ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συμφωνώ, αλλά πόσοι θα είχανε τα κότσια να επέμβουν σε μια τέτοια κατάσταση; Ή αν χτυπούσαν ένα παιδί, ένα ζώο; Δυστυχώς θα σου πετάξουν ένα "μην ανακατεύεσαι" και δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές, και πάντα κωλώνω. Επίσης, άντε και "έσωσα/γλίτωσα" κάποιον μια φορά, μετά τι θα γίνει; Στο σπίτι που θα πάνε μπορεί να γίνουν και χειρότερα τα πράγματα "Είδες;; Ρεζίλι με έκανες στον κόσμο! Εσύ φταις που εγώ φώναξα/χτύπησα/κλώτσησα/έφτυσα κλπ"..

Σχετικά με το πρώτο σκέλος, ίσως να μην έχουν πολλοί τα κότσια, αλλά αρκεί ένας να κάνει την αρχή. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος θα κλείσει τα μάτια αν χτυπούσαν ένα παιδί ή ένα ζώο. Αυτό που λες με το "μην ανακατεύεσαι", είναι όντως καραμέλα. Μία φορά μου έχει τύχει να είμαι μάρτυρας σε τέτοιο περιστατικό και όταν μίλησα, αυτή την ατάκα μου είπε η γυναίκα που εμπλεκόταν. Και κάλεσα την αστυνομία επί τόπου μπροστά της. Γιατί πολύ απλά αν ήμουν στη θέση του παιδιού (που δεν ήταν και δικό της), αυτό θα ήθελα να κάνει κάποιος για μένα.Καταλαβαίνω αυτό που λες σχετικά με το τί κερδίζεις τελικά και μήπως κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Δεν νομίζω ότι στην ουσία διορθώνεις κάτι άμεσα, ούτε αποκλείεται να γίνουν τα πράγματα χειρότερα. Όμως σίγουρα δίνεις ένα πάτημα στον άνθρωπο/παιδί που είναι σε δυσμενή θέση να αντιληφθεί ότι αυτή η αντιμετώπιση που δέχεται δεν είναι φυσιολογική, δεν είναι υγειής και πρέπει να αντιδράσει.Το "θύμα" κάνει την αλλαγή. Αυτός που θα το υποστηρίξει του δίνει το πρώτο πάτημα.Φυσικά όταν έχεις να κάνεις με ακραίες καταστάσεις καλείς άμεσα την αστυνομία.

Συγγνώμη, *υγιής

Δεν ξέρω κατά πόσο το θύμα θα βρει το σθένος να αντιδράσει μετά από παρέμβαση κάποιου. Μακάρι. Πολλοί μπορεί να πάσχουν και από το σύνδρομο της Στοκχόλμης και να υπερασπιστούν τον θύτη τους και να νιώσεις και ηλίθιος κιόλας που πήγες να βοηθήσεις. Μπορεί ο άλλος να γυρίσει και να χτυπήσει κι εσένα. Πολλά τα μπορεί..Σε καμία περίπτωση δεν διαφωνώ μαζί σου, απλά δίνω μια άλλη διάσταση των πραγμάτων.Επίσης, σίγουρα κι εγώ στη θέση των θυμάτων θα ήθελα κάποιος να με υπερασπιστεί. Απλά δεν ξέρω κατά πόσο θα είχα κι εγώ το σθένος να κάνω κάτι. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.