ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα συμφωνήσω με τους υπόλοιπους για επίσκεψη σε ψυχολόγο, αλλά αφού αποκλείσεις πρώτα παθολογικά αίτια, όπως θέματα ορμονικά ή κάποιο αυτοάνοσο (διαβήτης, πρόβλημα με το θυρεοειδή κλπ). Τι πάει να πει "δεν είμαι εύκολος άνθρωπος"; Έχουν μ@μήσει την κοινωνία μας, νέοι άνθρωποι και μεγαλύτεροι αντί να ζούμε τη ζωή μας απλά επιβιώνουμε μέρα με τη μέρα... Κι εγώ 41 χρονών είμαι και μένω με τη μάνα μου. Κι εννοείται θα έχω νεύρα. Αντί να έχω κάνει δική μου οικογένεια, μου "έκλεψαν" τη δουλειά, με υπερφορολόγησαν, είμαι σαλταρισμένη και θα βάλω και ταμπέλα ότι δεν είμαι ΈΥΚΟΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ επειδή στη δημιουργική φάση της ζωής είμαι κλεισμένη στο σπίτι με την 78χρονη μάνα μου και τα νεύρα μου είναι κρόσια; Σε παρακαλώ πολύ... Πάνε τσέκαρε πρώτα την υγεία σου να δεις μήπως η συμπεριφορά σου οφείλεται σε κάποιο παθολογικό αίτιο - θέμα υγείας κι από κει και πέρα πάνε σε έναν ψυχολόγο, έναν πνευαμτικό, κάποιον τέλος πάντων να σε βοηθήσει να κάνεις ένα βηματάκι. Ένα βηματάκι μπροστά πέντε πίσω.. Δυστυχώς έτσι πάμε πλέον. Αλλά δε δέχομαι ότι ένας νέος άνθρωπος, που δεν είχε την ευκαιρία να ανοίξει τα φτερά του, φταίει κι από πάνω! Σε παρακαλώ τώρα. Απλά, το κακό είναι ότι παρόλο που δε φταις, ΠΡΕΠΕΙ να προσπαθήσεις λίγο πιο σκληρά απ' ότι εμείς στην ηλικία σου και απ' ότι οι συνομήλικοί σου στο εξωτερικό. Πάρε απόφαση ότι δεν είσαι δύσκολος. Είσαι δημιουργικός και γεμάτος ενέργεια και απλά δεν μπόρεσες να βρεις που να διοχετεύσεις αυτή την ενέργεια. Βγες από το σπίτι. Όσο μένεις κλεισμένος μέσα τόσο θα επιδεινώνεται η κατάσταση

Η συμπεριφορά σου χαρακτηρίζεται προβληματική και είναι απόρροια της ψυχολογικής πίεσης που ασκήθηκε από το οικογενειακό περιβάλλον. Θα σου πρότεινα κι εγώ να σταματήσεις να αυτοτιμωρείσαι, όπως πολύ σωστά παροτρύνει ο πάντα καλοπροαίρετος Savage, και να επισκεφθείς άμεσα ένα σύμβουλο ψυχικής υγείας, όπως επισήμανε η πάντα εύστοχη Fu_rfulo, ώστε να βρεθείς αντιμέτωπος με ο,τι σε βασανίζει και να απαλλαγείς από αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα.Προσπάθησε να βρεις το δρόμο σου. Ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγές.

κανενα συμπαν δεν σε τιμωρει,αλλη δουλεια δεν ειχε το συμπαν να ασχολειται με σενα.αυτοτιμωρεισαι!!

Το σύμπαν κάνει τη δουλειά του. Εσύ οφείλεις να κάνεις τη δική σου, η οποία και είναι να στρώσεις τον απαυτούλη σου κάτω ώστε να έχεις ηρεμία στο μυαλό και στην ψυχή.Η πρώτη μου σκέψη είναι να σε παροτρύνω να επισκεφτείς άμεσα ψυχολόγο ή έστω ξεκίνα με κάποιο από τα προγράμματα δωρεάν παροχής ψυχολογικής υποστήριξης.Μην βάζεις τη ζωή σου στο ρελαντί και ότι βρέξει ας κατεβάσει. Όσο παραμένεις σε μια παθητικοεπιθετική αναμονή, τόσο το πρόβλημα σου θα γιγαντώνεται.Καλή δύναμη!