ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.2.2018 | 21:23

Δεν αντεχω

Ζω με τους γονείς μου και ολη μερα έχουμε τσακωμούς. Η μαμα μου απλά θα ουρλιάξει για να μου πει το οτιδήποτε. Θα ουρλιαξει που άφησα τη ντουλάπα λιγο ανοιχτή και χτύπησε πανω η πόρτα. Θα ουρλιαξει που δεν έστρωσα το κρεβάτι τοσο ίσια όσο ήθελε. Θα ουρλιαξει για τα πανταααααααα. Αυτο με επηρεάζει και σε όλα τα υπόλοιπα. Συνήθως ουρλιάζει λιγο πριν βγω έξω, εγώ βγαίνω με κλάματα και απλά δεν έχω όρεξη όλο το βράδυ. Όλη μερα έχω άγχος μήπως άφησα καμία τρίχα κάτω και τη δει και ουρλιαξει. Μήπως δεν εφαγα όλο το φαΐ μου και ουρλιαξει. Μόνο ουρλιαχτά. Το μεσημέρι πέταξα τη πετσέτα της κουζίνας καταλαθος πανω σε ένα πιατο με φαΐ με αποτέλεσμα να ακουμπήσει η γωνία της πετσέτας στο φαΐ και η μαμα μου απλά ούρλιαζε για 10 λεπτά που το εκανα αυτο. Έχω μονίμως άγχος. Πλέον κλείνομαι στο δωμάτιο μου να μη τη βλέπω που ουρλιάζει και αναρωτιέται άμα κλείνομαι επειδή έχω γκόμενο. Επισης οτι και να κάνω μετα θα με προσβάλει. Θα αρχίσει να κατηγορεί και να με στολίζει. Αυτά
4
 
 
 
 
σχόλια
Με τις φωνές και τα ουρλιαχτά χάνεται κάθε δίαυλος επικοινωνίας. Η μητέρα σου προφανώς έχει χάσει τον έλεγχο της ζωής της και το αποτέλεσμα είναι αυτό που βιώνεις. Εάν δεν μπορέσει να το αντιληφθεί μόνη της, σίγουρα θα χρειαστεί βοήθεια από ειδικό. Να είσαι δίπλα της, σε χρειάζεται όσο δεν φαντάζεσαι. Στήριξέ την και θα ωφεληθείτε και οι δύο.
Να την στηρίξει αν η ίδια (η μάνα) αναγνωρίζει λάθος συμπεριφορά κι επιθυμεί να την αλλάξει, είτε από μόνη της είτε με τη βοήθεια ειδικού. Το να επιμένει στα ουρλιαχτά η μία και να την στηρίζει η άλλη ως ψυχοπονιάρα, μόνο κακό μπορεί να κάνει και στις δύο. Η μία λανθασμένα επιβραβεύεται για τα λάθη της και η άλλη αποκτά ψυχολογικά (ήδη έχει γίνει).
Ακριβώς Λεμόνι!Να την πλησιάσει, να μιλήσουν και αν η μάνα παραδεχτεί ότι έχει θέματα και θέλει να τα λύσει, για το καλό όλων, να είναι δίπλα της.Να μην την αγνοήσει και συνεχιστεί αυτό που συμβαίνει τώρα, διότι δεν οδηγεί πουθενά.Και τα γράφω αυτά γιατί υπάρχει μια ελπίδα η μάνα να θέλει να αλλάξει. Πιστεύω, αξίζει να το προσπαθήσουν μαζί.
Scroll to top icon