Once you start down the dark path, forever will it dominate your destiny, που είχε πει κι ένα φιλαράκι. Η κυριαρχία είναι ναρκωτικό: θέλεις να κυριαρχεις γιατί δε μπορείς να δεχτείς τον άλλο όπως είναι. Στην ουσία τον φοβάσαι και θες να τον ελέγχεις γιατί έτσι φαντάζει λιγότερο τρομακτικός. Σα να τον έχεις δεμένο φαντάσου το, δε μπορεί να σου κάνει κακό κάποιος που είναι δεμένος, έτσι δεν είναι; Το ότι δε μιλάς πολύ που λες ή κοκκινίζεις είναι το ίδιο πράγμα. Όπως και ότι σου αρέσουν οι μικρότεροι. Το ερώτημα είναι τι φοβάσαι και φέρεσαι έτσι;
21.2.2018 | 11:56
Ανεξήγητο
Μου συμβαίνει τα τελευταία δύο χρόνια. Έχω αρχίσει να αισθάνομαι ότι θέλω το πάνω χέρι στη σχέση. Θέλω να είμαι κυριαρχικη, θέλω αυτό που λέω να γίνεται. Όχι άσχημα όμως, δεν επιθυμώ να κακοποιώ τον άλλον, απλώς να είμαι η γυναίκα, όχι απλά το κοριτσακι.Τρελό; συμβαίνει και σε κανέναν άλλο αυτό; εν τω μεταξύ αισθάνομαι μια απίθανη έλξη για μικρότερους, στα 17-18, αποπλανησιμες ηλικίες. Όχι μωρά, δεν είμαι ανώμαλη, είπαμε. Γνώρισα και κάποιον χθες, μικρότερος μου... Ηρθε μου μίλησε κλπ. Μάλλον του αρεσα.. Δεν ξέρω τι συμβαίνει, ειλικρινά. Ενώ αν με δείτε είμαι γλυκιά, ευγενική, ντροπαλή, ολιγομίλητη, κοκκίνιζω εύκολα.Κάποια 20.
2
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [04.10.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-10-04/__LiFO_10%2B1_0410_3%281%29.jpg?h=dc04b51c&itok=rk5QxTc_)
