ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσοι το διαβάσετε χαρά στο κουράγιο σας. Ακολουθεί παραλήρημα. Θέλω κάπου να τα πω(έστω να τα γράψω) γιατί νομίζω ότι η υπομονή μου έχει βαρέσει κανόνι. 5 χρόνια και βάλε η ίδια κατάσταση. Ζω με την αδερφή μου και τον γκόμενο της, δωμάτιο δεν έχω καν δικό μου, πηγαινοέρχεται μέσα ο άλλος γιατί έχει κάτι χαρτιά λέει σε ένα έπιπλο και του έχω εξηγήσει πολλάκις να πάρει το έπιπλο μέσα στο σαλόνι να έχω την ησυχία μου και συνέχεια μου λέει ότι δεν έχει χώρο, η αδερφή μου απλώνει τα ρούχα στο δωμάτιο μου γιατί δεν έχει λέει άλλο χώρο δηλαδή μπαινοβγαίνει συχνά στο δωμάτιο μου, γενικά στο δωμάτιο μου επικρατεί πάντοτε ένας πανικός. Στο από κάτω και στο από πάνω διαμέρισμα ήρθαν κάτι μαλακισμένα 18χρονα(μάλλον γνωρίζονται μεταξύ τους) και κάθε βράδυ κάνανε πάρτι μέχρι το πρωί. Ok είπα άστα αφού δεν έχουμε παππουκάκια στην πολυκατοικία να ξεδώσουνε. Αυτό συνέβαινε κάθε βράδυ επί 2 βδομάδες. Εσείς θα αντέχατε; Ακρίβως κάτω από το σπίτι σας. Ο γκόμενος της αδερφής μου είναι διαχειριστής(!!!) της πολυκατοικίας και δεν κατέβηκε ΜΙΑ φορά να τους κάνει παρατήρηση. Αφού λοιπόν του είπα δεν παίρνεις τον κώλο σου να πας τους τα ψάλεις πήγα εγώ και έγινε πανικός γιατί μου την είπανε κιόλας. Μιλάμε τρελάθηκα. Κάλεσα αστυνομία ήρθαν οι μπάτσοι στην ώρα τους και τους μαζέψανε για διατάραξη κοινής ησυχίας στις 6 το πρωί και άντε γεια. Έληξε αυτό το θέμα και τώρα έχω 8 Παναγίες κάτω και πάνω από το σπίτι "μου". Ο γκόμενος της αδερφής μου μου την είπε γιατί λέει είναι πιτσιρίκια και το διασκεδάζουν και δεν έπρεπε να το φτάσω στα άκρα. Από τις 15.30 μέχρι 17.30 και από τις 23.00 μέχρι και τις 7.30 το πρωί είναι ώρα κοινής ησυχίας. Από τις 7.30 μέχρι 15.30 ας κάνουν ότι τους καπνίσει δεν με απασχολεί καθόλου. Δηλαδή ο απέναντι γιατί παίζει βιολί στις 12 και όχι στις 4 το μεσήμερι; Δεν το κατάλαβα καθόλου. Κάνε ότι θέλεις στο σπίτι σου αλλά σεβάσου τις ώρες κοινής ησυχίας. Δεν τα παρεξηγώ τα πιτσιρίκια γιατί κι εγώ τα έχω κάνει όταν ήμουν 18 και μου κάνανε το ίδιο πράγμα. Αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις. Πάμε τώρα στα άλλα. Όπως προείπα ζω σε ένα σπίτ, ερείπιο, οικοδομή δεκαετίας 80 χωρίς πλάκα σε μία περιοχή της Σαλονίκης. Η αδερφή μου πέρασε εδώ Σαλονίκη πανεπιστήμιο και μετά από περίπου 3-4 χρονάκια γνώρισε αυτόν τον τύπο. Ούτε κρύο μου κάνει ζέστη. Αυτήν θα τον φάει στην μάπα όλη της την ζωή όποτε εγώ περισσεύω. Το θέμα είναι ότι ο τύπος γράφει λίγο εώς πολύ τα πράγματα στα φρύδια του(μη το πω αλλιώς συχαίνομαι τις βωμολοχίες). Εμείς πλένουμε, εμείς καθαρίζουμε, ζω ένα δωμάτιο που γίνεται της τρελής από ράφια και βιβλία(δεν πάει καν ο νους σας), όση ώρα κάνω εγώ για να καθαρίσω το δωμάτιο μου, κάνει η αδερφή μου για να "καθαρίσει"΄όλο το σπίτι. Μη φανταστείτε κανένα παλάτι. 2αράκι είναι με ξύλινο δάπεδο, τουαλέτα 1 επι 1, κουζίνα τα ίδια. Η πολυκατοικία πριν έρθουμε ήταν με μία λέξη σόρρυ κιόλας: μπουρδέλο. Πλήρης ακαταστασία και βρωμιά. Με δικιά μου πρωτοβουλία βάψαμε το σπίτι και κάπως συμμαζεύτηκε η κατάσταση. Λάθος μου μεγάλο, το ξέρω, ότι έμεινα μαζί τους. Τεράστιο λάθος. Μου είχε γίνει εμμονή να φύγω από αυτό το σπίτι. Στην αρχή υπήρχανε βράδια που δεν γυρνούσα σπίτι. Κοιμόμουν σε φίλους και καμιά φορά στα παγκάκια. Πνίνομαι σε εκείνο σπίτι. Πέρασα δύσκολα χρόνια. Και 1 λόγος που είχα κατάθλιψη ήταν εκείνο σπίτι. Δεν ένιωθα ωραία. Ο αδερφός μου πριν κάποια χρόνια, όταν είχα πρωτοέρθει εγώ, είχε έρθει στην Ελλάδα (ζει στο εξωτερικό). Είχε φέρει 2 φίλους του στο σπίτι. Εγώ εκείνη την περίοδο είχα εξεταστική και ήθελα απόλυτη ησυχία. Για χάρη του αδερφού μου, μιας και είχα καιρό να τον δω, εξάλλου 1 βράδυ μείνανε συμφωνήσαμε με την αδερφή μου να μείνουν εδώ. Ο γκόμενος της αδερφής μου ήταν μια χαρά φιλικός έξω καρδιά. Μετά που πήγανε μέσα ο αδερφός μου με τους φίλους του τον κοιτάζει η αδερφή μου και του λέει "Μη θυμώσεις εντάξει; Μη θυμώσεις". "Γιατί να θυμώσεις" του λέω εγώ. "Γιατί αν θυμώσω τι θα γίνει" λέει αυτός. Γέλασα εκείνη την ώρα και λέω ρε φίλε πλάκα με κάνεις; Αφού δεν τους γουστάρεις ας μη τους έβαζες μέσα. Εξάλλου 1 βράδυ θα μείνουν. Και στην τελική στο κρεβάτι σου θα κοιμηθούμε; Αυτός που ξεβωλεύεται είμαι εγώ. Αν είναι να έχει κάποιος νεύρα αυτός είμαι εγώ. Που δεν θα κοιμηθώ στο κρεβάτι μου,(σπουδαίο πράγμα) γράφω εξεταστική και θέλω ησυχία γιατί εκείνη την ώρα έκανα αποστήθιση μια ολόκληρη παράγραφο.... αλλά και πάλι είναι για 1 ένα βράδυ. Δεν μου απάντησε, έριξα ένα καντήλι και έφυγα. Από τότε είπα δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση να φέρω τον οποιοδήποτε, για κοπέλα ούτε συζήτηση, σε αυτό το σπίτι. Και φτάνουμε στο σήμερα. Σε 4 μήνες τελειώνω την σχολή μου. Την κατάθλιψη με δυσκολίες την ξεπέρασα. Μοναχός μου. Ούτε ψυχολόγους επισκέφτηκα ούτε τίποτα. Εξάλλου δεν είχα και χρήματα. Αλλά και χρήματα να είχα πάλι δεν θα πήγαινα καθώς υπάρχει τρόπος να την ξεπεράσεις και μόνος σου. Ψάχνω δουλεια, την Δευτέρα θα πάω σε μία συνέντευξη σε μια πολύ καλή εταιρία πληροφορικής να πιάσω δουλειά ως προγραμματιστής. Δεν είναι σίγουρο γιατί έχω φάει πολλά άκυρα αλλά έλπιζω να με πάρουν. Έτσι και πάρουν έφυγα την ίδια μέρα και θα πάω να βρω σπίτι. Θα βρω ένα σπίτι στα Κάστρα που θέλω, με όλη την Σαλονίκη πιάτο, θα έρχεται η παρέα μου θα περνάμε γαμάτα(σε λογικές ώρες), να μπορώ να φέρω την κοπελιά μου στο σπίτι ΜΟΥ να κάνουμε τα δικά μας και γενικά να είμαι ανεξάρτητος. Τα είπα, ξέδωσα, ευχαριστώ που με διαβάσατε.