθω ότι το χρειάζονται, γιατί μερικές φορές δεν ενδείκνυται αυτή η μέθοδος. Φυσικά και σκέφτομαι την κρατούσα άποψη, φυσικά και σκέφτομαι τις αντιδράσεις στα σχόλια, φυσικά και σκέφτομαι ότι η άποψη εκφέρεται σε ένα μέσο που έχει δημόσιο λόγο (δεν είναι δημόσιο, είναι όμως ιδιωτικό και δεν είναι δικό μου). Έχω θυμώσει πολλές φορές, όπως έχω γελάσει και διασκεδάσει και συγκινηθεί. Μολαταύτα, είμαι ειλικρινής.

 

Μπορείς να φιλτράρεις τα λόγια σου χωρίς να θυσιάζεις το μήνυμα. Η γλώσσα δίνει άπειρα εργαλεία, και ταυτόχρονα βασίζομαι στην οξύνοια των αναγνωστών όταν χρειάζεται να διαβάσουν πίσω από τις λέξεις.

__________________
5.

 

Αμπουλα μου να σου ζήσει η κορούλα σου . Μπαίνω στο ψητό . Ειμαι σε σχολη σε πόλη διαφορετική απο αυτή που μεγάλωσα και επι πτυχιο . Εχω μια συμφοιτητρια και κατα κάποιον τροπο πρώην φίλη ( ενα γεια το λεμε ) η οποία ξενοικιασε και διατυμπανίζει συνεχεια οτι τελειώνει απο την σχολη ενω εχει ακομα ενα έτος και τωρα από Ιανουάριο θα φυγει για Erasmus . Το προβλημα μου ειναι το εξής : ενω είχε να μου μιλήσει ενα χρόνο με θυμήθηκε τωρα που θέλει κάπου να μείνει !! Ήρθε στην εξεταστική του Σεπτεμβρίου μου είπε θα κάτσει 2 μερες και έκατσε 14 . Εγω έκανα οσο μπορούσα υπομονή γιατι εκτιμώ την φιλοξενία που ειχα απο τους γονείς της στο χωριο της που ειναι κοντά στην περιοχή που σπουδάζουμε ( ειναι κι αυτή απο την ίδια πόλη με εμένα ). Να σημειωθεί οτι στην κοπελα αυτή εχω σταθεί παρά πολυ ειδικά τον πρωτο χρόνο. Εγω δεν δεσμεύτηκα ποτε οτι οπότε θα με θυμάσαι ελα να μείνεις μαζι μου!(ειναι ανυπόφορη στη συγκατοικιση) . Γενικά δίνει σημασία σε κάποιον κυρίως αμα θέλει κατι απο αυτόν και δεν το αντέχω αυτο . Πως μπορεις να δείξεις σε κάποιον που δεν καταλαβαίνει οτι ειναι τραγικός ;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ευχαριστώ!

 

Δεν είναι δική σου δουλειά η διαπαιδαγώγηση της, ειδικά εφόσον δεν την θεωρείς καν φίλη σου. Τώρα που την πάτησες μια φορά με την φιλοξενία, κοίτα πώς θα γίνει να μην την ξαναπατήσεις. Αν δεν μπορείς να εξηγηθείς ότι δεν θέλεις φιλοξενούμενους για πολλές μέρες γιατί δεν αντέχεις κόσμο στο σπίτι σου, βρες άλλον τρόπο. Ρώτα πότε θα φύγει και πες της ότι πρέπει να φύγει τότε γιατί περιμένεις άλλους καλεσμένους, ή θέλεις να σηκώσεις τα χαλιά, ή θα κάνει απεντόμωση το κτίριο επειδή έχει ποντίκια, δεν ξέρω τι θα πεις. Αν δεν την αντέχεις καθόλου, πες της ότι πολύ θα ήθελες να την φιλοξενήσεις, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται – δεν χρειάζεται να εξηγήσεις γιατί. Γενικώς, λύσε το πρόβλημα που έχεις εσύ, όχι το πρόβλημα που έχει ο άλλος (ότι είναι «τραγικός»).


Το μήνυμα που θέλω να σου περάσω είναι ότι δεν γίνεται να ζεις την ζωή σου προσπαθώντας να κάνεις τους άλλους να καταλάβουν τι λάθος κάνουν, ενώ τους βοηθάς να κάνουν ακριβώς αυτό το λάθος. Δεν σου αρέσει κάποιος; Τελείωσε. Δεν χρειάζεται να πείσεις εμάς ή οποιονδήποτε άλλον για το πόσο δίκιο έχεις που δεν σου αρέσει.

 

__________________
6.


Αμπά...
Η Αννουλα με σύστησε σε σενα...
Εγώ μάλλον βαράω έρωτα με λάθος υποκειμενο αλλιώς δεν εξηγείται.
Είναι 1,5 χρόνος που τον ξέρω και τη μια παίρνει υπόσταση φίλου, την άλλη εραστή και meanwhile βρίσκεται μπερδεμένος να το διαχειριστεί.
Εγώ πάλι που μάλλον βαράω ο, τι σου είπα και παραπάνω, νιώθω κάτι να με συνδέει και μένω εκεί, τα μιλάω τα συναισθήματα μου αλλα εχω μείνει να περιμένω το τι τελικά εννοεί ο ποιητής με τις διάφορες μορφές σχέσης που υποστηρίζει χωρίς ωστόσο ποτέ να θέλει την ''σχέση" ή μια πιο συγκεκριμένη σχέση ως προς την επικοινωνία μιας και δεν διαβιωνουμε στην ίδια πόλη.
Ρίξε φως... σ' ευχαριστώ.
- Η φίλη της Άννας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν δεν μεσολαβούσε η Αννούλα, δεν θα σου απαντούσα, αν και δεν είμαι καν σίγουρη και για ποια Άννα μιλάμε. Τι να σου απαντήσω βρε παιδί μου; Τι φως να ρίξω; Τον θέλεις περισσότερο από όσο σε θέλει. Υπάρχει πιο κλασική και πιο παλιά ιστορία από αυτή; Οι διάφορες μορφές σχέσεων είναι ο τρόπος σου να σου πει ότι δεν θέλει να τα φτιάξει μαζί σου. Κατά πάσα πιθανότητα θέλει αυτό που έχει τώρα, γιατί αν δεν το ήθελε ούτε αυτό, θα είχε φύγει. Δεν είναι μπερδεμένος, δεν υπάρχει κάτι να διαχειριστεί. Τη μία θέλει να είναι εραστής, την άλλη φίλος. Δεν υπάρχει κάτι ανεξήγητο στην υπόθεση για να ερμηνευτεί. Δεν θέλει αποκλειστικότητα. Σκληρό, αλλά όχι γρίφος.


_________________
7.


Αγαπητή α,μπα;,

Ο πατέρας μου έχει συμπεριφερθεί για χρόνια άσχημα στη μητέρα μου (πολύχρονη απιστία, ψέματα, προσβολές χωρίς "σοβαρό" λόγο, εκμετάλλευση=δηλ δουλεύοντας και οι δύο σε παρόμοιο πόστο ο ένας δεν κάνει κάτι άλλο πέραν τούτου για την οικογένεια ενώ η μητέρα καθαρίζει, πλένει, μαγειρεύει, ψωνίζει, μεγάλωσε παιδιά) κι αυτό το ήξερα για χρόνια με έμμεσο τρόπο γιατί ποτέ δεν έγινε μπροστά μου κάποιος καβγάς, δεν ειπώθηκε προσβολή, αλλά ζώντας σε μικρό διαμέρισμα κι επειδή έχω και βιονικό αυτί, δε θέλει και πολύ για να καταλάβεις τι γίνεται. Ως ενήλικη όμως (29), και προσπαθώντας να τους δω ως συνανθρώπους μου εκτός από γονείς, ρώτησα τη μητέρα μου κι επιβεβαίωσα αυτά που, εάν ζούσα εγώ σε μια τέτοια σχέση, θα ήμουν δυστυχισμένη, όπως.. κι εκείνη. Της είπα ότι εάν θέλει να χωρίσει, μπορεί να στηριχτεί για ό.τι θέλει (οικονομικά, σπίτι, συναισθηματική υποστήριξη) επάνω μου, εφόσον μπορώ να βοηθήσω σε κάτι από αυτά. Το τι θα κάνει είναι δικό της θέμα (εκείνη μου είπε δυο-τρία πράγματα επειδή τη ρώτησα, όχι για να με "φορτώσει" με τα προβλήματά της, ούτε για να αλλάξει τη σχέση μου μαζί τους).

Αυτό όμως που θέλω να ρωτήσω είναι, εάν είναι λογικό (δεν ξέρω τι άλλη λέξη να χρησιμοποιήσω.. Θεμιτό;!) να αισθάνομαι εγώ "άβολα" με τον πατέρα μου, γιατί εμένα δε μου έχει κάνει κάτι "κακό" αλλά έχει κάνει στη μητέρα μου που νοιάζομαι(τέλος πάντων, αυτά τα πέντε πράγματα που έχω μάθει κι άλλα τόσα που υποψιάζομαι). Δηλ, εμένα με αγαπάει ο πατέρας μου, και παρότι έχω βέβαια παράπονα ως τέκνο (π.χ. γιατί συμμετείχε ελάχιστα στη διαπαιδαγώγησή μου και φροντίδα μου όσο μεγάλωνα; Γιατί ποτέ στη ζωή του, π.χ., αυτός δεν έπλυνε βρακιά τεσσάρων ατόμων;! Γιατί αυτός δε με πήγε μια φορά στα Αγγλικά όταν ήμουν μικρή και χρειαζόμουν συνοδεία;), καταλαβαίνω ως ένα σημείο τι συμπεριφορές καλλιεργούνται σε έναν άντρα μέσα σε ένα πατριαρχικό πλαίσιο (και σε μια γυναίκα),αλλά αυτό που με πονάει βασικά είναι ότι έχει πληγώσει έναν συνάνθρωπό του, που εγώ αγαπώ και νοιάζομαι. Μπορεί η δική μου σχέση μαζί του, να είναι ανεπηρέαστη, άσχετη με τη σχέση του με τη γυναίκα του, άσχετη με τη δική μου σχέση με τη μητέρα μου;
- Φιλάκια στα α,μπά-κι


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η δική σου σχέση θεωρητικά θα μπορούσε να είναι ανεπηρέαστη και άσχετη με τη σχέση του με τη γυναίκα του, αλλά θεωρητικά, για κάποια άλλη οικογένεια, ίσως. Στην πράξη, στην δική σου ζωή, δες τι γίνεται. Μας λες ότι έχεις θέματα με τον τρόπο που σου φέρθηκε ως πατέρας. Το «γιατί συμμετείχε ελάχιστα στην διαπαιδαγώγηση μου» δεν είναι απλώς «παράπονο». Είναι μια συνολική στάση ζωής που είναι συναφής με τον τρόπο που φέρθηκε και στην μητέρα σου. Δεν αμφιβάλλω ότι σε αγαπάει, αλλά έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας και τα δάχτυλά μας έχουν βγάλει κάλους να γράφουμε ότι η αγάπη δεν είναι αρκετή, και μεταξύ μας, λίγοι είναι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αγαπήσουν τα παιδιά τους. Να μην ξέρουν ή να μην μπορούν να τα φροντίσουν όμως, αυτό είναι πολύ συχνό. Βλέπεις έναν τρόπο συμπεριφοράς που έχει επηρεάσει και την μητέρα σου, και εσένα, και κανένας από τις δυο σας δεν έχει πάθει κάτι «κακό», αν θεωρείς ότι το μόνο κακό είναι το ξύλο. Η αδιαφορία, η απουσία, η έλλειψη ψυχικής στήριξης είναι κάτι κακό, κανονικά κακό, δεν χρειάζονται εισαγωγικά.


Μου φαίνεται ότι το «άβολο» που αισθάνεσαι για τον πατέρα σου είναι αυτά που σκέφτεσαι μέσω της δικής σου σχέσης και αντί να αντιμετωπίσεις αυτό, γιατί είναι τρομερά δυσάρεστο, το αγνοείς και λες «εγώ καλά είμαι, η μητέρα μου έχει το πρόβλημα». Φυσικά μπορεί να έχει, και μπράβο που θέλεις και μπορείς να την στηρίξεις. Μακάρι να δεχτεί τη βοήθεια σου, αλλά μην αμελήσεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου, ή να ζητήσεις βοήθεια, αν δεν ξέρεις πώς να το κάνεις.

 

69

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
@2Λοιπόν πέρασα κι εγώ όλη αυτή την ταλαιπωρία στο κεφάλι μου, από μόνη μου όμως, δεν συμμετείχε ο φίλος μου στο πανηγύρι μου, περίμενε μόνο να του πω τι αποφάσισα. Σκέφτηκα ακριβώς όσα λες κι εσύ, σκέφτηκα εναλλακτικές που να πιάνουν τόπο, σκέφτηκα ένα έργο τέχνης που θα αντιπροσώπευε και τους δυο μας, ένα σωρό. Διαβάζοντας την ερώτηση σου προσπάθησα να θυμηθώ ποια ήταν τελικά η διαδρομή της σκέψης μου και στο τέλος δεν ήθελα δαχτυλίδι. Και θυμήθηκα, αν και τότε δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Το δαχτυλίδι δεν αντιπροσώπευσε ποτέ στο μυαλό μου την αξία του άντρα μου ή την αγάπη του για μένα. Δεν αποδείκνυε τίποτα, στα δικά μου μάτια, θα ήταν μόνο ένα ακριβό κόσμημα που θα το έβλεπα και θα μου θύμιζε κάτι που ήδη ήξερα καλά και δε μ'ένοιαζε να το ξέρει κανείς άλλος. Το μόνο που με ένοιαζε, εμένα, προσωπικά, ήταν να δείχνει ότι βρήκα αυτόν που έψαχνα. Ναι, ότι είμαι πιασμένη, αλλά με την έννοια του, "είμαι οκ, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, αν υπάρχει, θέλετε να σας πω πόσο γαμάτος είναι ο άντρας μου;" Και αυτό το ήθελα κάθε μέρα, κάθε ώρα. Ε, αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί η βέρα, που είναι πάντα στο χέρι μου.Βέβαια μη λέμε χαζά, με ΠΑΣΟΚ εννοείται ότι ευχαρίστως θα δεχόμουν ένα διαμαντένιο πετραδάκι ν'αστράφτει σαν τα μάτια μου. Τώρα επιλέγω την ευτυχία του να μπορώ να κάνω μικρές σπατάλες που θα ευχαριστούν και τους δυο μας. Έτσι γίνεται, όσο μειώνεται το εισόδημα, αυξάνεται ο ρομαντισμός. Προσωπικά δε με χαλάει κα-θό-λου, μια χαρά αστράφτουν τα μάτια μου, δε θα ήθελα ν'ανοίγω τον φάκελο της ΔΕΗ φορώντας μονόπετρο. Στη δική σας περίπτωση, με αφορμή το δαχτυλίδι μπορείς να αντιληφθείς πώς βλέπει ο άντρας σου τον ρόλο του. Ότι αν δεν σου πάρει δαχτυλίδι, δεν είναι και πολύ σόι άντρας. Στη θέση σου θα σκεφτόμουν τι δώρο να του κάνω εγώ, ώστε να μη σκέφτεται έτσι. Και για να τον ανακουφίσω αλλά και για να εξασφαλίσω ότι δε θα μου πει ποτέ τι πρέπει να κάνω για να αποδείξω τι σόι γυναίκα είμαι εγώ.Οπότε ισότητα. Βέρες και πάλι βέρες.Γνώμη μου. :D
#3 Ενδέχεται να γίνεσαι λίγο κουραστική χωρίς να το καταλαβαίνεις;Όλοι γινόμαστε καμμιά φορά στο τηλέφωνο,στα μέσα επικοινωνίας γενικώς,ορισμένοι δε,γίνονται και φορτικοί και το αντιλαμβάνονται εκ των υστέρων ή δεν το αντιλαμβάνονται καθόλου.
Πάντως ένα "σόρυ κάτι προέκυψε, θα τα πούμε λίγο αργότερα" είναι το ευγενικό σε σχέση με την πλήρη γείωση, όσο φορτικός και να είναι ο άλλος. Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι ζουν 20 χρόνια πίσω, και θεωρούν ότι μόνο το τηλέφωνο είναι άξιο αμεσότητας. Hello people. 2018! Ζούμε στον αιώνα του internet. Ο messenger, το viber κλπ κλπ κλπ είναι ο νέος τρόπος επικοινωνίας και έχει savoir-faire. Και ΝΑΙ. Η γείωση/ μη απάντηση είναι αγενής γαϊδουριά!
Εξαρτάται όμως και τι συζητάμε εκείνη την ώρα στο messenger/viber και λοιπά άμεσα κανάλια. Εδώ που τα λέμε επικοινωνούμε για μα@#$%^λες, ανταλλάζουμε emojis και άντε στην καλύτερη λέμε τα νέα μας. Φαντάζομαι ότι το 99% της επικοινωνίας μας μέσω των app αυτών είναι ανάλαφρο, οπότε το να μην απαντήσω στο gif κατσαρίδας που χορεύει που μου έστειλε η φίλη μου δεν έγινε και κάτι. Αν τώρα τυχαίνει μέσω messenger να έχουμε σοβαρή συζήτηση και διάθεση εξομολογήσεων και ο άλλος μας γειώνει, εντάξει, είναι γαϊδουριά. Άλλα κάτι μου λέει ότι δεν είναι αυτή η περίπτωση...
Οπότε λέτε προέκυψε επιδημία αγένειας;Είναι όντως γαιδουρινό να μην απαντάει κάποιος σε μηνύματα, αλλά,αν η φίλη είναι αποδέκτης σωρείας τετοιων συμπεριφορών, μάλλον δεν είναι μόνο οι άλλοι αγενείς,αλλά ίσως και αυτή χάνει το μέτρο.Δεν είμαι υπέρ του επικοινωνώ όποτε θέλω και διακόπτω όποτε νομίζω.Ενα φεύγω,βιάζομαι,γεια,καληνύχτα,αρκεί
Συμφωνώ rosa nera. Έφυγα, σε αφήνω, γεια, κοιμάμαι, ciao, τα λέμε άλλη στιγμή, ΧΟ, kiss emoticon. Δεν χρειάζεσαι δικαιολογίες απλά να ξέρει ο άλλος ότι δεν θα απαντήσεις άλλο στην παρούσα φάση και δεν θα έχεις το νου σου στη συζήτηση. Δεν το βρίσκω και ΤΟΣΟ τεράστια επένδυση χρόνου.Μόνο στο τσατ με τις αδελφές μου το έχουμε καταργήσει, αλλά με κοινή συνεννόηση και κατανόηση ότι κατά πάσα πιθανότητα θα αλλάξουμε μια κουβέντα πολλές φορές τη βδομάδα. Ανάμεσα σε φίλους νομίζω είναι απλά ευγένεια, εκτός κι είστε κολλητάρια και μιλάτε νυχθημερόν. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι η περίπτωση της κοπέλας στο #3. Ας πει κι αυτή ότι θα ήθελε να υπάρχει αυτή η διάκριση μεταξύ συνεχιζόμενης επικοινωνίας και όχι. Αν πάλι αισθάνεται ριγμένη ίσως απομάκρυνση από τα συγκεκριμένα άτομα;
#2# Τώρα, εγώ αλλού έχω κολλήσει και στύβω το μυαλό μου και δεν ξέρω αν αυτό είναι επειδή είμαι εντελώς αδιάφορη γι' αυτά τα πράγματα ή απρόσεχτη: είχαμε εμείς ποτέ στην Ελλάδα παράδοση Το Δαχτυλίδι?! Όλα τα ζευγάρια που ξέρω έχουνε μόνο τις βέρες τους, είτε τις φοράνε είτε όχι, μάλιστα θυμάμαι ότι, όταν αρραβωνιάζονται τις φοράνε στο δεξί κι όταν παντρεύονται στο αριστερό (ή το ανάποδο, δεν θυμάμαι...), είχαμε εμείς ανέκαθεν προαπαιτούμενο για την πρόταση Το Δαχτυλίδι? Τόσες φίλες και γνωστές έχουν παντρευτεί, καμία δεν θυμάμαι να έρχεται καμαρωτή και χαρούμενη να μας δείξει Το Δαχτυλίδι, ή να βγαίνουμε για καφέ και να βλέπω ξαφνικά στο δάχτυλό της Το Δαχτυλίδι και να φωνάζω "ουάου, επιτέλους, Το Δαχτυλίδι!!!", πότε έγινε αναγκαίο αξεσουάρ και δεν το πήρα χαμπάρι?...
Ωραιότατη παρατήρηση!!Το πήραμε από τις αμερικάνικες ταινίες και σειρές (και σε δεύτερο βαθμό από την chic lit) Κι αυτοί με την σειρά τους...https://blog.hubspot.com/marketing/diamond-de-beers-marketing-campaignhttps://www.theatlantic.com/international/archive/2015/02/how-an-ad-campaign-invented-the-diamond-engagement-ring/385376/Προσοχή: όχι ότι δεν προσφέρονταν δαχτυλίδια σε υποψήφιες νύφες. Αλλά δεν ήταν αναγκαστικά το μονόπετρο μπριγιάν. Eπίσης αν κάποια κυρία θεωρεί ότι είναι τέλος πάντων μια καλή επένδυση θα εκπλαγεί δυσάρεστα. https://www.diamonds.pro/education/sell-diamonds/ΥΓ. Ανάποδα νομίζω το θυμάσαι με τις βέρες.
Πήραμε απ τις αμερικάνικες σειρές το διαμαντένιο δαχτυλίδι, το δαχτυλίδι γενικά κι αόριστα μας ήρθε από τους αρχαίους Ρωμαίους. Δεν είναι ανάγκη να είναι διαμαντένιο το δαχτυλίδι. Οπως σχολίασα και σε άλλο σχόλιο οι δικές μου φίλες και γνωστές έχουν όλες δαχτυλίδι αρραβώνων. Μου άρεσε πολύ το σχόλιο της Πόντιας οτι το δαχτυλίδι συμβολίζει ότι βρήκαμε τον άνθρωπό μας (και για μένα το ίδιο συμβολίζει) όχι οτι ανήκουμε σε κάποιον. Είναι ένα όμορφο κόσμημα που μας θυμίζει την μέρα που έγινε η πρόταση και αποφασίζεις να έχεις μια κοινή ζωή και οικογένεια με κάποιον. Ειναι ένα όμορφο ενθύμιο.Ας μην καταδικάζουμε κάποιον επειδή του αρέσει ως έθιμο. Αν κάποια θέλει να επιδειχθεί δεν χρειάζεται δαχτυλίδι αρραβώνων. Μπορεί να το κάνει με την βέρα της ή με οποιοδήποτε κόσμημα
Για την Ρωμαϊκή παράδοση απάντησα αναλυτικά στο άλλο σου σχόλιο στην 2η σελίδα των σχολίων μιας και η αναφορά αυτή επίσης αποτελεί σκέλος της ποπ κουλτούρας. (Αναφέρω τις αρχικές πηγές με Ρωμαίο συγγραφέα παραγεμιστές προς τεκμηρίωση). Για τα υπόλοιπα δεν θα διαφωνήσω καθόλου κι είναι πολύ όμορφα.
#2Αν έχεις απορρίψει εντελώς την ιδέα του δαχτυλιδιού, θα μπορούσατε να συζητήσετε και να αποφασίσετε την αγορά κάποιου άλλου κοσμήματος, όπως κάποιο βραχιόλι ή κολιέ, αν φυσικά είναι του γούστου σου.Μου άρεσε πολύ η ερώτηση σου, εύχομαι τα καλύτερα με το γάμο σας...