ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

απογοήτευσης.. είμαστε μαζί 3 Χρόνια, από τα 17 μου εγω, 18 αυτος. Στα πρώτα του γενέθλια ήμουν κι εγώ πιτσιρίκα και δε δούλευα αλλά φρόντισα να προνοησω να μαζέψω κάτι να του πάρω ένα δώρο, στα δικά μου πρώτα γενέθλια μαζί δε δούλευε είπε και δεν μπορει, φυσικά το κατάλαβα. Ούτε για έναν καφέ ήθελε να βγούμε γιατί δεν έχει να με κεράσει, του είπα έχω εγώ. Ύστερα μέσα στους επόμενους μήνες έπιασε δουλειά, η πρώτη μας βόλτα με το μισθό του, δεν κέρασε τίποτα, στραβωσα λίγο μέσα μου, αλλά το προσπέρασα. Και πάλι τα γενέθλια του, του οργανωνω έκπληξη πάλι με το χαρτζιλίκι που μάζευα και είχα στερηθεί καθημερινά στο σχολειο, έρχονται πάλι τα γενέθλια μου λοιπόν, πάλι κανένα δώρο, ύστερα από καιρο ξέσπασα και το είπα, μαζεύει για αμάξι είπε και δεν ήθελε να πειράξει την άκρη, και δεν είχε πληρωθεί Τότε, το άφησα λέω δεν πειράζει, εγώ συνέχιζα να παίρνω, έφτασαν και πάλι τα γενέθλια μου, μέρες πριν από αυτά ψωνισε για πάρτη του, και καλά έκανε, σε μενα τίποτα, είπε δεν έχει πολλά λεφτά και δε θέλει να πάρει κάτι φθηνό, οπότε προτιμάει το τίποτα. Και γαμωτο οχι δεν είναι ότι θέλω τα δωρα, είναι ότι ήθελα να κάνει τη σκέψη, να νοιαστεί να θέλει να με κάνει να νιώσω όμορφα, όπως εγώ. Τσακωθηκα αρκετές φορές πια λέγοντάς τον τσιγκουνη, είπε πως είμαι υπερβολική και ότι έπρεπε να ντραπω να το πω, τύχαινε φορές να μην έχει χρήματα και να πληρώνω εγώ σε εξόδους, να μην προσφερθεί ποτέ να πληρώσει μόνος έναν λογαριασμό, και όταν προσφέρομαι να λέει εντάξει αφού επιμένεις. Δε σκέφτηκε πως εγώ δε δουλεύω και τα στερούμε από την καθημερινότητα μου, σπουδάζω και γι αυτό δε δουλεύω. Εκείνος απλά τα μαζεύει στην άκρη για ένα σκοπό, του είχα πει στην αρχή πως θέλω να μοιραζόμαστε τα έξοδα και πως δε χρειάζεται να είναι θέμα αυτό αλλά το έχει φτάσει στο άλλο άκρο, να βγαίνω να πληρώσω το φαΐ μας και να μη ρωτάει καν πόσο ηταν; να σου δώσω τα μισά. Κάθεται αμίλητος και τρώει και μετά αγκαλίτσες και φιλάκια. Όλα καλά παραπέρα στη σχέση, αλλά αυτό το κομμάτι με ξενερώνει φρικτά, νιώθω πως έχει για όλα εκτός από μενα.