ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.3.2013 | 15:41

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

ΚεριάΤου μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μαςσα μιά σειρά κεράκια αναμένα -χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξωτι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
2
 
 
 
 
σχόλια
Κι άλλο ένα από τον Ουράνη γιατί μου αρέσει πολύ τόσο το ποίημα, όσο και η συγκεκριμένη μελοποίηση του..http://www.youtube.com/watch?v=Xd3LOSj9HqgΑΝ ΝΟΣΤΑΛΓΩΑν νοσταλγώ δεν είναι εσάς, αγάπες περασμένεςκαι τις στιγμές τις ευτυχείς μαζί σας που έχω ζήσειΤα ρόδα σας τα μάρανα στα χέρια μου και τώραμέσα στης μνήμης το παλιό βιβλίο τα’ χω κλείσειΜα είναι κάποιες άγνωστες, περαστικές γυναίκεςπου μια στιγμή σταυρώνανε το βλέμμα τους μαζί μουΤέτοιες που μείναν ο γλυκύς κι ανέφικτος μου πόθος,ενώ ποιος ξέρει θ’ άλλαζαν για πάντα τη ζωή μουΑν νοσταλγώ δεν είναι εσάς πόλεις όπου έχω ζήσει,πόλεις που σας εγνώρισα και που σας έχω αφήσει,μα κείνες ταξιδεύοντας που αντίκρισα ένα βράδυ(Κι είδα μακρυά τα φώτα τους, τ’ άπειρα, να χορεύουνπου ήταν σαν να με φώναζαν, που ήταν σαν να μου γνέφουν)και που το πλοίο προσπέρασε, πλέοντας στο σκοτάδι
Ἡ ἀγάπηἌ! Τί ὠφελεῖ νὰ καρτερᾷς ὄρθιος στὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦκαὶ μὲ τὰ μάτια στοὺς νεκροὺς τοὺς δρόμους στυλωμένα·ἂν εἶναι νὰ ῾ρθεῖ, θὲ νά᾿ ρθεῖ, δίχως νὰ νιώσεις ἀπὸ ποῦ,καὶ πίσω σου πλησιάζοντας μὲ βήματα σβησμένα.Θὲ νὰ σοῦ κλείσει ἀπαλά, μὲ τ᾿ ἄσπρα χέρια της τὰ δυό,τὰ μάτια ποὺ κουράστηκαν στοὺς δρόμους νὰ κοιτᾶνε,κι ὅταν γελώντας νὰ τῆς πεῖς θὰ σὲ ρωτήσει: «ποιὰ εἶμ᾿ ἐγώ;»ἀπ᾿ τῆς καρδιᾶς τὸ σκίρτημα θὰ καταλάβεις ποιά ῾ναι.Δὲν ὠφελεῖ νὰ καρτερᾷς... Ἂν εἶναι νὰ ῾ρθεῖ, θὲ νά ῾ρθεῖ.Κλειστὰ ὅλα νά ῾ναι, θὰ τὴ δεῖς ἄξαφνα μπρός σου νὰ βρεθεῖκι ἀνοίγοντας τὰ μπράτσα της πρώτη θὰ σ᾿ ἀγκαλιάσει.Εἰδέ, κι ἂν ἔχεις φωτεινό, τὸ σπίτι γιὰ νὰ τὴ δεχθεῖς,καὶ σὰν φανεῖ τρέξεις σ᾿ αὐτήν, κι ἐμπρὸς στὰ πόδια της συρθεῖς,ἂν εἶναι νὰ ῾ρθεῖ, θὲ νά ῾ρθεῖ, - ἀλλιῶς θὰ προσπεράσει.Κώστας Οὐράνης
Scroll to top icon