ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λαχταριστο μου τρουφακι εδω μου τα χαλας! Νομιζω πως το ζουμι της εξομολογησης βρισκεται στη θεμα της φιλιας. Ασχετα απο το τι παιζει στο ερωτικο κομματι, το ολο θεμα ειναι η ελλειψη εμπιστοσυνης και το κυριοτερο ο λογος που οδηγει εκει! Προσοχη με τετοιες φιλες!

Δεν συμφωνώ. Τι της έκανε δηλαδή; Επειδή της άρεσε κι αυτής; Επειδή πρόλαβε η εξ να πει τον γουστάρω η άλλη πρέπει να καταπνίξει τα δικά της συναισθήματα; Και προσοχή, το κλειδί σε όλο αυτό είναι ότι η εξ με τον περί ου ο λόγος ΔΕΝ έχουν τίποτα. Αν ήταν μαζί και της τον έκλεβε, μιλάμε για τελείως διαφορετικό πράγμα. Θα στο θέσω διαφορετικά. Έστω ότι εσύ κι εγώ βγαίνουμε μια βόλτα στα μαγαζιά. Σε μια βιτρίνα λοιπόν βλέπω ένα υπέροχο ζευγάρι παπούτσια! Κι εσένα σου αρέσουν αλλά δεν έχεις πει τίποτα γιατί "το πρόλαβα". Μπαίνουμε μέσα στο μαγαζί και θέλω να τα δοκιμάσω. Όμως δεν έχει στο νούμερό μου, έχει ένα τελευταίο ζευγάρι στο δικό σου. Δεν θα τα πάρεις επειδή πρόλαβα εγώ να αναφωνήσω "μου αρέσουν"; Κι επίσης να πω και το εξής. Γιατί αυτή να μην θεωρείται "φίλη" επειδή τόλμησε να της αρέσει ο ίδιος άντρας, ενώ η εξ που με τους παιδιάστικούς εγωισμούς δεν αφήνει δύο ανθρώπους που θέλουν να είναι μαζί, να κάνουν κάτι μεταξύ τους, να θεωρείται η καλή και το θύμα;

Μια τρουφα που μας αποστομωνει! Δεν διαφωνω η αληθεια ειναι! ΑΛΛΑ με την κολλητη σου μοιραζεσαι τα οσα νιωθεις! Και εφοσον η κοπελα μοιραστηκε τα συναισθηματα που ετρεφε για το γοη με τη φιλη της , η φιλη της δεν ανεφερε κατι για το αν αρεσει και σε εκεινη! Αυτο ξερεις τι σημαινει οτι λειτουργησε υπογια αν με πιανεις! Ολιγον υποτιμηση της νοημοσυνης μας μυριζομαι ! Εσας σας βρωμισε κατι?!

Δεν μπορώ να ξέρω το είδος της σχέσης που είχαν/έχουν τα δυο κορίτσια, εγώ γενικά μίλησα. Κι επειδή έχω βρεθεί στη θέση της κοπέλας. Ήμουν πανεπιστήμιο και είχα γνωρίσει ένα παιδί, είχαμε ξεκινήσει να βγαίνουμε. Όχι για πολύ μεγάλο διάστημα η αλήθεια είναι, αλλά και πάλι... Κάθε φορά λοιπόν που αυτός ερχόταν στο σπίτι να με επισκεφτεί, έβλεπα πώς κοιταζόντουσαν με τη συγκάτοικό μου. Καταλάβαινα ότι κάτι υπήρχε μεταξύ τους, έντονα συναισθήματα που δεν τα εκδήλωναν αλλά τους έπνιγαν. Έτσι αποφάσισα να το λήξω με το παιδί για να τους αφήσω το πεδίο ελεύθερο. Όπως κι έγινε, κι ήταν για πολλά χρόνια μαζί, μετά γυρίσαμε Ελλάδα κι έχασα τα ίχνη τους δεν ξέρω τι απέγιναν. Δεν θέλω να το παίξω η καλή και η υπεράνω, απλά λέω ότι δεν είναι όλα άσπρο μαύρο. Υπάρχουν και 50 αποχρώσεις του γκρι! :Ρ